دكتر على دارابى

🔴 درک عینیت‌های جامعه، لازمه زندگی انسانی  انسان، در جامعهٔ آرمانی و با انسان‌های معصوم، زندگی نمی‌کند. هر کس نسبت به دیگران، در هر درجه از مراقبت و تعهدشناسی باشد، ممکن است دچار خطا و لغزش شود، و در دوستی‌ها و ارتباط‌ها، دچار کوتاهی یا زیاده‌روی گردد؛ چنانکه دیگران نسبت به او نیز چنین‌اند. این دست مسائل، نباید در روابط خانوادگی و گروهی و اجتماعی تأثیری منفی داشته باشد، چون جریانی است همگانی و همه‌جایی، و هر کس که از دیگران لغزش‌هایی می‌بیند خود نیز ممکن است در برابر دیگران به همان لغزشها دچار گردد. اینجا است که اصل "تحمل خطاها و لغزشها" پیش می آید، و در تحکیم روابط، نقش آفرین است. پس این آموزش که یاد شد، در روابط اجتماعی، آموزشی حیاتی است، و رویگردانی از آن، موجب تنهایی انسان می‌شود، زیرا معاشرتی که در آن هیچگاه لغزش روی ندهد و ناهنجاری رخ ننماید، اندک است. پس افراد جامعه باید به رعایت اصل مهم تحمل روی آورند چنانکه پیامبر (ص) فرموده‌اند: «من حرم الرفق، فقد حرم الخیر کله» هر که از نرم‌خویی و مدارا محروم باشد، از همه‌ی خوبی‌ها محروم است. الحیات/محمدرضا حکیمی/جلد٩/ص۶۴٩ @mohamadrezahakimi

#مطالعات‌فرهنگی 🔸تعریف یونسکو از میراث فرهنگی #میراث‌فرهنگی شامل مصنوعات، بناهای تاریخی، مجموعه‌ای از ساختمان‌ها و مکان‌ها و موزه‌هایی است که دارای ارزش‌های گوناگونی از جمله اهمیت نمادین، تاریخی، هنری، زیبایی‌شناختی، قوم‌شناختی یا مردم‌شناختی، علمی و اجتماعی هستند که شامل میراث ملموس (منقول، غیر متحرک و زیر آب) و میراث فرهنگی ناملموس (ICH) است که در آثار، مکان‌ها یا بناهای تاریخی فرهنگی و طبیعی قرار گرفته است. این تعریف، میراث فرهنگی ناملموس مربوط به سایر حوزه‌های فرهنگی مانند جشنواره‌ها، جشن‌ها و غیره را مستثنی می‌کند. این تعریف میراث صنعتی و نقاشی‌های غارها را پوشش می‌دهد. منبع: موسسه آمار #یونسکو، ٢٠٠٩ چارچوب یونسکو برای آمار فرهنگ

۲۷ شهریور ماه ؛ روز بزرگداشت استاد شهریار گرامی باد. سید محمدحسین بهجت تبریزی (زادروز: ۱۲۸۵ - درگذشت: ۲۷ شهریورماه ۱۳۶۷ هجری خورشیدی) متخلص به شهریار (با تفألی به دیوان حافظ شیرازی) در تبریز به‌دنیا آمد و بنا به وصیتش در مقبرةالشعرای تبریز به خاک سپرده شد. شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی - مانند قصیده، مثنوی، غزل، قطعه، رباعی و شعر نیمایی- تبحر داشت. از جمله غزل‌های معروف او می‌توان به «علی ای همای رحمت» و «قصیده تخت جمشید و دیگر اشعار ملی» و «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد. شهریار نسبت به حضرت علی بن ابی‌طالب (ع) ارادتی ویژه داشت و همچنین شیفتگی بسیاری نسبت به حافظ شیرازی (لسان الغیب) داشت. یادش گرامی. http://www.iranboom.ir/shekar-shekan/chame/14240-hafez-ghoarn-parsi.html https://telegram.me/iranboom_ir

سالگرد ثبت جهانی «کاروانسراهای ایران» در فهرست میراث جهانی یونسکو گرامی باد «کاروانسراهای ایران» در چهل و پنجمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو به عنوان بیست و هفتمین اثر میراث فرهنگی ملموس ایران در فهرست جهانی یونسکو ثبت شد. در نشست یکشنبه، ۲۶ شهریور ۱۴۰۲ (۱۷ سپتامبر ۲۰۲۳)، چهل‌وپنجمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو، پرونده کاروانسراهای ایران (مجموع ۵۴ کاروانسرای تاریخی) بررسی و با تصویب اعضای کمیته به عنوان بیست و هفتمین میراث فرهنگی ملموس ایران در فهرست جهانی یونسکو ثبت شد. کاروانسراهای تاریخی ایران پرونده کاروانسراهای ایران، شامل ۵۴ کاروانسرای تاریخی در ۲۴ استان کشور است که البته از بین صدها کاروانسرا انتخاب شده‌اند و در توضیح ویژگی های آن در پرونده آن چنین آمده است «کاروانسراها یکی از مهمترین اَشکال معماری ایرانی هستند که باعث توسعه مسیرها و نیازهای مرتبط با خواسته‌ها و مقتضیات سفر شده است. این کاروانسراها با مقایسه نقشه ۲۰۰ کاروانسرا انتخاب شده‌اند و هیچ‌یک از آنها نقشه تکراری ندارند. بنابراین مشهود است که کاروانسراها نتیجه و محصول خلاقیت و نبوغ معماران ایرانی در طول تاریخ است.» «همچنین کاروانسراهای ایرانی مستقیماً درگیر تحولات اجتماعی، فرهنگی بودند، به گونه‌ای که تأثیر آن را در ادبیات، شعر، نقاشی، مینیاتور، موسیقی و همچنین معماری می‌توان دید. از نظر مقایسه، تفاوت کاروانسراهای ایرانی با چند نوع دیگر از کاروانسراهای موجود در خارج از ایران در شکل و نقشه است. زیرا به نظر می‌رسد نوع دیگر کاروانسراها از نمونه‌های اولیه ایرانی آمده است.» دیرگچین (قم)، نوشیروان (اصفهان)، پرند/قلعه سنگی(رباط کریم)،رباط شرف (سرخس)، سنگی انجیره (اردکان)، جمال‌آباد (میانه)، عباس آباد تایباد (تایباد)، فخر داوود (نیشابور)، شیخعلی خان (شاهین شهر)، مرنجاب (آران و بیدگل)، امین آباد (شهررضا)، گبر آباد (قمصر)، مهیار (شهررضا)، گز (دهستان گز)، کوهپایه (کوهپایه)، مزینان (داورزن)، ایزدخواست (آباده)، فخرآباد (بجستان)، سرایان (سرایان)، قصر بهرام (گرمسار)، آهوان (خاورشهر)،میامی (شاهرود)، عباس‌آباد (شاهرود)، میاندشت (شاهرود)، زین الدین (مهریز)، میبد (میبد)، فارسفج(فارس)، خواجه نظر (جلفا)، دهدشت (دهدشت)، بیستون (بیستون)، گنجعلی خان (کرمان)، گویجه بل (اهر)، خوی (خوی)، صائین (نیر)، تی تی (سیاهکل)، باغ شیخ (ساوه)، زعفرانیه (سبزوار)،مهر (سبزوار)؛ ینگه امام (ساوجبلاغ)؛بستک (بستک)؛ براز جان (برازجان)، خرانق (اردکان)، آجری انجیره (یزد)، افضل (شوشتر)، نیستانک (نائین)، چاه کوران (راور)، چمشک (پل دختر)، رشتی (اردکان)، تاج آباد (بهار)، ده محمد (طبس) ، خان (خوی)، چهل پایه (طبس)، سعد السلطنه (قزوین) و رباط قلی (جاجرم)، ۵۴ کاروانسرا و رباطی هستند که در پرونده کاروانسراهای ایران در فهرست جهانی یونسکو ثبت شدند. https://t.me/iranboom_ir/41758