منجنیق

در انقلابِ بدون سازماندهی در نهایت ضدانقلاب پیروز می‌شود گفت‌وگوی «منجنیق» با وینسنت بِوینز ویدئو با کیفیت بهتر در یوتوب: https://youtu.be/LfPukcU-EMg?si=8W36VX1MXJYYWwTP

🔴 در انقلابِ بدون سازماندهی در نهایت ضدانقلاب پیروز می‌شود گفت‌وگوی «منجنیق» با وینسنت بِوینز در سالگرد قیام ژینا، در فصل برشمردن دستاوردها و تجلیل از ویژگی‌های تکین، در روزهای غمبادهای نوستالژیکی که لعاب «وفاداری» خورده است، از قضا ضروری است به چیزهایی بیندیشیم که به دست نیاوردیم، به ویژگی‌های مخربی بیندیشیم که گویی در یک دور تسلسل بین‌المللی تکرار می‌شود و به آینده‌ای بیندیشیم که ابزارهای ساختن و تاسیس آن را نه ساخته‌ایم و نه ساختنش را ضروری دانسته‌ایم. به میانجی گفت‌وگو با وینسنت بِوینز و جمع‌بندی او از تجارب قیام‌ها و خیزش‌های دو دهه‌ی اخیر به اموری می‌اندیشیم که در سایه‌ی استیلای ستایش شبه‌مذهبی از خودانگیخته‌گی و توانمندسازی و جنبش برای جنبش، در سایه‌ی غیبت اراده‌ی معطوف به پیروزی؛ به مسائلی حاشیه‌ای تبدیل شدند در حالی که هیچ انقلابی بدون آنها معنا ندارد، چنان‌که در دو دهه‌ی اخیر نداشته است. در این گفت‌وگو با وینسنت بوینز در مورد خلاء رهبری در اعتراضات و قیام‌ها، در مورد ساختار تشکیلاتی و آسیب‌های افقی‌گرایی، در مورد سازماندهی‌ای که امکان تقسیم کار و انضباط در آن مهیا باشد، در مورد تاثیر شبکه‌های مجازی و اینفلئونسرها در تخریب و نابودی فرصت‌ها و امکانات، در مورد سوژه‌ی نئولیبرال در متن مبارزات معاصر و در مورد ضرورت ایدئولوژی و استراتژی مشخص برای انقلاب حرف زده‌ایم. وینست بوینز تئوریسین انقلاب نیست و خودش نیز چنین ادعایی ندارد، بنابراین طبیعی است که از او چنین انتظاری نیز نداشته باشیم. با این وجود در پرتو ۲۰۰ تا ۲۵۰ مصاحبه با مبارزان در ۱۲ کشوری که در دو دهه‌ی اخیر یا جنبش‌های اعتراضی و انقلاب‌ها در آنها شکست خورده‌اند یا در برخی موارد نظم حاکم با نظمی بدتر از قبل جایگزین شده است، حرف‌های مهمی برای شنیدن دارد. وینسنت بوینز نویسنده و روزنامه‌نگار آمریکایی است که ماموریت‌های کاری او در برزیل و اندونزی به او این امکان را داده تا از نزدیک شاهد بسیاری از تحولات مهم در این دو کشور باشد. از او به فارسی پیش از این کتاب «روش جاکارتایی» در مورد کشتار کمونیست‌ها در اندونزی و آمریکای لاتین در دوران جنگ سرد توسط نشر ققنوس و با ترجمه‌ی شهریار خواجیان منتشر شده است و امیدواریم ترجمه‌ی فارسی کتاب دوم او با عنوان «اگر ما بسوزیم؛ دهه‌ی اعتراضات توده‌ای و انقلابی که نشد» به زودی در «منجنیق» منتشر شود. ‎شهریور ۱۴۰۳ 🚩 برای تماس با منجنیق در تلگرام می‌توانید به اکانت زیر پیغام بدهید: @ManjanighContact #منجنیق #مصاحبه @ManjanighCollective

🔴 از مارگریت شیلر در حمایت از شریفه محمدی در این ویدئوی کوتاه مارگریت شیلر نویسنده، مبارز سیاسی، زندانی سیاسی سابق و عضو سابق فراکسیون ارتش سرخ آلمان (اِر.آ.اف) از شریفه محمدی و برای شریفه محمدی سخن می‌گوید. او که خود طعم شکنجه و سلول انفرادی را در آلمان چشیده از کارگر مبارزی می‌گوید که اینک در زندان لاکان رشت زیر حکم اعدامی قرار دارد که قضاییه‌ی جلادان برای او صادر کرده‌اند. مارگریت شیلر از اعضای سابق فراکسیون ارتش سرخ آلمان، سازمانی مسلح و انقلابی که در آلمان مبارزه می‌کرد، در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۹ به مدت ۷ سال در زندان به سر برد که از این مدت یک سال و نیم آن را در سلول انفرادی و در شرایط جداسازی مطلق محبوس بود. او پس از آزادی نیز هم‌چنان تحت تعقیب و آزار پلیس سیاسی و ماموران مخفی قرار داشت و به همین دلیل از آلمان خارج شد و ۲۰ سال یه عنوان یک تبعیدی ابتدا در کوبا و سپس در اروگوئه زندگی کرد. شیلر با وجود این‌که اکنون نزدیک به دو دهه است که به آلمان بازگشته اما هم‌چنان از تعقیب و مراقبت پلیسی در امان نیست. او خاطرات دوران مبارزه در فراکسیون ارتش سرخ، زندان و تبعید خودش را در کتاب‌های مختلفی نوشته و منتشر کرده است. ‎مرداد ۱۴۰۳ 🚩 برای تماس با منجنیق در تلگرام می‌توانید به اکانت زیر پیغام بدهید: @ManjanighContact #منجنیق #شریفه_محمدی #همبستگی @ManjanighCollective

کمیته‌ها چه بودند؟ چه شدند؟ و چه می‌توانستند باشند؟ @ManjanighCollective

🔴 فلاخن شماره‌ی دویست و شصت و پنجم. کمیته‌ها چه بودند؟ چه شدند؟ و چه می‌توانستند باشند؟ در دویست و شصت و پنجمین فلاخن در مورد کمیته‌های انقلابی‌ای می‌خوانیم که در جریان قیام ژینا شکل گرفتند. از این‌که چه بودند؟ چه شدند؟ چه می‌توانستند باشند؟ و به کدام دلایل آن چیزی که می‌توانستند باشند نشدند. از روندی که در آن غیر از تعداد انگشت‌شماری از کمیته‌ها، بقیه‌ی آنها یا در وضعیت منحل شدند، یا از ارگانی انقلابی به خبرگزاری و ماشین صدور بیانیه بدل گشتند. از کمیته‌هایی که مکانی برای عقب‌نشینی، بازسازی و احیا داشتند و باقی ماندند و کمیته‌هایی که یا مکانی برای عقب‌نشینی نداشتند یا به مکان اشتباهی عقب نشستند و بنابراین در روندی طبیعی فرو پاشیدند و مضمحل شدند. در فلاخن دویست و شصت و پنجم از نقش خصلت نئولیبرالی استقلال و مستقل بودن در اضمحلال کمیته‌ها می‌خوانیم، از درک امضایی و درک موسمی از کمیته‌ها، هم در فضای عمومی و هم در میان برخی از رزمندگان تشکیل‌دهنده و فعال در این کمیته‌ها و از حیات زائده‌ای در برخی از کمیته‌ها که به جای تبدیل آنها به ارگانی انقلابی از ابتدا آنها را به مثابه امکانی رسانه‌ای سازمان داد و به این‌ترتیب اضمحلال نهایی آنها را از همان ابتدا درون این کمیته‌ها تعبیه کرد. در دویست و شصت و پنجمین فلاخن از خطراتی می‌خوانیم که هم‌چنان کمیته‌های باقی‌مانده را تهدید می‌کند، از این‌که چگونه باید «کمیته» تنها تبدیل به یک نام میان‌تهی نشود و از این‌که هر کمیته‌ای تنها زمانی «کمیته» است که بتواند به عنوان ارگانی انقلابی مسئولیت اجتماعی خودش را ایفا کند. در این فلاخن خطر می‌کنیم و از برخی جاعلان و حامیان آنها نام می‌بریم، در میان راست و به ویژه در میان «چپ» و نشان می‌دهیم انبوه جعلیات و چشم‌پوشی بر آنها یا همراه شدن با آنها چگونه بنیان مبارزه‌ی انقلابی را در مخاطره قرار داد و قرار می‌دهد. ‎مرداد ۱۴۰۳ فلاخن دویست و شصت و پنجم را بخوانید: 🚩 برای تماس با منجنیق در تلگرام می‌توانید به اکانت زیر پیغام بدهید: @ManjanighContact #منجنیق #فلاخن @ManjanighCollective

🔴 تصویر شریف همسنگری با شریفه محمدی یاران ما در اصفهان و تهران در دفاع از شریفه محمدی و در دفاع از مبارزه‌ای که او یکی از رزمندگان آن بوده است پوسترهایی را روی دیوارها و معابر چسبانده‌اند و اعلامیه‌های کوتاهی را در برخی محله‌ها پخش کرده‌اند. در این اعلامیه نوشته شده: «ما همه شریفه محمدی هستیم. شریفه را می‌شناسید؟ شریفه کارگر است و مبارز. او برای دفاع از منافع کارگران سا ل‌های زندگی‌اش را گذاشته. سال‌ها عضو نهاد مستقلی بوده به نام "کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری". او می‌اندیشید که کارگران جز از طریق "متشکل شدن" نخواهند توانست که حقوق خود را از حلقوم سرمایه‌داران جمهوری اسلامی بیرون کشند. شریفه را در آذر ۱۴۰۲ بازداشت و پس از شکنجه‌های فراوان در ۱۴ تیرماه ۱۴۰۳ از سوی دادگاه انقلاب اسلامی رشت به اتهام واهی بغی به اعدام محکوم کردند. می‌دانید اتهام "بغی" یعنی چه؟ بغی به معنی خروج یا شورش علیه امام مشروع و حاکم اسلامی است. اما "جرم" اصلی شریفه محمدی این است که برای مبارزه‌ی طبقاتی علیه نظام سرمایه‌داری موجود تلاش می‌کرد. صدای شریفه باشیم که او صدای بی‌صدایان، صدای اکثریت مزدبگیران و کارگران بوده است.» و روشن است که دفاع از شریفه محمدی، توامان دفاع از آرمان او و دفاع از مبارزه‌ای است که او را به خاطر آن بازداشت و شکنجه کرده‌اند و اکنون سایه‌ی شوم طناب دار را بر سر او آونگ کرده‌اند. این طناب دار طنابی است بافته از تار استبداد و پود ستم طبقاتی نه فقط برای شریفه محمدی، بلکه هم‌زمان برای تمامی طبقه‌ی کارگر، تمامی تهی‌دستان، تمامی ستمدیده‌گان. برای هر کارگری که اعتصاب می‌کند، هر کارگری که فریاد می‌زند، هر کارگری که می‌خواهد اوضاع را به شکل بینیادین به نفع طبقات فرودست تغییر دهد. در مقابل جلادان از شریفه محمدی به دفاع برخیزیم. ‎مرداد ۱۴۰۳ 🚩 برای تماس با منجنیق در تلگرام می‌توانید به اکانت زیر پیغام بدهید: @ManjanighContact #منجنیق #شریفه_محمدی #همبستگی @ManjanighCollective

🔴 این یک فراخوان است تجربه‌ی انقلاب بهمن ۵۷ یکی از آخرین انقلاب‌های فصلی تاریخی است که، هم آن را پشت سر گذاشته‌ایم و هم معاصر ماست. یکی از آخرین انقلاب‌های عصر انقلاب‌ها که به نظر می‌رسید تمام شده است اما در دوران جدید، با قیام‌های موسوم به بهار عربی، جنبش‌های اشغال میادین و جنبش‌های اعتراضی بزرگ در سرتاسر جهان، که هر کدام به نحوی از آفریدن و ابداع نظم جدید چیزها درماندند، بیش از پیش ضروری است که به امکانات همان عصر انقلاب‌ها بازگردیم و آنها را با بصیرتی معاصر دوباره و از نو بخوانیم. به این‌ترتیب انقلاب بهمن امروز بیش از گذشته مسئله‌ای است نه فقط مربوط به ایران بلکه هم‌چنین مسئله‌ای است کاملن جهانی. در مورد انقلاب بهمن اما غیر از چند کتاب و چند مقاله، اغلب با تکرار بی‌کم و کاست روایتی مسلط سر و کار داریم که سرشت حقیقی انقلاب بهمن و امکانات و فرصت‌های آن را نادیده می‌گیرد و انکار می‌کند و به این‌ترتیب انقلاب بهمن یا به مصیبتی در گذشته یا به لحظات باشکوه تکرارناپذیر تبدیل می‌شود که رجوع به آن تنها به درد کتابخانه‌ها می‌خورد. مسئله‌ی ما در کتاب «تاریخ مفقود شوراهای ۵۷» اما پیوند زدن دوباره‌ی انقلاب بهمن با همان جایی بود که به آن تعلق دارد: به سیاستی ایجابی و رهایی‌بخش نه در گذشته بلکه در آینده. به همین دلیل «تاریخ مفقود شوراهای ۵۷» جزو معدود آثاری است که انقلاب بهمن را نه از مسیر روایت مسلط بلکه از نگاه مردمی بازخوانی می‌کند که در انقلاب بهمن مشارکت کردند، امکانات پیروزی را به چشم دیدند و شکست خوردند. برای پیوند با مبارزات جهانی باید بتوانیم معاصر بودن انقلاب بهمن را آشکار کنیم و این تجربه‌ی غنی از امکانات و پیروزی‌ها و شکست‌ها و اشتباهات را با همسنگرانمان از کشورهای دیگر به گفتگو بگذاریم. به همین دلیل قصد داریم کتاب «تاریخ مفقود شوراهای ۵۷» را به زبان انگلیسی ترجمه کنیم و برای این کار نیاز به یاری رفقایی داریم که بتوانند مسئولیت بخشی از این کار را بر عهده بگیرند. اگر تمایل دارید با این پروژه همراهی کنید می‌توانید به صفحات منجنیق در اینستاگرام یا فیس‌بوک پیغام بدهید، در تلگرام برای ما پیغام بگذارید یا با ما از طریق ایمیل زیر تماس بگیرید: [email protected] ‎مرداد ۱۴۰۳ 🚩 برای تماس با منجنیق در تلگرام می‌توانید به اکانت زیر پیغام بدهید: @ManjanighContact #منجنیق #انقلاب_بهمن_۵۷ @ManjanighCollective