بيدارزنى

مسئله‌ی این یادداشت کمابیش آشنا است، و تاکنون از جانب نیروهای مختلف مطرح شده و به آن اندیشیده‌ شده است. و چه بسا در بطن بسیاری از پرسش‌ها و نوشته‌های ظاهراً نامرتبط نیز طنین آن شنیده شود. پرسش این است که چرا به‌رغم کثرت بی‌سابقه‌ی جنبش‌های اعتراضی و سیاست‌های رهایی‌بخش، آنها حول یک پروژه‌ی واحد همگرا نمی‌شوند؟ ائتلاف رهایی‌بخش میان آنها چگونه شکل می‌گیرد؟ و چه‌طور می‌تواند به بدیلی اصیل برای وضعیت فعلی بدل شود؟ _______ 👈متن کامل

▫️ «مارکسیسم در مقابل اخلاق‌گرایی» ▫️ تحلیلی مارکسیستی از روسپی‌گری 18 سپتامبر 2024 نوشته‌ی: هلن وارد ترجمه‌ی: فرزانه راجی 🔸 «روسپی‌گری فقط بیان خاصی از روسپی‌گری جهانیِ کارگر است.» این نقل‌قول از مارکس ممکن است این تصور را پدید آورد که روسپی‌گری موضوعی نسبتاً سرراست و روشنی برای سوسیالیست‌ها است. اما برعکس نشانگر چالشی واقعی برای مواضع چپ است: از حمایت از سرکوب و الغای روسپی‌گری از سویی تا جرم‌زدایی و سازمان‌دهی اتحادیه از سوی دیگر. بخش زیادی از بحث‌های کنونی حول این موضوع می‌چرخد که آیا واقعاً می‌توان روسپی‌گری را کار دانست یا بهتر است آن را شکلی از خشونت علیه زنان تلقی کرد. 🔸 این دو موضع به استراتژی‌های کاملاً متضادی منجر می‌شوند. اگر روسپی‌گری کار است، پس مبارزه برای خودسازمان‌دهی و حقوق بخش مهمی از پاسخ سوسیالیستی است. از سوی دیگر، اگر روسپی‌گری خشونت و بردگی است، شرکت‌کنندگان قربانیانی هستند که نیاز به نجات دارند. کاتلین بری، سازمان‌دهنده‌ی کنفرانس بین‌المللی فمینیستی پیرامون قاچاق در 1983، هنگامی که از بحث ‌و‌ گفت‌وگو با فعالِ کارگرِ جنسی مارگو سنت جیمز خودداری کرد، با این استدلال که «کنفرانس فمینیستی است و از نهاد روسپی‌گری حمایت نمی‌کند»، دیدگاه دوم را بیان کرد.… «بحث درباره‌ی برده‌داری جنسی با زنان روسپی مناسب نیست.» 🔸 جولی بیندل، نویسنده، نیز این دیدگاه را تکرار کرده و در نوشته‌اش درباره‌ی تصمیم اتحادیه‌ی سراسری کارگری در انگلستان (GMB) برای راه‌اندازی شعبه‌ای برای کارگران‌جنسی استدلال می‌کند: «چطور یک اتحادیه از یک سو می‌تواند علیه خشونت بر زنان مبارزه کند، اما در همان زمان ‌آن ‌را به اتحادیه تبدیل کند؟ به جای این‌که جامعه وانمود کند روسپی‌گری یک انتخابِ شغلی است، باید آن را به‌خاطر آن‌چه هست ــ خشونت علیه زنان ــ افشا کند. اتحادیه‌سازی نمی‌تواند از زنان در این صنعتِ پست محافظت کند.» 🔸 هلن وارد در این مقاله استدلال می‌کند که کسانی که روسپی‌گری را صرفاً به عنوان خشونت علیه زنان می‌بینند، ویژگی‌های اساسی ستم بر زنان در نظام سرمایه‌داری را درک نمی‌کنند... 🔹 متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید: https://wp.me/p9vUft-4ij #هلن_وارد #فرزانه_راجی #کار_بیگانه #کارگران_جنسی #صنعت_سکس #فمینیسم 👇🏽 🖋@naghd_com

🟣 «نیکا شاکرمی» از نخستین نوجوانان جان‌باخته در قیام ژینا #ژن_ژیان_ئازادی #نه_می‌بخشیم_نه_فراموش_می‌کنیم #دادخواهی @bidarzani

🟣 سی‌وچهارمین هفته از کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام با بزرگداشت سربداران قیام ژینا کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در سی‌وچهارمین هفته خود با دومین سالگرد اعتراضات سراسری مردم ایران پس از کشته شدن مظلومانه ژینا [مهسا] امینی در ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ توسط نیروی سرکوب استبداد دینی حاکم بر ایران مصادف شده است. زندانیان سیاسی در ۲۱ زندان کشور، امروز سه‌شنبه ۲۷ شهریور ضمن گرامیداشت یاد همه جانباختگان اعتراضات ۱۴۰۱؛ به یاد ده‌ها شهروند معترضی دست به اعتصاب غذا زدند که طی اعتراضات آن سال و پس از آن توسط دستگاه سرکوب حکومت ولایت‌فقیه و با هدف ارعاب مردم جان به لب رسیده، با نقض تمام موازین حقوق‌بشری، مظلومانه به دار آویخته شدند. از زنده‌یاد محسن شکاری، محمدمهدی کرمی، محمد حسینی، مجیدرضا رهنورد و ده‌ها زندانی دیگر از جمله زنده‌یاد رضا رسایی که چندی پیش با نقض تمام حقوق بنیادین و بدون برخورداری از حق دادرسی منصفانه، مظلومانه به دار کشیده شد. کارزار " سه‌شنبه‌های نه به اعدام" که جهت لغو حکم اعدام و سرکوب، و اجرای عدالت با حسابرسی از عاملان و آمران تمام قربانیان اعدام در این سالها، از بهمن ماه ۱۴۰۲ توسط زندانیان سیاسی و زندانیان عمومی به راه انداخته‌ شده و تاکنون به ۲۱ زندان در سراسر کشور گسترش پیدا کرده است. فعالان این کارزار در سی‌ و چهارمین سه‌شنبه پیاپی علاوه بر اینکه علیه مجازات غیرانسانی اعدام دست به اعتصاب غذا زدند؛ یاد تمام جانباختگان اعتراضات سراسری در سال ۱۴۰۱ به ویژه "سربداران" این قیام را گرامی داشته و با تمام خانواده‌های دادخواه ابراز همدردی و همبستگی کردند. فعالان این کارزار با اشاره به اینکه آمار اعدامها از زمان بر سر کار آمدن رئیس جمهور جدید ولایت فقیه تاکنون بیش از ۱۷۰ نفر بوده؛ نسبت به وضعیت بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ که اکنون با خطر احکام اعدام مواجه هستند، هشدار جدی داده و خواستار توجه بیشتر فعالان سیاسی وحقوق‌بشری، رسانه‌ها و عموم مردم ایران به وضعیت این زندانیان سیاسی قیام "ژینا" و تلاش برای توقف ماشین اعدام و کشتار استبداد دینی حاکم بر ایران شدند. ⚪️ زندانیان کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در ۲۱زندان مختلف امروز سه‌شنبه ۲۷شهریور ، برای سی و چهارمین هفته پیاپی علیه حکم اعدام دست به اعتصاب غذا می‌زنند، که شامل زندانیان زندانهای اوین (بند زنان، بند ۴ و بند ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و واحد۴)، زندان تهران بزرگ، زندان مرکزی کرج، زندان خرم آباد، زندان نظام شیراز ، زندان اسد آباد اصفهان، زندان بم کرمان، زندان مشهد، زندان لاکان رشت، زندان قائم‌شهر ، زندان اردبیل، زندان تبریز ، زندان ارومیه ، زندان سلماس ، زندان خوی ، زندان نقده ، زندان سقز ، زندان بانه، زندان مریوان و زندان کامیاران می‌باشد. فعالان این کارزار بار دیگر از تمامی زندانیان در زندان‌های سراسر کشور می‌خواهند که، برای لغو حکم اعدام و نهادینه شدن و سراسری شدن مطالبه لغو حکم اعدام در جامعه، به کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" بپیوندند. و ضمن اشاره به حمایت ۱۰۰ نفر از زندانیان سیاسی سابق و ۱۵۰ نفر از فعالان مدنی و سیاسی از کارزار،مکررا از عموم نهادها، سازمان‌ها و تشکل‌های حقوق‌بشری، سیاسی، صنفی و کنشگران سیاسی و مدنی و رسانه‌های آزاد خاضعانه می‌خواهند، مساله " نه به اعدام" را در صدر فعالیت‌های خود قرار داده و با کمک به این کارزار و دفاع از "حق حیات" شهروندان؛ رسیدن به آینده روشنی را برای این سرزمین که همان "ایرانی آزاد، آباد و بدون سرکوب و اعدام" است میسر سازند؛ آینده‌ای که تنها در سایه اتحاد و عمل جمعی ممکن خواهد شد. #کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام هفته ۳۴ ۲۷ شهریور ۱۴۰۳ #قیام_علیه_اعدام #ژن_ژیان_ئازادی #اعتراضات_سراسری @bidarzani

🟣 حکم ۶ سال حبس، ۲۰ سال تبعید و ۷۴ ضربه شلاق نسیم غلامی سیمیاری نسیم غلامی سیمیاری، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین که پیشتر به بغی محکوم شده بود، توسط رای دادگاه انقلاب تهران، به ۶ سال حبس، ۲۰ سال تبعید به «انگوران» زنجان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد. در حکم دادگاه، تاکید شده است که تبعید نسیم سیمیاری و «حمید سهیل‌آبادی» از هم‌پرونده‌های وی باید به شیوه‌ای باشد که با دیگران معاشرت، مراوده و رفت و آمد نداشته باشند. دیگر هم‌پرونده‌های نسیم غلامی نیز به حبس، تبعید و شلاق محکوم شدند. #ژن_ژیان_ئازادی #اعتراضات_سراسری @bidarzani

🟣 سالگرد قیام ژینا و سالروز تولد تو متنی برای فروغ سمیع‌نیا نویسنده: شکیبا عسگرپور از متن: یک) آنجلا دیویس، فعال سیاسی فمینیست و از مبارزان الغای احکام اعدام، در کتاب خود (در اسارت زنجیرها و خوک‌ها) می‌نویسد: «بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها طوری طراحی شده‌اند که انسان‌ها را درهم شکنند و افراد را به نمونه‌هایی در باغ‌وحش بدل کنند، یعنی افرادی مطیع». او بعدها در فیلم مستندی از زندگی‌اش به نقل از یک زندانی سیاسی محکوم به اعدام می‌گوید: «زندان، یا زندانی را در هم می‌شکند یا او را قوی‌تر می‌کند. من می‌خواهم قوی‌تر شوم». دو) برای آن دسته از فعالینی که زندان را پایان و به تعبیری توقف در روند مبارزه نمی‌دانند، زندان، فصل جدیدی از کشمکش‌ها، سرکوب‌های توامان و سرکشی‌هاست. مقهور ساختن اراده‌ی زندانی، کارویژه‌ی زندان‌بان و دستگاه عریض و طویل امنیتی است. هر نوع کنشی ورای زیست تعریف‌شده در زندان، در قاموس صدور احکام کیفری جدیدتر، معنا می‌شود و درست در همین‌جاست که برای فعالین، «زیستِ سیاسی» در زندان، می‌تواند کورسوی امید باشد. اگر زندان را اشل بسیار کوچکی از جامعه درنظر بگیریم، پس مبارزه بر سر هر تبعیض و دیگری‌سازی، واجد اهمیتی دوچندان می‌شود، چرا که محصول دهه‌ها سیاست‌های فقیرسازی سیستماتیک، خشونت ساختاری و اهم تبعیض‌ها، کودک-مجرم‌ها و زندانیانی در بندهای عمومی را گرد هم آورده است که از قتل تا غم نان و … در یک فضا جای گرفتند. حالا چه گزاره‌ای برای حاکمیت، بهتر از دوگانه‌سازی زندانی سیاسی و جرایم عمومی است؟ و چه تکانه‌ای بالاتر از مبارزه با تبعیض و دیگری‌سازی و ایستادن علیه هر شکلی از ارتجاع حتی درون زندان است؟» ⚪️ ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید: https://shorturl.at/4eDfX #جنگ_علیه_زنان #ژن_ژیان_ئازادی #اعتراضات_سراسری @bidarzani

🟣 دومین سالگرد قیام ژینا با اعتصاب سراسری در شهرهای کردستان آغاز شد به گزارش زمانه: «به دنبال فراخوان احزاب عمده و تشکل‌های مدنی کُرد برای پیوستن به اعتصاب عمومی در دومین سالگرد قتل حکومتی ژینا (مهسا) امینی، شماری از شهرهای استان‌های کُردستان و آذربایجان غربی یکشنبه ۲۵ شهریور به اعتصاب پیوستند. بر اساس گزارش‌ها و ویدئوهای منتشر شده، تاکنون چندین شهر از جمله سنندج، سقز، مهاباد، بوکان، اشنویه و دیواندره در دومین سالگرد خیزش انقلابی «ژن، ژیان، ئازادی» در اعتصاب به‌سر می‌برند. در روزهای اخیر احزاب کُرد طی فراخوان‌هایی از عموم مردم کُردستان و کسبه و بازاریان خواسته بودند تا در روز یکشنبه ۲۵ شهریور، بار دیگر مغازه‌ها و بازار را تعطیل کنند و به اعتصاب عمومی بپیوندند. «حزب دمکرات کُردستان ایران (حدکا)»، «حزب حیات آزاد کُردستان (پژاک)»، «جامعه زنان آزاد شرق کوردستان (کژار)»، «کومله زحمتکشان کُردستان»، «کومله سازمان کُردستان حزب کمونیست ایران»، «پارت آزادی کُردستان (پاک)» از جملە احزابی هستند کە به مناسبت دومین سالگرد قتل حکومتی ژینا فراخوان اعتصاب عمومی در کردستان داده بودند. پیش‌تر آژانس خبری کُردپا گزارش کرده بود که فضای شهرهای کردستان به ‌‌شدت امنیتی و میلیتاریزه شده و نهادهای امنیتی هفته‌هاست با استقرار ایست‌های بازرسی، نصب دوربین‌های جدید در سطح شهر و آرامستان‌ها، افزایش موج بازداشت، احضار و تهدید بازداشت‌شدگان اعتراضات و خانواده جانباختگان و همچنین کنترل مردم از سوی نیروهای امنیتی و لباس شخصی در سطح عمومی، در تلاش برای ممانعت از هرگونه حرکت مردمی و برگزاری مراسم دومین سالگرد قتل حکومتی ژینا امینی است. هم‌چنین به گزارش شبکه حقوق بشر کُردستان نیروهای وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه پاسداران دست‌کم ۲۱ فعال و شهروند کُرد را در شهرهای مهاباد، اشنویه، پیرانشهر، دیواندره، مریوان، سروآباد، بوکان و بانه بازداشت کرده‌ اند و ۱۴ فعال صنفی معلمان کردستان نیز به دادسرای عمومی و انقلاب سنندج احضار شده‌اند». #ژن_ژیان_ئازادی #اعتراضات_سراسری @bidarzani