خُنیای خاموشی

🎼●آهنگِ: «مینای دل» 🎙●با صدای: #هایده ●آهنگ #انوشیروان_روحانی ●ترانه: #هما_میرافشار

‍ ‍ . ۱ من اگر، چیزی جز شعر می‌داشتم "چراغ" را خاموش              می‌کردم                              و                                    می‌خفتم! ۲ «غربت» آه بانو! سوی تو بر دوش می‌کشیدم تبعیدگاهم و نمی‌دانستم، تبعیدگاه‌/              تویی تو! ۳ که گفته شادمانی پرنده‌ی پریشانی‌ست وُ آرام نگیرد بر شاخه‌ای؟ آنک شاخه‌ی زندگانی‌ام،                    آکنده به گنجشکانِ مُرده! ۴ چشم‌هایت زیبا و غمین‌اند چشم‌هایت پیاده‌روی باران‌خورده‌ی وداع‌اند! ۵ یاری‌ام کن تا درآیم از خموشی‌ام؛ به سوی بلاغت تنت برایم بنویس همه‌چیز را برایم بنویس برایم بنویس... ۶ غژاغژ‌ دری و نیست پاسخی اینسان ره می‌بردمان غربت. ۷ به گاه چیدن آن گُلِ در آستانه‌ی شکفتن چیزی تا ابد/ در بند برگ‌هایش ماند! . ۸ خاتونِ من! هربار زنان را در همیانِ رویاهایم نهادم وُ برگی برکشیدم،             تو برون آمدی! . ۹ «کوشش» بِنه بر سندان وُ بکوبش بی‌رحمانه بکوبش بکوبش گفتمش: به‌شدّت بکوبش آهنگرا! بکوبش بکوبش تا گسترده گردد این دل وُ پُلی شود که می‌رساندم سویِ فراموشی! . ۱۰ «اندوه» از کجا می‌آیدم اندوه و بسته‌ام تمامِ پنجره‌های دلم؟ آه ملعون است اندوه گاه در جامه زنی ناشناخته می‌خزد وُ می‌آید! . #عدنان_الصائغ برگردان #صالح_بوعذار دکلمه: #رضا_کریمی

ظلمت دیگری‌ست نوری که نجوشد از تو... #آدونیس برگردان: #صالح_بوعذار ◼️ شاعران جهان ● @World_poets

حسین منزوی من سرا پا همه زخمم تو سراپا همه انگشت نوازش باش

در عشق تو پای کس ندارد جز من در شوره کسی تخم نکارد جز من با دشمن و با دوست بدت می گویم تا هیچ کست دوست ندارد جز من . #عنصری_بلخی

ای مه من، ای بت چین، ای صنم داغ رخ و زهـره جبـین ای صـنم تصنیف بت چین • آواز : محمدرضا شجریان • تار نواز : محمدرضا لطفی • کنسرت جشن هنر در شیراز سال ۱۳۵۰ ✦♥️✦کانال استاد شجریان✦♥️✦

باهم نووش کنیم ازحضرت عشق👌♥️

چشم انداز آبی بهمن رافعی باشیم !تا پرچم سلامت، برافرازد درخت و عطر اصالت ،بپراکند ،طراوت در چشم انداز آبی زمان #بی‌عشق‌ماسنگ‌ماهیچ #بهمن_رافعی #بهمن‌رافعی @bahmanraafei

چشم انداز آبی ای سکوت ملتهب! که می شنوی ، گریز آهنگ معکوس دقایق را، در هیاهوی چهار راههای رنگی و توازی بازوان جدولها. و می نگری، خاکستر چهره ها را، در کسالت کدورت و حس میکنی، سنگینی سرب زمان را، روی شانه های هوا، *** جرقه ای بزن! در بهت لحظه شعله ای برقصان !درمات نگاه تنوره ای بکش! در خلاء تصوّر و حلول کن! در منشور یخین زمان *** ای التهاب خاموش! که هنوز می چکی، ستاره، ستاره، در عطش زار انتظار ! نطفه ببند! در رحم زمان. بارور شو! در زهدان ذهن در عطش زار انتظار تكثير شوا در گستره عواطف و چرخ بزن! در دوایر خیال *** ای موج مذاب! چه زیبا شکل می گیری! و متراکم می شوی , پشت سد پیشانی چه عاشقانه متلاطم میشوی! چه زیبا ,مد بر می داری! چه باشکوه ,قد می کشی! و چه شاعرانه، آبشار می شوی، و گیسو رها میکنی در بستر بارش *** و اینک! چه نرم می خزی, زیر انگشتان بیقرار من! چه زلال می سرائی، سیلان آینه ها را در جاری بیداری تا نقش زنی رگه رگه سطر سطر، هنگامه حضور را ,در عبور! *** می گذریم، با هم, از سواحل مرداب و خواب از توازی جدول از تناسب قاب. تا باز گردانیم ،جهت گریز آهنگ دقایق را. تاپس بزنیم ،از چهره ها ،خاکستر کدورت را تا رها کنیم ،شانه های هوا را، از سنگینی سرب. *** باشیم! تا پرچم سلامت، برافرازد درخت و عطر اصالت، بپراکند، طراوت در چشم انداز آبی زمان بهمن رافعی تیر ماه ۷۶ از مجموعه شعر #بی‌عشق‌ماسنگ‌ماهیچ #شعر #شاعر #بهمن_رافعی #بهمن‌رافعی #ادبیات @bahmanraafei