ЁЗҒУВЧИ АЁЛ
2.
2.
Ичингга қуйилаверган ғам ташвиш, қайғу-азоб, хўрлик, ночорлик, руҳсизлик секин-секин ўз таъсирини кўрсата бошлаши аниқ.... Касални яширсанг иситмаси ошкора қилади.
Энг аввало юрак кўтаролмайди бу дардларни... Бутун дунё шодлигини кўтаришга қодир бу юрак, бир аёлнинг дардини кўтара олмай қолади. Бу аёлнинг дарди... Ўўў, дунёлардан улкан бўлса нима қилсин...
Энг аввало, юрак ишдан чиқади. Бир маромда уришдан бош тортади, баъзан секин уради, ҳатто вужуд ҳам унинг товушини хис этмай қолади.Бунақа пайтда ухлагинг келадп, гўё ўликдек ухлагинг.... Баъзан дукиллаб тез-тез ура бошлайди, кўкрак қафасини ёриб чиқишга уринади, беҳол ўтириб қоласан...
Бу ҳол кечқурун, хобхонада рўй берди. Аёл идиш товоқларни ювиб бўлиб, болалар хонасига ўтиб, жужуқларининг кўрпаларини ёпиб, сўнгра ўз ётоғига қайтиб тунги кўйлагини кияётган пайти... Ҳалигача эр-хотиннинг ётоғи битта.Бир тўшакда яшаётган икки олам.
-Дадаси, доримни олиб беринг,- секингина ўтириб қолган аёлнинг беҳолгина товуши эрни зийракликка чорлади.
-Сенга нима бўлди, Муҳиш? Сув олиб келайми?- дея меҳрибонлик кўрсатди. Ёстиқ остида турган юрак дорини олиб узатди...
"Ҳали қирққа кирмай бу дорини ичяпсанми, нега?" деган савол ўтди дафъатан унинг хаёлидан
Аёл дорини тили остига ташлаб, кўзларини юмди. Бироз тин олди.
-Ўзингга қара-да, хотин. Ўзингни кўп уринтирма. Кун бўйи тинмайсан. Рўзғорнинг ғимир-ғимириям бир одамни чарчатади. Болалар ҳам катта бўлиб қолишди. Қизларингга буюр, ҳамма ишни ўзинг қилавермай.. Ҳам иш ўрганишади, ҳам қўлингдан ишингни олишади...
Аммо аёлнинг ҳозир бу гапларни эшитишга қуввати йўқ.
-Дўхтир чақирайми? Аҳволинг яхшими?
- Ҳозир ўтиб кетади.- аёл дори таъсирида бироз чўзилиб ётди. Кўзларини юмди.
Ростданам портлаб чиқишга уринаётган юрак бир оздан сўнгра, яна аввалгидай бир маромда ура бошлади. "Дук-дук-дук"..
-Мана, отпускага чиқай, сени даволатаман. Ўзи қачондан буён юрак ўйноғига дучор бўлгансан?
Хотини қачондан буён бу дорини ичишидан ҳам бехабар у шўрлик. Бефарқ бўлсанг шу-да... Эркак миллати кўчадагиларга қизиқиб қарайдию, ўз уйидагига эътибор бермай қўяди ёши улғаяверса.
-Анча бўлди,- деди Муҳаббат ҳорғингина.
"Нега шунақасизлар, эркаклар. Бутун дунё ташвишига, сиёсатига етган ақлингиз, аёлнинг кўнглини олишга етмайди-яя"
Шу ҳолича ухлаб қолибди. ярим тунда эрининг хуррагидан уйғониб кетди.
Турмуш ўртоғи осмонга қараб ухлаётганди. Оғзи ним очиқ, хурраги ётоқхонани кўчирай дейди.
"Иккимиз ҳам қарияпмиз,- дея ўйлади аёл. Бир пайтлар Қувватжон қанақа йигит эди-яя. Гулдай йигит эди. Баланд бўйли, кўркам йигит эди. Қошлари, сочлари қалин, ширинсўз, меҳрибон. Мурувватли, муҳаббатли. Дунёда ягона йигит эди. Менинг кўзим ундан бошқасига боқмаган, ундан бошқасини кўрмаган. Кўз очиб кўрганим, ёстиқдошим, умр йўлдошим. Мана шу ётоқни, мана шу ўринни пойлашиб, талашиб яшадик бир умр... Энди эса, қорин қўйган, ияги остида иккинчи ияк пайдо бўлган, хўппа семиз, бир қоп гўштга айланган бир кимса... Қувватжон авваллари мени тушунарди, шеърларимни ўқиб завқланарди, " Менга атаб ёздингми? ",- деб хурсанд бўларди. Кейин-кейин ишлари кўпайиб, амал курсисига ўтиргач, шеър ўқишгаям вақти қолмайдиган, тўғрироғи ҳафсала қилмайдиган бўлди.
Қувватжон ички ишлар бўлимида ишларди. Аввал оддий участка инспектори, кейин ҳуқуқ қўрувчи идораларнинг поғона курсисидан кўтарилавериб, амалдорга айланди. Баъзан тунлариям чақирув бўлиб қолса кетади.
Албатта, Муҳаббат уни тушунади. Иши шунақа, баъзан туни билан навбатчиликда туришлари бор. Рашк қилмасди. Аммо бир воқеадан сўнгра...
Давоми бор.
Раъно Умидбахш
20.09.2024.