[میان]

میدونید داشتم به چی فکر میکردم؟ به اینکه خوانش آدم‌ها از خودشون در دوره‌های‌ مختلف چقدر متفاوته؛ چقدر هماهنگ با حال فعلی‌شون و نه مجموعه‌ی شخصیتشون و زندگی‌ای که پشت سر گذاشتن. دقیقا عین‌وضعیت الان من. مهم نیست چی به من گذشته یا عقیده و تفکر من چیه. مهم نیست من همیشه از خودم خواستم کم‌نیارم و هرجوری شده ادامه بدم. الان فقط این مهمه که هرروز کوله باری از غم و استرس و بلاتکلیفی رو با خودم حمل میکنم.

پرواز را به خاطر بسپار پرنده مردنی‌ست.

رها کردن در اوج خواستن، بی‌اهمیتی در اوج دلتنگی.

The art of hands.

کسی که بدون دلیل باور کرده رو با دلیل نمیشه قانع کرد.

این روزا غریبه‌تر از هر غریبه‌ای زندگی می‌کنم. توی چند روز اخیر، به طور متوسط روزی بیشتر از بیست کلمه با مامانم حرف نزدم، و این نه به خاطر اینکه باهاش خصومتی داشته باشم. دلیلش صرفاً اینه که چیزی ندارم که با اون درباره‌اش صحبت کنم.

به صداها گوش بده، بعدا همین‌ صداهاست که این لحظه رو برات تداعی میکنه*

آدم گاهی در موقعیتی قرار می‌گیرد، که می‌داند بعدها دلش برای آن لحظه تنگ می‌شود.

فکر کنم بهتره به خاطر یه هدف کوچیک زندگی کنیم، به جای اینکه به خاطر یه هدف بزرگ نفله بشیم.

تمها چیزی که هربار شگفت زده‌م میکنه، دیدن آسمون آسمون ابر هاست.