『 سردتر از بستنی! 』

آدم ضعیفی نبود؛ اما دیگر حوصله سختی‌ها را نداشت. میل عجیبی به گریز پیدا کرد، به ندیدن، ندانستن، رفتن برای همیشه.

هنوز بعضی‌ شبا بهت فکر میکنم…

دلتنگی‌ام را به چیزهای مختلف تبدیل کردم تا طاقت بیاورمش. چه اشتباه بزرگی! حالا هر نقطه‌ی زندگی‌ام را که نگاه می‌کنم دلتنگی‌ست.

نمی‌دانستم چرا می‌خواهم بگریم، امّا می‌دانستم اگر کسی با من حرف بزند یا دقیق نگاهم کند یک هفته‌ی تمام خواهم گریست. -سیلویا پلات

آخرش دستات مال کی میشه؟

"هرکسی قلب داره ولی وجدان نصیب هرکسی نمیشه"

‏من در بدترین شرایط یادم بود که‌ دوستت دارم و تو با کوچک ترین وزش باد یادت میرفت که من وجود دارم.

«و آن حرف‌هایی را که برای تو نزدم، همه را گریه کردم.»

و در آخر وقتی تمام کارها و رفتارهایت را مرور کردم، از خودم پرسیدم: اصلاً مرا دوست داشت؟