سرای شعر

اے که بر برکه ے دل ماه رخت داده جلا مهرت افتاده به دل یڪ شبه از دست قضا بوده آن چشم فریباے تو از روز ازل مطلعِ شعرو غزل هاے دلِ عاشق ما بودم آشفته ودلسرد ز آشوب جهان باتو شد قلب پَریشم پُرِ از صلح و صفا حسرتِ ماه رخت مانده به جان ودل من باز از پرده برون آ و ، کمی رخ بنما یادت آرامش این قلب پریشان من است خاطرت جلوه ے مهر است برایم صنما چه دعاها که نکردم به هوایت همه شب بکندقسمت من وصل تو را بلکه خدا عاشقی گرچه بگویند پر از دام بلاست هرچه از دوست رسد نوش دلم گرچه بلا #مهنازنجفی

اے که بر برکه ے دل ماه رخت داده جلا مهرت افتاده به دل یڪ شبه از دست قضا بوده آن چشم فریباے تو از روز ازل مطلعِ شعرو غزل هاے دلِ عاشق ما بودم آشفته ودلسرد ز آشوب جهان باتو شد قلب پَریشم پُرِ از صلح و صفا حسرتِ ماه رخت مانده به جان ودل من باز از پرده برون آ و ، کمی رخ بنما یادت آرامش این قلب پریشان من است خاطرت جلوه ے مهر است برایم صنما چه دعاها که نکردم به هوایت همه شب بکندقسمت من وصل تو را بلکه خدا عاشقی گرچه بگویند پر از دام بلاست هرچه از دوست رسد نوش دلم گرچه بلا #مهناز_نجفی

بوی دلتنگی پاییز وزیده‌ست، ولى اولین موسم این فصل مگر”مهر” نبود! مجتبی قندالی

گر لعل خموشت‌ کندآهنگ نواها دشنام‌ ، دعاها و بروهاست‌،بیاها گه مایل دنیایم وگه طالب عقبا انداخت خیالت زکجایم به کجاها #بیدل_دهلوی

بد جور در هوای خودت می کشانی ام معشوقه ی زمینی ابرو کمانی ام وقتی که چشم های تورا شعر میکنم می خواهمت دوباره از اول بخوانی ام دارند واژه واژه مرا آب میکنند یاد آوری خاطره های جوانی ام برگرد یک قدم به گذ شته مرورکن من مستحق اینهمه نا مهربانی ام؟؟ در حد چشمهای تو شاید نبوده ام اما درست نیست که از خود برانی ام من ایستاده ام که سراپا ببینمت پیش همه نشستی و گفتی روانی ام