نشر نی

‌ ‌در دست انتشار «رقص آدمک‌های کاغذی» نوشتهٔ سعید توکلی رمان این پسر مرا یاد خودم می‌اندازد. چهرهٔ آفتاب‌سوخته‌اش نه، تقدیرش را می‌گویم. تقدیر بازیگوشی دارد. آدمک‌های کاغذی برایش می‌رقصند، حتی بیشتر از آنچه دیده بودم. باورت می‌شود؟ آدمی نباید این‌قدر گرفتار و این‌قدر تنها باشد. او از من هم شکننده‌تر است. هر بار که نگاهش می‌کنم دهانم تلخ می‌شود. اولین‌بار که روبه‌رویم ایستاد ترسیدم. توی چشم‌هایش اندوه موج می‌زد. چه می‌کردم؟ با تقدیر که نمی‌شود جنگید. مگر زور آدمی به تقدیر می‌رسد؟ از صفحهٔ ۱۲۱ کتاب

‌ ‌اگر من به‌دليل ورود كوتاهم به دنيايى كه اين بچه‌ها در آن زندگى مى‌كنند خشمگينم، براى آن‌ها واردشدن به دنياى من چطور خواهد بود؟ وقتى اقيانوس را ديده باشى و در مكانى آرام كه آب فراوان است و شب‌ها بولدوزرها آن را نمى‌دزدند زندگى كنى، وقتى عصر را بدون اين‌كه نگران فروريختن ناگهانى خانه‌ات باشى يا بدون اين‌كه برج و تانک و حالا يک ديوار عظيم فلزى محاصره‌ات كرده باشند سپرى كنى، كنجكاوم كه آيا دنيا را به‌خاطر تمام اين سال‌ها كه بودى ــ و فقط بودى و در برابر تلاش بى‌وقفه براى بيرون‌كردنت از خانه‌ى خودت مقاومت كردى، مى‌بخشى؟ اين چيزى است كه دوست دارم راجع به اين بچه‌ها بدانم. واقعاً وقتى كه اين‌ها را بدانند چه مى‌شود؟ ريچل کوری ۱۶ مارس ۲۰۰۳ در سن ۲۳ سالگى به‌دست بولدوزر كاترپيلار دى ۹، وسيله‌اى كه مخصوص تخريب خانه‌ها ساخته شده است، به قتل رسيد. مرگ ريچل اولين مورد از قتل‌هاى زنجيره‌وار غربى‌ها در نوار غزه در بهار ۲۰۰۳ بود. ريچل كورى از فعالان عضو جنبش بين‌المللى همبستگى (ISM) بود، سازمانى كه با هدف «حمايت بدون خشونت از مقاومت فلسطينيان در برابر اشغالگرى ارتش اسرائيل» تأسيس شده است.

‌ ‌در الگوى هابز كه تأثيرى ژرف بر فلسفهٔ سياسى ما برجا گذاشته است، قراردادى كه قدرت و اختيارات را به حاكم تفويض مى‌كند مبتنى‌ست بر پيش‌فرض ترس متقابل و جنگ همه عليه همه: دولت آن [نيرويى] است كه دقيقاً براى پايان‌بخشيدن به ترس مى‌آيد. در دولت امنيت اين چارچوب وارونه مى‌شود: دولت دائماً بر ترس [شهروندان] استوار است و بايد اين ترس را به هر قيمتى حفظ كند، چون كاركرد اصلى و مشروعيت‌اش را از آن مى‌گيرد... خطر در اين‏جا عبارت است از گرايش به برقرارى رابطه‌اى حساب‌شده بين تروريسم و دولت امنيت: اگر دولت براى مشروعيت‌اش به ترس نياز دارد، بايد در صورت لزوم رعب و وحشت توليد كند يا دست‌كم مانع از توليد آن نشود. بدين‌ترتيب مى‌بينيم دولت‌ها آن سياست خارجى را دنبال می‌‏كنند كه تروريسمى را تغذيه مى‌كند كه بايد در داخل مرزها با آن جنگيد و مى‌بينيم با دولت‌هايى كه مى‌دانيم از سازمان‌هاى تروريستى حمايت مالى مى‌كنند روابطى دوستانه را حفظ مى‌كنند و حتا به آن‌ها سلاح مى‌فروشند. از کتابِ «وضعیت استثنایی» جورجو آگامبن ترجمهٔ پویا ایمانی

‌ ‌كافكا، در نوشته‌اى از يادداشت‌هاى روزانه‌اش، می‌نویسد: «در بازگشت به خانه، به ماكس گفتم كه در بستر مرگ بسيار خوشحال خواهم بود، به شرط آ‌نكه درد زياد نباشد. فراموش كردم اضافه كنم كه بهترين چيزهايى كه نوشته‌ام بر همين توانايىِ خوشحال‌مردن بنا مى‌شود، اما بعداً به عمد از گفتن آن سرباز زدم. در همهٔ اين قطعه‌هاى خوب و بسيار متقاعدكننده، همواره كسى در نظر است كه مى‌ميرد و مردن را دشوار مى‌يابد و آن را بى‌عدالتى مى‌شمارد؛ همهٔ این‌ها، دست‌كم به اعتقاد من، براى خواننده بسيار هيجان‌انگيز است. اما، براى من كه گمان مى‌كنم بتوانم در بستر مرگم خوشحال باشم، چنين توصيف‌هايى در نهان يک بازى است، من حتى از مردن در وجود يک محتضر هم لذت مى‌برم، بنابراين به شيوه‌اى حساب شده توجه خواننده را كه بدين‌گونه به مرگ معطوف شده است به‌كار مى‌گيرم، و كاملاً بيش از او، كه گمان مى‌كنم در بستر مرگش شكوه خواهد كرد، حضور ذهنم را حفظ خواهم كرد، پس شكوه من تا حد ممكن بى‌نقص خواهد بود و مانند شكوه‌اى واقعى ناگهان متوقف نخواهد شد، بلكه سير زيبا وناب خود را ادامه خواهد داد..» از کتابِ «از کافکا تا کافکا» موریس بلانشو ترجمهٔ مهشید نونهالی

‌ ‌در دست انتشار «اودوسئوس و پنلوپه» نمایش‌نامه نوشتهٔ ماریو بارگاس یوسا ترجمهٔ علیرضا شفیعی‌نسب ○ ای اودوسئوس، سراپای تو آهنین است و نیرویت به جا می‌ماند، اما همراهان تو از ماندگی و خواب‌آلودی از پا درآمده‌اند. گرسنگی و تشنگی نیز امان ما را بریده است. اگر در این جزیره استراحت نکنیم، دیگر پارو نمی‌توانیم زد و عنقریب در دریا سرگردان می‌شویم. اگر ناگهان طوفانی سر برسد، چگونه می‌توان از چنگال مرگ گریخت؟ بگذار امشب را در این‌جا بیاساییم تا فردا به راه خود ادامه دهیم. از صفحهٔ ۵۷ کتاب جهان نمایش مجموعه‌ای است از متن‌هایی که برای صحنه‌ی نمایش یا درباره‌ی آن نوشته شده‌اند. انواع نمایش‌نامه، چه برای اجرا و چه صرفاً برای خوانده شدن، از جمله نمایش‌نامه‌هایی با اقتباس از آثار ادبی یا سینمایی، و نیز متن‌های نظری در حوزه‌ی درام و نقد آثار نمایشی، در این مجموعه جای می‌گیرند.

‌فایل صوتی جلسهٔ نقد و بررسی کتابِ «سنجش پیامدهای هستی‌شناسی هایدگر» نقد خوانشِ احمد فردید نوشتهٔ احسان شریعتی ترجمهٔ امیر رضایی با حضور: مهدی فدایی مهربانی علی‌اصغر مصلح احسان شریعتی امیر رضایی محسن آزموده

‌ ‌در سال ۱۲۸۵ مردم ایران دو راه در پیش روی خود داشتند که عملاً سیاست‌ورزی ایرانیان در سدۀ بیستم و پس از آن را تعیین کرد: اینکه ایران باید جامعه‌ای اسلامی باشد یا سکولار؟ بااین‌حال، اشتباه است اگر فکر کنیم درک و دریافت مردم ایران در زمان مشروطه به همین گونه بود که امروز می‌توان به این انتخاب اندیشید، یعنی می‌توانستند از بین این دو یکی را انتخاب کنند. در نظر بسیاری از هم‌عصران انقلاب مشروطه، اسلام و مشروطه کاملاً با یکدیگر سازگار بودند: از نظر آنان، بین قانون برآمده از ارادۀ مردم و قوانین آسمانی جدایی وجود نداشت. تنها گروهی از نخبگان تحصیل‌کردهٔ سکولار و برخی از علما مشکلاتی را که ممکن بود در این راه پدید آید تشخیص می‌دادند. بر این اساس، در این کتاب نحوهٔ تکوین و تطور بحث و گفت‌وگو بین اسلام و سکولاریسم و اثرات آن در دریافت عموم مردم و افکار عمومی مورد توجه است. بنابراین، کتاب حاضر بر ظهور ناسیونالیسم اسلامی تمرکز کرده و به این پرسش می‌پردازد که امکان مصالحه بر سر اسلام تا چه حد بود و چه میزان تلاش برای تحقق آن صورت گرفت. از کتاب «ایران بین ناسیونالیسم اسلامی و سکولاریسم» ونسا مارتین ترجمهٔ محمدابراهیم فتاحی

آيا اين جهان هستى در مسير نامساوى منشور ديدگان متفاوت به نظر مى‌آيد؟! نخستين نگاه من با چشمان لوچى بود كه زواياى ديد آن هرگز مساوى نخواهند شد! ولى امروز می‌دانم كه انسان‌ها آنچه را مهم است، از مسير منشور ديدگان نمی‌‏نگرند بلكه با چشم دل لمس مى‌كنند. من دومين دختر خانواده، با چهره‌اى كه به تعريف ديگران، بهرهٔ چندانى از زيبايى نداشت و با چشمانى كه مسير نگاهش را نمى‌شد تعقيب كرد، به دنيا آمده بودم و نامادرى پدر با ديدن نوزاد به مادرم گفته بود: براى زاييدن اين دختر زشت و لوچ چرا اين‌قدر درد؟ از کتابِ «در فاصلهٔ دو نقطه» ایران درّودی

‌ ‌در سال ۱۹۶۶، یک سال پس از این‌که نیکلای چائوشسکو، دیکتاتور کمونیست رومانی قدرت گرفت، سقط جنین را غیرقانونی اعلام کرد. او ادعا کرد که «جنین متعلق به کل جامعه است، هرکس که آن را معدوم کند خائن است و قانون بقای ملت را نقض کرده است.» برنامهٔ ممنوعیت سقط جنین چائوشسکو برای رسیدن به یکی از اهداف اصلی او یعنی رشد سریع رومانی از طریق رشد جمیعتش طراحی شده بود. تنها استثنا در این میان مادرانی بودند که چهار فرزند داشتند و یا زنانی که مسئولیت مهمی در حزب کمونیست داشتند. درعین‌حال، همهٔ برنامه‌های آموزشی مربطو به آمیزش جنسی و جلوگیری از بارداری لغو شد. مأموران دولت که به طنز پلیس قاعدگی نامیده می‌شدند به‌طور منظم در محل کار زنان حاضر می‌شدند و از آنان آزمایش‌های حاملگی می‌گرفتند. اگر زنی از دادن آزمایش امتناع می‌کرد باید مالیات امتناع از بچه‌داری می‌پرداخت. برنامهٔ چائوشسکو نتیجه داد. پس از یک سال از آغاز ممنوعیت سقط چنین میزان زاد و ولد رومانیایی‌ها دو برابر شد. این بچه‌ها در کشوری به دنیا می‌آمدند که زندگی در آن فلاکت‌بار بود مگر زندگی کسانی که به اطرافیان چائوشسکو و یا رؤسای حزب کمونیست وابسته بودند. اکثر بچه‌هایی که پس از ممنوعیت سقط جنین به دنیا آمدند، در مقایس با بچه‌هایی که یک‌سال قبل از آن به دنیا آمده بودند، از هر لحاظ وضعیت نابسامانی داشتند: آن‌ها در امتحان‌های مدرسه نمرات کم‌تری می‌آوردند، در بازار کار موفقیت کم‌تری داشتند و با احتمال بیش‌تری مجرم می‌شدند. از کتابِ «اقتصاد ناهنجاری‌های پنهان اجتماعی» استیون دابنر و استیون لویت ترجمهٔ سعید مشیری

‌ ‌‌‌نشر نی برگزار می‌کند: جلسهٔ نقد و بررسی کتابِ «سنجش پیامدهای هستی‌شناسی هایدگر» نقد خوانشِ احمد فردید نوشتهٔ احسان شریعتی ترجمهٔ امیر رضایی با حضور: مهدی فدایی مهربانی علی‌اصغر مصلح احسان شریعتی امیر رضایی محسن آزموده زمان: دوشنبه ۲۶ شهریورماه، ساعت ۱۸ مکان: خیابان فاطمی، خیابان رهی معیری، نبش خیابان فکوری، پلاک ۲۰، ساختمان نشر نی، طبقهٔ پنجم