Stargirl

من همیشه خودم بودم و خودم، هر وقت درد داشتم خودم گشتم دنبال درمونش، هر بار که زخمی شدم تنهایی بستمش، حتی اگه درمونی براش پیدا نمیکردم باز هم تنهایی منتظر میموندم که زمان بگذره و خودش ترمیم بشه، ولی میدونی یسری زخما منتظرن، منتظرن که با یه اتفاق کوچیک دوباره سر باز کنن که دوباره مثل روز اول زهرشون رو بریزن تو جونت.

تقریبا میشه گفت هیچکس دوست نداره همه لازمت دارن

موافقم

تو این زندگی نکبت باری تنها چیزی که نداشتم شانس بود:)

پدر و مادر❤️

اصالت از برخورد شما معلوم میشه نه کلامتون داداشی😉