کنارم‌ بنشین 🌱

یادم میاد از اینجا به بعد کاملا با دلیل و منطق و احساس برای یک نفر نوشته شده بود و من هیچوقت جرات پیدا نکردم نشونش بدم و اون هم هیچوقت ندید اما این حس آزاد نوشتن از کسی حتی برای کسی بی اینکه بدونه حس خوبی بود برام نه که بزدلانه و ناشناس باشه نه خوندنشون حس خوب به اشتراک گذاشتنی بهم داد که هیچوقت قضاوت نمیشدم حتی اگر خودش میدید شاید هم باز همون کار رو کنم و یه چنل بی نام و نشون تر بزنم نمیدونم اما میدونم نوشتن حس خیلی قشنگی داره و اگر الان دارین با خودتون میگین به ما چه همون لحظه‌اس که میتونین اینجارو ترک کنین و من قول میدم لیست کسایی که رفتن رو چک نکنم که راحت باشین 💛

نمیدونم چند نفرتون اینجارو یادش میاد یا هنوز نگه داشته یادتون هست یا نه که چند بار اسم عوض کرد و چند بار کل چنلش عوض شد تا بشه این اما من امروز بین پیام‌هاش دنبال حس‌های قبلیم میگشتم که با خوندنشون انگار پرت شده باشم به سال‌های قبلتر زندگیم و خواستم بگم اگه منو هنوز یادتونه شاید باز هم اینجا بنویسم.

Encore un soir, encore une heure Encore une larme de bonheur Une faveur comme une fleur Un souffle, une erreur

با صدای سهیل نفیسی صبح رو شروع کردم و حقیقتا حس کردم باهار شده 🌿

‏جاده‌ها شهرها را به هم می‌رسانند؛ رودها دریاها را؛ رنگین کمان‌ها افق‌ها را؛ و خواب‌ها ما را. -ابراهیم سلطانی

🤘🏼

که سبزتر کنی این روزهارو با صدات 💚