Մի թեմա կա, որին ուզում եմ մանրամասն անդրադառնալ ու փակել այն։
Խոսքը վերաբերում է իմ/Բևեռի և Բագրատ Սրբազանի համագործությանը:
Սա անում եմ, որովհետև միշտ անկեղծ եմ եղել ինքս ինձ հետ և երբեք հետ չեմ կանգնել սկզբունքներիցս:
Դա կանեմ հաճախ տրվող հարցերի և կեղծ պիտակավորումներիների պատասխանների տեսքով:
1. Ինչու՞ դուք միացաք ռուսական շարժմանը:
- Կպատասխանեմ ՝ ելնելով իրավիճակի վերաբերյալ ԻՄ պատկերացումներից։ Չորս ամսվա ընթացքում բազմիցս գրել եմ այս մասին։ Այս շարժումն իր էությամբ տարբերվում էր նախորդ շարժումներից, որոնք ղեկավարում էին ռուսամետ հայտնի դեմքերը։ Այն առանձնանում էր իր առաջնորդով և այն մթնոլորտով, որը տիրում է Հայաստանում Արցախի հանձնումից և ռուսների՝ Արցախից հեռանալուց հետո։ Պատճառներից մեկն էլ գալիք աղետների տեսիլքն էր։ Այս աղետալի վիճակը հաղթահարելու համար առաջին հերթին համախմբված ժողովուրդ էր պետք։ Սա ազգային-ազատագրական պայքարի ամենակարեւոր լծակն է։ Առանց դրա երկիրը չի կարող դառնալ պետություն, իսկ զանգվածները չեն կարող ազգ դառնալ։
Ի սկզբանե, պարզ էր, որ ռուսները փորձելու են տիրանալ շարժման ղեկին ու վերահսկել այն։ Մեր ներկայությունն ու հարաբերությունները Սրբազանի հետ ուղղված էին հենց աշխարհաքաղաքական կշեռքը հավասարակշռելու փորձին։ Ի սկզբանե, մենք հրապարակում տեսանք մարդկանց, ում ձեռքերը արյունոտ են և բոլորիս համար էլ պարզ էր, թե ինչու են նրանք այնտեղ։ Բայց կար հնարավորություն ազդելու շարժման վրա, կար հնարավորություն շփվելու ժողովուրդի հետ։ Այն ժողովրդի` ում աչքում մեզ հրեշացրել է համակարգը: Բևեռն այլ աշխարից չէ, մենք էս ժողովրդի միջից ենք, և մենք չենք կարող մեկուսանալ:
Չաջակցելով մի շարժման, որի օրակարգի առնվազն 3 կետերը համապատասխանում են Բևեռի նպատակներին և որի հիմնական թիրախը թուրքամետ նիկոլն էր` մենք կդասվեինք արամ զավենիչի հետ նույն շարքում:
Չաջակցելով տվյալ շարժմանը, մենք ավելի ու ավելի կհայտնվեինք շողքի ներքո և աղմկալի 4 ամիսների ընթացքում ամբողջովին կկորչեինք հանրային դաշտից:
Ընդհանրապես, մենք ապրում ենք շարժվող իրականության մեջ, ստանդարդիզացիայի ներքո չեն մեր պատկերացնումները: Աջակցելով մի այլ շարժմանը, մենք քարացած և անվերադարձ քայլ չենք անում: Քաղաքական - ազատագրական պայքար է, որում փորձ է արվում քաղել մաքսիմալը` չդավաճանելով կարևորագույն սկզբունքներին: Աջակցելու, և որոշ ժամանակ անց չաջակցելու շարժմանը, ոչ մի զարմանալի երևույթ չկա:
2. Սրբազանը ներդրված ռուսական գործակալ է.
- Տեսականորեն ամեն ինչ կարելի է պատկերացնել։ Նույնիսկ այն, որ ես կարող եմ լինել ռուսական գործակալ։ Ի վերջո, ես ապրել և սովորել եմ Մոսկվայում։ Բայց ամեն ինչ այդքան էլ պարզնունակ չէ, չէ՞: Ասելով՝ եթե Գարեգին Բ-ն ռուսական հատուկ ծառայությունների հետ կապ ունի (այդպես են ասում), ապա Գարեգինից ցածր դիրք ունեցող եկեղեցու բոլոր սպասավորները նույնպես գործակալներ են, նույնն է, ինչ ասել՝ եթե Դաշնակցություն կուսակցության կապ ունեն կամ կապ ունեին ռուսական հատուկ ծառայություններին, ապա բոլոր պատգամավորները և այս կուսակցության բոլոր անդամները նույնպես ռուս լրտեսներ են։ Ես չեմ հավատա, որ Ասպրամ Կրպեյանը ռուսական գործակալ է:
Մարդիկ կարող են լինել մոլորյալ, անգիտակից և աշխարհին նեղ նայող, բայց բոլորին գործակալի պիտակ կպցնելը մի քիչ պրիմիտիվ է:
Ես չեմ կարծում, որ ռուսական գործակալը կամ ռուսական ծրագրի ներքո գործող ֆիգուրը կհանդիպեր Բևեռի անդամների հետ: Այդպիսին չէ ռուսական կայսերական քաղաքականությունը: Պուտինը Նավալնու անունը չեր տալիս, սերժիկը խուսափում էր Սասնա Ծռերի անունը տալուց և որևէ կերպ նրանց հետ առնչվելուց: Խորամանկությունը բնորոշ չէ ռուսական իմպելալիզմի քաղաքականությանը: Ռուսաստանում ամեն ինչ կացնային է: Ուղղակիորեն ռուսական գործակալը չէր հանդիպի և չէր շփվի հայ «ազգայնականների» հետ։
Ի վերջո, չի կարելի ամեն ինչ սև ու սպիտակի մեջ տեսնել: Ի վերջո, Բագրատ Արքեպիսկոպոսի նման մտածող մարդիկ մեր հանրության մեջ մեծամասնություն են, մարդիկ, ովքեր համարում են "անկախ Արցախը" ճիշտ մոտեցում և այլն: Արդյո՞ք դա նշանակում է, թե նրանք բոլորը ռուսական ագենտներ են: Չեմ կարծում:
Բոլորին նախապես պիտակավորելով՝ կգանք այն եզրակացության, որ Հայաստանի ողջ քաղաքական ու հասարակական դաշտը Կրեմլի անմիջական գործակալներ են։
Պարզաբանում: «Կրեմլի անմիջական գործակալներ» ասելով ես նկատի ունեմ Կրեմլի անմիջական գործակալներին, և ոչ թե ստրկական համոզմունք ունեցողներին։
....
ԿԱՐԴԱԼ ԱՄԲՈ՟ՂՋԸ...
* t.me/SamvelAslikyan