قشاع..

‌ ‌ ‌‌‏متاسفانه بیش از اندازه به جزئیات بی‌اهمیت،اهمیت میدم.

روزهای آخر تابستون از خودِ ۳۱ شهریور هم غمگین تره..:/

یه پیام برای کسایی که از من فاصله گرفتن: لطفا همونجا بمونید

ایران تنها کشوریه که اول بچه فیلم رو کامل میبینه بعد اگر قابل پخش بود می‌ذاره خانواده هم ببینن:)))

‏تاکسیک بودن بامزه نیست، بزرگ شو و یادبگیر چطور باید یه نفرو دوست داشته باشی.

اول مهر، رادیوی ماشین ساعت ۷ صبح: در دل دارم امید، بر لب دارم پیام، همشاگردی سلام، همشاگردی سلام… من:

پنجشنبه فریبم داد، جمعه عذابم میدهد ؛ از شنبه وحشت دارم .

واقعا اندوه بزرگیست چه باشی چه نباشی تابستون جان، تا بودی با گرمات دهن مارو سرویس کردی الانم که داری میری این بوی گند ماه مدرسه،دانشگاه و غم و غصه ای که تو هواش هست و سرماخوردگی قراره دهنمون رو سرویس کنه.

هر روز تو خونه هامون اتفاق میفته

وای ۹۰٪ جمله‌هام با «وای» شروع میشه.