در جستجوی عدالت

فرشاد مومنی: آقای پزشکیان! چون قولِ اجتناب از شوک درمانی دادید به شما رای دادم / به اسم کنترل نرخ، ارزهای محدود کشور در بازار سیاه دود می‌شود https://www.entekhab.ir/fa/news/802623/%D9%81%D8%B1%D8%B4%D8%A7%D8%AF-%D9%85%D9%88%D9%85%D9%86%DB%8C-%D8%A2%D9%82%D8%A7%DB%8C-%D9%BE%D8%B2%D8%B4%DA%A9%DB%8C%D8%A7%D9%86-%DA%86%D9%88%D9%86-%D9%82%D9%88%D9%84%D9%90-%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%86%D8%A7%D8%A8-%D8%A7%D8%B2-%D8%B4%D9%88%DA%A9-%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%D8%A8%D9%87-%D8%B4%D9%85%D8%A7-%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D8%AF%D9%85-%D8%A8%D9%87-%D8%A7%D8%B3%D9%85-%DA%A9%D9%86%D8%AA%D8%B1%D9%84-%D9%86%D8%B1%D8%AE-%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%AD%D8%AF%D9%88%D8%AF-%DA%A9%D8%B4%D9%88%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%A7%D8%B1-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D9%87-%D8%AF%D9%88%D8%AF-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%D8%B4%D9%88%D8%AF

فرارو | دومین نامه سرگشاده مومنی و راغفر به پزشکیان؛ چند هشدار امیدبخش https://fararu.com/fa/news/755862/%D8%AF%D9%88%D9%85%DB%8C%D9%86-%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%B3%D8%B1%DA%AF%D8%B4%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D9%85%D9%88%D9%85%D9%86%DB%8C-%D9%88-%D8%B1%D8%A7%D8%BA%D9%81%D8%B1-%D8%A8%D9%87-%D9%BE%D8%B2%D8%B4%DA%A9%DB%8C%D8%A7%D9%86-%DA%86%D9%86%D8%AF-%D9%87%D8%B4%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%AF%D8%A8%D8%AE%D8%B4

آهنگ مشهور #وين_الملايين را قبلا شرح دادیم که شاعر و آهنگساز آن کیست. برای توضیحات این آهنگ به پست‌های قبلی ما مراجعه کنید. اما این اجرا در لیبی برای اولین بار به صورت زنده اجرا شده است. چنانچه می‌بینید، تصویر قذافی بالاسر این سه خواننده است. زمان اجرا هم در حدود سال هزار و نهصد و نود بود که آغاز دودستگی‌های و صلح برخی دول عربی با رژیم صهیونیستی بود. @juliaboutros_iran غیر از خانم #جولیا_بطرس با ظاهر متناسب با آن دوران، خانم #أمل_عرفة سوری و #سوسن_الحمامي تونسی در این اجرا نقش داشتند. این آهنگ حدود ده دقیقه است که با زیرنویس فارسی تقدیم می‌گردد. #جوليا_بطرس #وین_الملایین

آهنگ #وین_الملایین آهنگی با مضمون #حماسی و #مقاومت است که صریحاً به مقاومت #فلسطین علیه نیروهای صهیونیستی اشاره میکند. این آهنگ ابتدا توسط سه #خواننده_زن_عرب #جوليا_بطرس لبنانی #سوسن_الحمامی تونسی و #أمل_عرفة سوری در حدود سالهای هزار و نهصد و نود و شش اجرا شد. اما خانم #جولیا_بطرس اجرای این آهنگ را در سالهای بعد ادامه داد. . این آهنگ توسط یک شاعر اهل لیبی به نام علی الکیلانی ملقب به «شاعر انقلاب ليبي» و «شاعر انقلاب پیروز» سروده شده و آهنگسازی آن را آهنگساز لیبیایی دیگری به نام عبدالله منصور انجام داده است. این آهنگ از معدود آهنگهایی است که زیاد، برادرش آن را نساخته است. . آهنگ #وين_الملايين پردرخواست ترین آهنگ از سوی طرفداران ایرانی #جولیا_بطرس از آغاز فعالیت ما بوده است که بالاخره آن را منتشر کردیم. . ویدیوی بالا بخشی از اجرای این آهنگ در #کنسرت_ضبیه دو هزار و شانزده بوده است که به طور رسمی و با کیفیت مناسب در انتهای یک کلیپ گلچین منتشر شده است و آهنگ به طور کامل منتشر نشده است. این آهنگ در #کنسرت_صور در سال گذشته اجرا نشد؛ اما یک هفته بعد در #کنسرت_اردن اجرا شد. اما ویدیوی رسمی و باکیفیت آن منتشر نشده است

هنوز هم این یک مبارزه است... فراموش نکنیم که: « و این یک مبارزه است...» «وهذا کفاح» و هر کسی باید جای خودش را انتخاب کند در کنار مبارزین یا در کنار جانیان چه در مبارزه مردم فلسطین با جانیان صهیونیست چه در مبارزه مردم ایران با استبداد سرمایه سالار و چه در هر زمان و مکان دیگری از زیست بشر.

ينقذ في سلاحف بحرية يقتل حيوانات بشرية تلك قضية وتلك قضية كيف تكون ملاكا أبيض يبقى ضميرك نص ضمير تنصف حركات الحرية وتنسف حركات التحرير وتوزع عطفك وحنانك ع المقتول حسب الجنسية وتلك قضية وتلك قضية كيف تكون إنسانًا راقي ومطابق للاشتراطات كل كلامك لابس واقي وبتحضن كل الشجرات بتقول ع البواب الحارس جنبك جيش بيهد مدارس واما بتقفش نفسك لابس دم تقول الكل ضحية وتلك قضية وتلك قضية كيف أصدق هذا العالم لما بيحكي عن الإنسان؟ شايف أم بتبكي ضناها علشان مات في الغارة جعان ويساوي المقتول بالقاتل بشرف ونزاهة وحيادية وتلك قضية وتلك قضية كيف أنامَ قريرَ العينِ؟ وأضع سدادة أذنين والعيلة المدفونة ف بيتها ممنوع حد يخش يغيتها وكأن الارض اللي فوقيهم مش تبع الكورة الأرضية وتلك قضية وتلك قضية كيف تعيش في سجنٍ واسع؟ زنازينه من نار ورماد وتقوم من تحت الأنقاض تتشعلق في رقاب القاتل تجمع أشلاءك وتقاتل وتوري الدنيا الكدابة كيف يسير قانون الغابة من أين طريق الحرية ومن أين تؤتى الدبابة مش فارقة العالم يتكلم موت حر وما تعيشٌ مسلّم تلهم جيل ورا جيل يتعلم كيف يعيش ويموت لقضية بننادي على عالم مين علشان يستنكر ويدين دن كما شئت فأي إدانة لما يجري جوة السلخانة مش هتخف بارود الدانة ولا قادرة ترجع له صباح تلك قضية وهذا كفاح هذا كفاح

کنسرت عربی که میلیون‌ها بار دیده شد آهنگ جدید امیر عید، خواننده مصری با نام «تلك القضية»  که درباره تجاوز اسرائیل به نوار غزه و تعصب غرب نسبت به اشغالگری است در یک جشنواره فیلم معتبر مصری اجرا شد. این آهنگ که شعر آن توسط مصطفی ابراهیم و اجرای امیر عید سروده شده بود، چند روز پس از انتشار میلیون‌ها بازدید داشته است.

کلیپ موزیک ویدیو(تدوین جدید) تلک قضیة خواننده: امیر عید @foreverpalestinemedium

حتی با فرض گرفتن آمار اعلام شده از رأی‌ها، عدم مشارکت بین ۶۰ تا ۶۵٪ی مردم در این ناانتخابات*، به خودیِ خود تصویری روشن از نارضایتی عمومی از سیاست‌های کلان نظام است. مردم با حماسۀ عدم مشارکت که در نبود جریان‌سازی سیاسی برای تحریم رخ داد، از همین معدود روزنه نیز برای فریادی بلند علیه وضع موجود استفاده کرده‌اند. نظام سیاسی برای رسیدن به گزینۀ مد نظر که به فرموده فردای ریاست مجلس نامزد شده بود، ترکیبی از نیروهایی ضعیف و فرآیندی سرد، مهندسی کرده بود. به زعم خود با تأیید ضعیف‌ترین گزینۀ اصلاح‌طلبان می‌خواستند هم مشارکت را بالا ببرند و هم رقابت جدی نشود. اَمّا پزشکیان و آن جریان با اتخاذ استراتژی‌هایی که متناسب با شخصیت میانۀ او نیز بود، بدون افزایش مشارکت، رأی خود را از سبد سنتی ج.ا. و اصولگرایان جمع کرد. با موفقیت این رویکردها تمام زحمات اصولگرایان برای ساخت یک سازمان رأی حدود ۱۶ میلیونی در سال‌های ۹۶ و ۱۴۰۰، و اطمینان از پیروزی در مشارکت پایین از بین رفت و این شبکه رأی‌ها بین پزشکیان و جلیلی شکست. به گونه‌ای که قالیباف، سوگلی نظام سیاسی که از ۸۴ با بیشترین سرمایه‌گذاری مالی-سیاسی و خرج تمام سرمایه‌های اجتماعی ج.ا. برای برندینگش، با رأی آبروبرانه از صحنه حذف شد. جدا از فروپاشی سازمان رأی جریان خامنه‌ایست‌ها موسوم به جبهۀ انقلاب، گفتار سیاسی و شخصیت‌های نمادین آن نیز در این عرصه مصرف و نابود شد. از سویی با سفیدنمایی‌های واهی، آمارسازی‌های فریب‌کارانه، ادعاهای شاخ‌دار و قدسی‌سازی دروغین از رئیسی و دولتش، تنها گفتارشان «ادامۀ رئیسی» و انذارهای فراوان از آمدن دولت سوم روحانی بود. به ویژه که در سه سال گذشته به صورت مداوم بی‌دستاوردی رئیس‌الوزرا را ناشی از ویرانه‌های دولت قبل اعلام می‌کردند و از هیچ اتهام درست و غلطی علیه روحانی، به صورت یک‌طرفه، کوتاهی نکردند. اما حتی مشارکت‌کنندگان سنتی و وفادار ج.ا. در این نمایش ناانتخابات هم به ادامۀ دولت رئیسی نه گفتند و به دولت سوم روحانی آری! از سوی دیگر تمام شخصیت‌های این جریان را که سال‌ها هزینه برای چهره‌سازیِ قدسی آن‌ها شده بود به صحنه آوردند تا گزینۀ نظام از صندوق خارج شود: از سلیمانی و نصرالله، حاجی‌زاده و قاآنی، تا آ. جاودان و پناهیان و تمامی مداحان (جز ارضی) و روحانیون بیت. اما حتی شبکۀ سنتی حاضرین در مناسبت‌های حکومتی نیز به این بسیجِ هماهنگ‌شدۀ دارای ”حجت شرعی“ -اراده و قول رهبری- نه گفتند. جدا از رکوردشکنی‌ها، اعتراض رسایی که در صحنه‌آرایی تیر ۱۴۰۳ شکل گرفت -و طبعاً به سنت همیشگی نه تنها شنیده نشد که صراحتاً انکار، تحقیر و تخطئه شد-، آخرین رمق‌های اعتراض اجتماعی بود که با دلایل و خاستگاه‌های متفاوت طبقاتی-سیاسی و ایده‌های گوناگون دربارۀ زندگی و نیک‌بختی بروز یافت؛ جامعۀ ایرانی بعد از آزمودن اصلاحِ درونِ سیستم (۷۶ و ۸۴)، اعتراض سیاسی با استفاده از نمایندگان سیاسی درونِ نظام (۷۶، مجلس ششم و شکل قطبی‌شده، مدنی و خیابانی‌اش در ۸۸)، اعتراضات دانشگاهی و رسانه‌ای، اعتراضات خیابانی (۹۶ و ۹۸)، اعتراضات ۱۴۰۱، آخرین امکان اعتراض را با عدم مشارکت فعال انجام داد. آخرین بودن این فریادها باید این هشدار را برای هیئت حاکمه داشته باشد که در شرایط خطیر نزاع شرق و غرب و بحران‌های انتقال قدرت در ایران، انسداد مطلقه و بی‌تفاوتی سیاسی مردم باعث تماشاگرِ منفعل بودن آن‌ها در تغییرات سخت و حتی حضور نظامی خارجی می‌شود: «جانِ فریادی ندارد مردمِ خاموش چشم». همانطور که بارها گفته‌ام (+ و +) اعتراضات اجتماعی به دلیل انسداد، اختناق، سرکوب و حذف تمامی نمایندگی‌هایِ سیاسی، به شکل فریادهایِ «بی‌زبان»، دردناک و خونین بدل می‌شوند؛ مسئلۀ اساسی ایران امروز مواجهه با این پرسش است که چگونه گوناگونی قشرها و هویت‌های اجتماعی دارای قوام و زبان می‌شوند و امکان گفت‌وگو و مفاهمه فراهم می‌شود؟ اگر تغییر واقعی و گسترده جز از طریق جامعه ممکن نیست چطور می‌توان شرایط وجود، پویایی و کثرت بروزات اجتماعی را فراهم کرد؟ مگر جز آزادی ایده‌ای سیاسی می‌تواند دال مرکزی مواجهه با این پرسش باشد؟ آیا آزادی در عرصه‌های رسانه، هنر، فرهنگ و علوم انسانی، آن هم در یک نظام سیاسی توتالیترِ ایدئولوژیک و ساختار الیگارشیک-مافیایی، به سهولت و با اعتراض جمعی ایجاد و توسعه می‌یابد؟ از آنجا که آزادی را هدیه نخواهند داد و نیازمند مبارزۀ هوشمندانه و همه‌جانبۀ سیاسی‌ست، بدون وجود نیروی سیاسیِ فهیم، عمیقاً پیگیر و دارای قدرت سیاسی چطور می‌توان نیروی اجتماعی را به زبان آورد؟ آیا این نیرو راهی جز تبدیل شدن به ”جریان سیاسی“ آشکار و مشارکت در سازوکارهای کسب قدرت راهی دارد؟ @AliAlef13 * در دور دوم نیز علی‌رغم دو قطبی‌سازی و نمایش‌های ظری، که به صورت طبیعی کمی به درصد اضافه کرد ولی باز قاطبۀ همان‌ها نیز به جناح مقابل گفتمان حاکم -به زعم خود- رأی دادند.