قلندرنامه

در میان دستان عاشق تو، من فقط نوای خش‌خشِ برگ‌ها هستم. بوسه از لب‌های گرم تو، عطری برمی‌انگیزد که مرا می‌گوید: تو با من می‌مانی. عطری برمی‌انگیزد که مرا می‌گوید: شب ما می‌گذرد. ~ هالینا پوشویاتوسکا • بریده‌ای از فیلمِ «کودکیِ ایوان» @QalandarNameh

مست شوید تمام نکته همین است مدام باید مست بود همین و بس باید مست بود تا سنگینیِ رقت‌بار زمان را که تو را می‌شکند و شانه‌هایت را خمیده می‌کند، احساس نکنی مدام باید مست بود اما مستی از چه؟ از شراب؟ از شعر؟ یا از زهد؟ آن‌طور که دل‌تان می‌خواهد مست باشید و اگر گاهی بر پله‌های یک قصر روی چمن‌های سبز کنار نهری یا در تنهایی اندوه‌بار اتاق‌تان در‌حالی‌که مستی از سرتان پریده یا کمرنگ شده، بیدار شدید بپرسید از باد، از موج، از ستاره، از پرنده، از ساعت از هرچه که می‌‌وزد و هرآنچه در حرکت است آواز می‌خواند و سخن می‌گوید بپرسید اکنون زمانِ چیست؟ و باد، موج، ستاره، پرنده، ساعت جواب‌تان را می‌دهند زمانِ مستی است برای اینکه برده‌ی شکنجه‌دیده‌ی زمان نباشید مست کنید همواره مست باشید از شراب از شعر یا از زهد آن‌طور که دل‌تان می‌خواهد #شعر #شارل‌بودلر @QalandarNameh

کارشناسی زبان و ادبیات انگلیسی؛ دانشگاه تبریز؛ دو روز؛ فقط دو روز تا پایان داستان من و این شهر باقی مونده و این #شعرِ #جمال‌ثریا داره به شیشه‌ی دل و روحم ناخن می‌کشه: هر بار که هوای رفتن به سرم می‌زند می‌روم در گوشه‌ای تنها می‌نشینم تا این سودا از خیالم بگذرد می‌دانم اگر بروم هرگز به اینجا باز نخواهم گشت @QalandarNameh

یعنی ان‌قدری که من درگیر عطر و بوئم، به‌فکر درس و مشقم بودم... باز هم به جایی نمی‌رسیدم حقیقتاً. #اندراحوالات @QalandarNameh

01:06 امشب به‌لطف این آهنگ بود که تونستم دربرابر ناامیدی، خستگی، بی‌خوابی و سرمای این شهرِ بوران‌زده مقاومت کنم. لذت ببرید. #محبوب‌ترانه @QalandarNameh

کسی را می‌شناختم که چیزهای زیادی از عاشقی بلد بود؛ انگار که از روی کتاب، یا دستورالعملی پنهان. بلد بود وقتی یک قاشق توی ظرف هست آن را همیشه طرف معشوقش بگذارد. بلد بود از صدای آب بفهمد که کی باید حوله به دست پشت در حمام بایستد. بلد بود سر کدام آهنگ صدا را بلند کند چون او آن را بیشتر دوست دارد. بلد بود کدام تکه از کدام کتاب را بخواند وقتی دارد موهایش را می‌بافد. بلد بود موهایش را ببافد. بلد بود آخرش چه جوری با کش مو ببنددشان که از هم باز نشود. بلد بود دو تکه دارچین توی چای بیندازد و بلد بود چای را توی استکان شیشه‌ای بریزد که رنگش معلوم باشد و بلد بود کنارش گز به جای قند بیاورد؛ چون همه‌ی این‌ها را معشوقش دوست‌تر می‌دارد. بلد بود معشوقش را دوست‌تر بدارد. بلد بود برایش گل بخرد، بلد بود برایش حرف بزند، بلد بود بخنداندش، بلد بود بغلش کند تا نترسد، بلد بود وقتی گریه می‌کند چی بگوید یا چی نگوید، بلد بود صبور باشد، بلد بود منتظر بماند، بلد بود گلش را هر روز آب بدهد، بلد بود حواسش به همه چیز باشد. همه‌ی این‌ها را بلد بود اما معشوقی نداشت، چون دلش را نداشت به کسی دل بدهد. بلد نبود دوست داشته شود. بلد نبود خودش را رها کند. بلد نبود بشود همه‌چیزِ یک آدمِ دیگر. بلد نبود بگذارد کسی عاشقش بشود. برای همین هم قاشق‌ها مانده بودند توی کشو، حوله آویزان به جارختی، کتاب بالای کتابخانه، چای و دارچین هم توی کابینتِ خانه‌ی بی‌صدا. برای همین بود که گلفروش‌های توی خیابان، حتی لحظه‌ای نگاهش هم نمی‌کردند. ~ حسین‌ وحدانی @QalandarNameh

وضعیت این‌طوریه که یهو می‌آم در یخچالو باز می‌کنم، می‌بینم چهارپنج تا ظرف غذا توش هست؛ اون‌جاست که می‌فهمم چند روزه که غذا نخورده‌م. فکر کنم باز دارم ارتباطم با دنیای واقعی رو از دست می‌دم. 🚶‍♂ #اندراحوالات @QalandarNameh

یعنی می‌خوام بدونم کافه بیدل تا کی قراره آهنگ‌های پلی‌لیست من رو پخش کنه. امروز اول «در زلف تو آویزم» رو گذاشت، بعدش هم این آهنگ پایینی. اگه تبریزید حتماً یه سر بهشون بزنید.