آفتابگردان ها

هان! بترسید! گرچه عصاییم چشم بر هم زنید اژدهاییم گاه چون صبرِ حیدر، سکوتیم گاه چون خشمِ خیبر، صداییم گاه با دشمن آهیم و نفرین گاه با دوست دست دعاییم ای یزیدان دوران! حسینیم از رفیقان شیطان جداییم هر مسلمان که مشکی به تن کرد ما هم از غصه، صاحب‌عزاییم غزّه، بیروت، کابل و کرمان ما عزادار جغرافیاییم صبح امّید غرق طلوع است هان! بشارت که باد صباییم #راضیه_مظفری @Aftabgardan_ha

هی زخم روی زخم‌هایت می‌گذارند باران میان چشم‌هایت میگذارند بغض تو از داغ شقایق‌ها شکفته با ما حدیثِ رنج بی‌اندازه گفته یک عمر فرزندان ِتو در خون تپیدند موهات از داغ شهیدان رو سپیدند ای دست‌هایت شوره‌زار پینه بسته ای باغبان لاله‌های دسته دسته از گلشنت آلاله‌ها را باز چیدند حتی تنی از غنچه‌هایت هم شهیدند دیروز در شاه چراغ، امروز کرمان آه از غمت ای خطهٔ پاک دلیران در جای جایت دردهایی ریشه دارد امّید اما در سرت اندیشه دارد ای رود ِرودت در مسیری سرخ جاری بر دوش دریا لاله‌هایی تازه داری آن‌ها که آیین ستم را می‌پرستند آیینه‌های بی‌شمارت را شکستند حتی وطن از مادرانت می‌هراسند از کودکان بی‌زبانت می‌هراسند‌ هرچند غرق رنج‌های بی‌شماریم از فاتحان قله‌های استواریم #زهرا_رحیمی @Aftabgardan_ha

به روشنی صبح قسم می ترسد از یاد تو خصم دم به دم می ترسد ای مرد که هستی تو که این دشمن پست حتی از زائر تو هم می ترسد #میثم_یوسفی‌سرخنی @Aftabgardan_ha

میان سیل خبرهای گیج و سرگردان میان این همه رخداد ناگوار جهان در اوج دود و شلوغی و راه بندان‌ها در اوج پچپچه ی کوچه کوچه‌ی تهران صدای شرشر باران، عجیب می‌پیچید میان بغض غریب حیاط بی بی جان خبر رسید به گوش کبوتری غمگین نشسته بر لبه‌ی ناودان ، دم ایوان... خبر رسید به شهر و به خانه‌ها....آری خبر چه داغ چکید از نگاه پیر و جوان برو کبوتر تنها، ببر خبرها را به سوی جاده‌ی ده ، سوی خانه‌ی دهقان ببر به دامن صحرا و دشت این غم را بده به ناله‌ی حزن آور نی چوپان ببین که ریل خبرها چگونه می‌سوزد به پیش چشم پر اندوه مرد سوزنبان چقدر رود که زائر شدند تا دریا.... چقدر لاله دمید از سراسر ایران چکید نم نم باران، از آسمان شهر... خبر چه بود مگر؟...هان!...چه بود ای باران ؟ چه شد که باغ گل خانه سوگوار شده‌ست؟ به خون نشسته مگر نقش قالی کرمان ؟ ببار بر دل غمبار و داغ خرماها به خون نشسته دوباره غروب نخلستان بخوان حدیث غمت را ، میان این گلزار ببار از غم یاران ، ببار ای باران... #ماهرخ_درستی @aftabgardan_ha

به هوش باش که با صبرمان گلاویزیم نشسته‌ایم که از جانتان بپرهیزیم... نشسته ایم به دندان گذاشتن به جگر خدا نیاورد آن روز را که برخیزیم بخوان ز خشم نگاه رفیق مرده ی ما که حکم خون برسد خون خصم می‌ریزیم سلاح ما غم در سینه تفت خورده ی ماست قسم به شوق شهادت ز بغض لبریزیم شما و لشگر آل امیه، ما و حسین... بترس از اینکه تب عشق را برانگیزیم به این قبیله مبادا نگاه بد بکنید که ما شکارچی چشم هرزه و هیزیم #سجاد_نوابی @Aftabgardan_ha

دنبال رسالت خودت می‌رفتی بی‌تاب سعادت خودت می‌رفتی گفتی به زیارت شهیدان بروم آری به زیارت خودت می‌رفتی #حمیدرضا_مداح @Aftabgardan_ha

دوباره عطر شهادت عجین کرمان شد چه آتشی به دل داغ‌دار ایران شد دوباره لاله شکفته به دشت مام وطن دوباره در دل دی‌ماه ما بهاران شد «شهید زنده‌ترین است»* این عقیده‌ی ماست همان که آیه‌ی حق است و نور تابان شد فرشته‌ای که به شوق شهادت آمده بود خودش به بزم شهیدان پیاله‌گردان شد همان که مشق عمو قاسمش تمام نشد در امتحان شهادت ولی درخشان شد چقدر دور، شهادت، چقدر دور ز ماست شهادتی که برای «شهید» آسان شد دلی شکست، دلی خون، دلی به شوق وصال شکست و معبر عشاق حق گل‌افشان شد شکستِ دشمن ما از رذالت‌ش پیداست رذالتی که به کودک‌کشی نمایان شد ظهور می‌رسد، این خون نثار آمدنت هزار جان گرامی، فدای جانان شد #علی_بهاری *مبین اردستانی #کرمان #شهید @aftabgardan_ha

برای شهید عادل رضایی مداح انقلابی کرمان بر گونه‌ات از آتش غم شبنم بود چون عهد قدیم تو دلت محکم بود ای حنجره‌ ات حنجره‌ٔ داغ حسین نام تو «شهید» در کنارش کم بود ماییم و حیات... با عزایی دیگر تشییع عزیز و آشنایی دیگر از روضه گلزار بخوان... زمزمه کن: کرمان شده‌ است کربلایی دیگر #محمدرضا_شفیعی @Aftabgardan_ha

به نفس‌های بی‌قرار سلام به خبرهای داغ‌دار سلام ای اناری که دانه‌دانه شدی ای شهیدان بی‌شمار، سلام خون‌تان رود رود در جریان رودهای ادامه‌دار؛ سلام ما از این چیزها نمی‌ترسیم به گلوله، به انفجار سلام به مزار شهید قدس درود به شهیدان این مزار سلام #مجتبی_حاذق @Aftabgardan_ha

به غیر داغ به جز تکه‌تکه‌ٔ تنِ‌مان چه دیده‌ایم از این صبر مرد افکن‌مان؟ چه دیده‌ایم از اغماض و چشم پوشیدن که سوی رزم نرفته‌ست چشم روشن‌مان به جز نمک به تن زخم‌های شعرآلود چه سود داشت رجزنامه‌ٔ مطنطن‌مان؟ چرا به کین سیاوش به شب نمی‌تازیم؟ چه بسته دست تقاص یل تهمتن‌مان؟ کجاست ترس که دیگر گذشته آب از سر هراس از چه؟ به اشک آبدیده آهن‌مان به غیر ما چه کسی راه کعبه را بلد است نرفتن است در این جاده یکه رهزن‌مان مگر کم از یمنیم آنچنان جگر آور؟ مگر عقیق نشاندیم در فلاخن‌مان؟ خدا! مباد که این شعر باز خوانده شود مباد زخم مجدد زنند بر تن‌مان #علیرضا_میرزایی @Aftabgardan_ha