بار هستی

داره خوابم میگیره و من دوست ندارم بخوابم:(

آلما خیلی سریع وارد زندگی‌ام شد و رفت. آن قدر سریع که گاه خیال می‌کردم او را فقط تصور کرده‌ام. این بدترین بخش مواجهه با مرگ او بود. به اندازه‌ی کافی خاطره نداشتم تا به یاد بیاورم و مجبور بودم چند واقعه‌ی مشخص را بارها و بارها به یاد بیاورم و حالت‌های مشابه چهره و جزییات بی ارزش را در ذهنم بارها مرور کنم. دو ماشین یک هواپیما، شش گیلاس مشروب، سه تخت خواب در سه خانه‌ی مختلف در سه شب مختلف، چهار مکالمه‌ی تلفنی. گیج و مبهوت شده بودم. جز زنده نگه داشتن خودم راه دیگری برای عزاداری پیدا نمی‌کردم. (کتاب اوهام، استر، آریان) پ.ن: چه کشف عجیبی نویسنده کرده. برای عبور از سوگ ما نیاز به یک کوله‌بار پر از خاطرات متنوع داریم. عبور از سوگ برای آدم بی‌خاطره خیلی سخته. توصیه‌ی من به جوانان این است که تا می‌توانید با پارتنرتان خاطره بسازید که وقتی او مرد یا از او جدا شدید، توشه‌ی سوگ‌تان باشد. @hafezbajoghli

حالا چیشد که اینو گفتم؟ چون عصر داشتم به دوستی میگفتم

حافظ، روان پزشکی که فالوش میکنم میگه برای ایام جدایی باید کوهی از خاطره داشته باشی که به سوگت کمک کنه

گذشته برایم چیزی نبود جز بازنشستگی: یک شیوه‌ی وجود داشتن. یک حالتِ خالی بودن و سکون؛ هر رویدادی که نقشش به پایان میرسید عاقلانه خودش را درون جعبه‌ای می‌چپاند و تبدیل میشد به یک رویداد افتخاری؛ زیرا تصور نیستی برایمان سخت است.

رهایش کنید بذارید بهتون بگم سارتر وقتی کلافه و خسته از جهان و خاطرات بوده چی گفته.

بابام ادم واقعا عجیبیه. یهو زده به دلش که دو شب حرکت کنیم تورو ببرمت خوابگاه. وسط مو خشک کردن و کتاب خوندنم! مرد؟

عمم پارتنر اسپیکینگم میشه😔😂

https://t.me/subhumanoid امین کوتاه مفید و مختصره. شسته رفته‌ست و علاقه خاصی به توییت دانشگاه تهرانی‌ها داره.

چون اینو دیدم بگم که امشب دارم دوتا کتاب رو همزمان تموم میکنم. اگر چیز جالبی داشت میگم بهتون.