Sevdalar Ülkesi 🌙

+++ Hangi zevk tatminkar, hangi öfke yeterince şiddetli, hangi üzüntü olması gerektiği kadar ki şu dünyada? E öyleyse neden hep bir başkası için yaşayalım ki? "...desinler." ya da "...demesinler." neden biricik ve bitmek üzere olan hayatımıza yön versin ki? Bu kadar mı değersiz ömrümüz? "Herkesleşme" bataklığından çıkmaya çalışmak zorundayız. Bunu, en çok da kendimize yakıştığı için yapmalıyız. Herkes olmak herkesin onayladığı olmak için israf ediyoruz hayatımızı. Başkalarının gezdiği yerler güzel, başkalarının giydikleri güzel, başkalarının yedikleri güzel, başkalarının söyledikleri güzel, başkalarının evi güzel, başkalarının evliliği güzel, başkalarının çocukları güzel, başkalarının hep başkaları çok güzel... Peki ödünç alınmış düğün elbisesi gibi üstümüzde duran bizim hayatımız ne olacak? Asla üstümüze olmayan ve asla yakışmayacak olan o hayat bizim mi? Bir başkasının hayatını ya da senin için yazdığı senaryoyu oynayacaksan bu film platosunda; istersen sette altın ikram etsinler tabak tabak, ne anlamı ne değeri olur ki sen onu sindiremedikten sonra? Yakışan ne bize? Kendimize en çok hangi elbiseyi yakıştırıyoruz? Ezgi Akgül 17 Eylül Salı 2024

"Yakışır o bilezik sana abla, dost düşman çatlar vallaağğ!" dedi minibüsteki kadın. "Doğru diyon kız!" dedi bileziğin sahibi. Oradan buradan ama en çok başkalarından konuşmaya devam ettiler sonra. "İnsana en çok ne yakışır acaba?" diye düşündüm onlar konuşurken. "Mutluluklarımızı, başarılarımızı ya da herhangi başka bir şeyi; bir başkası üzerinden değerlendirmek mi yakışan bize?" diye sordum önce kendime... "Hep bir rövanş alma isteği var içimizde ve bu yüzden insan ilişkilerimizi bir başkasına haddini bildirmek üzerine kuruyoruz. Yarışın içinde olmayı başarmak mı yakışan bize?" Diye de sordum... "Neydi yakışan, birisinin mutsuzluğundan mutluluk devşirmek miydi? Birinin boynunun bükülmesinden dolayı omuzlarımızın dikleşmesi miydi bize asıl yakışan?" Sonra onlar indi, ben onlarda kaldım. Ne yakışır bize sahi? Artık hayatın yakasından tutmayı bırakmak zorundayız. Ölüm gibi bir gerçeğin olduğu şu dünyada, neyin anlamı gerçekten anlamlı ki çünkü... +++

#HATIRLATMA: Kimsenin çiçeğine kök olmaya çalışma.

A'lâ, 87/2. Ayet ‎اَلَّذ۪ي خَلَقَ فَسَوّٰىۙۖ ‎O, yaratıp şekillendiren, âhenk veren ve düzene koyandır. ‎Kur'an-ı Kerim ‎

Gün geliyor, "Varlığımı hissedin!" nârâları içimi işgal ediyor.

Ben kendimi kaybetmiş haldeyim.

Çiçek sulandığı kadar güzeldir,  Kuşlar ötebildiği kadar sevimli,  Bebek ağladığı kadar bebektir.  Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin,  bunu da öğren,  Sevdiğin kadar sevilirsin.. Can YÜCEL

“Tükendim artık” diyen insanların serzenişini hafife almayın. Yıllarca dağ kadar yükü kaldıran insan, bazen ufak bir taşın altında yıkılabilir. Çünkü taşmıştır ve kendisini toplayacak samimi bir omuza ihtiyacı vardır.

Sanki uzun mesafeler boyunca yürümüş gibi yorgunuz ama geldiğimiz hiç bir yer yok. Sanki her şeyi çok seviyormuş gibi yapıyoruz ama dünyamız kaskatı, içinde neredeyse hiç sevgi yok. Sanki her düğümün çözümünü biliyormuş gibi konuşuyoruz ama her yaptığımızla, söylediğimizle düğümler daha da çözülmez hale geliyor. Milyon tane kitap deviriyoruz görünüşte ama kitaplardan hayata yayılan hiçbir bilgelik yok. Herkes ne kadar da doğruluk timsali olduğunu ispat etmenin derdinde. İyi de hayatın fotoğrafına bu kadar eğrilik nereden karışıyor? Sanki aynı derdin dertlisi, aynı yolun yolcusu kocaman kalabalıklarmışız gibi konuşuyoruz. Bir küçük kıvılcım yetiyor oysa aramızda koca koca yangınlar çıkartmaya. Aramızda biri bir diğerine " Yalnız değilsin! " dediğinde , hepimizi üşüten bir yalnızlık rüzgarı esmiyor mu her yanımızda ?