شهرِ زنان، شهرِ امن

معرفی نمایشگاه به نوشته برگزارکنندگانش: «رضا حیدری شاه بیدک، عکاس و ایده‌پرداز گروه عکاسانِ محله‌ی گلشهر، متولد افغانستان است اما در ایران بزرگ شده‌است. وی در سال ۲۰۱۸ میلادی به افغانستان بازگشت و در آنجا به پروژه‌ی عکاسی و مصاحبه با زنان افغانستان مشغول شد. درمدت  یک سال موفق شد از پنجاه زن با حرفه‌های متفاوت در محل کار یا سکونت‌شان عکس بگیرد، با آنها گپ بزند و درباره فعالیت‌ها و رویاهایشان برای افغانستان و از احتمال بازگشتِ طالبان پرسش کند.  تصاویر و روایت‌های حاضر در این کارنما، قصه‌های زنانی را شهادت می‌دهند که علی‌رغم تفاوت‌های نگرش و فعالیت‌شان، امروز تنها به جرم زن بودن نامرئی شده اند. قصد هنرمند بر نمایش این مجموعه در افغانستان بود اما با استقرار دوباره‌ی طالبان، نمایش عکسهای این زنان به امری محال بدل شد. این پروژه‌ تا امروز نمایش داده نشده است و حالا، در حوالی سومین سالگرد سقوط کابل و استقرار دوباره‌ی طالبان، در خانه هنرمندان تهران، به نمایش گذاشته می‌شود. چندصدایی در شهادت‌دهیِ به مدد تصاویر، سالهاست که استراتژی روایت‌گری رضا شاه‌بیدک است که از پروژه عکاسی روزمره در خیابان‌های محله‌ی گلشهر در مشهد، با عنوان «هر روز گلشهر» در همکاری با دیگر عکاسان مهاجر افغانستانی شکل گرفت. قصه‌های دیگران نیز،‌ بر ساختنِ فضایی برای گفتگو تاکید دارد چنانکه هنرمند از دیگر شاهدان همچنان می‌خواهد با ارسال تجربه‌هایشان قصه‌های بیشتری به این مجموعه اضافه کنند.»/کانال بهمن دارالشفایی @Shahr_Zanan

نمایشگاه عکسی از زنان افغانستانی

#سروناز_احمدی، زندانی سیاسی در ایران، در اعتراض به عدم رعایت موازین قضایی و ممانعت از مرخصی درمانی با اعلام اعتصاب مصرف داروهایش را متوقف کرده است. 📍او در نامه‌ای، با انتقاد از نحوه رسیدگی پزشکی و عدم اعطای مرخصی و آزادی مشروط به عنوان حقوق زندانیان نوشته است «حق را نباید بگذاریم به‌ شکل امتیاز درآورند و نصفه‌نیمه جلویمان بیندازند.» سروناز که به صرع مبتلاست نوشته است با وجود تجویز داروهایی با «دوزی نسبتا بالا» از سوی پزشک متخصص مغز و اعصاب و توصیه برای اعطای مرخصی، مسئولان داروها را با تاخیر تحویل دادند و در عین حال، با مرخصی هم موافقت نکردند. سروناز احمدی در ۱۵ آبان ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات سراسری، همراه همسرش کامیار فکور در حالی مقابل خانه‌شان بازداشت شد که تنها نزدیک به سه هفته از ازدواجشان گذشته بود./بی‌بی‌سی @womenwatcher

کارگروه مطالعات جنسیت و سکسوالیته انجمن انسان‌شناسی ایران فعالیت خود را آغاز کرد.‌ ▪️این کارگروه امید دارد بستری را فراهم کند تا پژوهشگران، فعالان و علاقه‌مندان به حوزه جنسیت و سکسوالیته بتوانند در تعامل با یکدیگر به تبادل نظر، هم‌اندیشی و همکاری بپردازند و به سهم خود به بالندگی مطالعات جنسیت و سکسوالیته در ایران کمک کنند. ▪️برای آشنایی با اهداف و برنامه‌های کارگروه، تصاویر بالا را ورق بزنید. ▪️همه دوستان و علاقمندان این حوزه را به مشارکت و هم‌افزایی در این کارگروه دعوت می‌کنیم. ▪️برای اطلاع از برنامه‌ها و بهره‌مندی از محتواهای اختصاصی کارگروه، کانال ما را دنبال نمایید. با تشکر از همراهی شما کارگروه مطالعات جنسیت و سکسوالیته انجمن انسان‌شناسی ایران لینک کانال: @AnthropologyOfGender #معرفی_کارگروه

گزارش هم‌میهن از فاجعه #بی‌سوادی_دانش‌آموزان ✍🏽زهرا جعفرزاده؛ خبرنگار گروه جامعه «دانش‏‌آموزانی که از پایه ششم به هفتم می‏‌روند، حداقل از هر 20 نفر، 4 تا 5 نفرشان به هیچ‏‌عنوان سواد خواندن و نوشتن ندارند. خوابگاه‏‌های دانش‌‏آموزی یا تعطیل است یا کم است. سرویس‏ مدرسه حذف شده.»(معلمی از سیستان‌‏وبلوچستان). افت تحصیلی، کم‌سوادی و ترک تحصیل را میانگین نمرات امتحان نهایی دانش‌آموزان نشان می‌دهد؛ شرایطی که به استناد گفته‌های معلمان در مناطق محروم، سرعت بیشتری گرفته و کشور را با موجی از بی‌سوادی مواجه خواهد کرد. وضعیت مالی و کیفیت آموزشی هم حرف اول را در این فاجعه می‌زند.» @Shahr_Zanan https://hammihanonline.ir/بخش-جامعه-23/20139-بی-سوادی

«سروین شماره‌ی سوم» گویای تلاشی مستمر، در مقابل حذف، سانسور، طرد، به‌حاشیه‌راندن، تجاوز و سرکوب است. شماره‌ی حذف‌شده و نشرنشده را با هم و به‌عنوان شاهدی برای مقاومت و پابرجایی برای تحقق آزادی دانش‌گاهی نشر می‌کنیم و فراخوان نیرویی خواهیم بود که در این نزع زیست می‌کنند و مقاومت. اکنون «سروین» بیش‌ازپیش، میان‌جی نشان‌دادن روابط فضایی و فارغ از محتوا، ابزاری برای مقاومت است. آن‌چه در سروین واقعی‌ست «کردمان فضایی» دانش‌جویان شهرسازی، معماری و مرمت برای برپاکردن منازعه‌ای نمادین پیرامون بازپس‌گیری «حق‌به‌فضا»ست. «سروینِ دانش‌جویان مطرود» حاصل طرد ساختارمند، سرکوب حق است. این شماره از سروین که در پی فراخوانی در پاییز۱۴۰۱ و در بهار ۱۴۰۲ نشرشده بود، توسط «اتحادیه‌ی دانش‌جویی معماری، مرمت و شهرسازی ایران» در دوره‌ی پنجم و ششم، با دستور و یا حمایت «وزارت علوم، تحقیقات و فن‌آوری» و هم‌چنین سکوت یا بی‌نسبتی «تحریریه‌ی دوره‌ی ششم» حذف شده‌است. این نشریه در تابستان۱۴۰۳ و در پی مطالبه‌ی «حق‌ازدست‌رفته» و صیانت از حق‌به‌فضا، دانش‌گاه و دانشجو، توسط دبیر تحریریه نشر می‌شود. @SarvinPraxis «به سرو وارونه‌ی سروین توجه کنید»

روزهای سخت نفس گفت‏‌وگو الناز محمدی خبرنگار هم‌میهن با مادر و دختر ۱۴ ساله‏‌ای که ماجرای بازداشتش توسط ماموران طرح نور هنوز ادامه دارد #نفس_حاجی‌شریفی⁩: «روزهای اول اصلاً نمی‌توانستم غذا بخورم چون آنقدر توی دهانم زده بودند که کاملاً داخل دهانم زخم بود. بعضی وقت‌ها هم کابوسش را می‌بینم؛ آن صحنه‌های بد مدام برایم تکرار می‌شوند. حتی هنوز هم نمی‌توانم زیاد غذا بخورم.» «وقتی من را بردند داخل، پرتم کردند کف ون. خانمی آمد من را زد، زانویش را گذاشت روی گلوم. محکم می‌زد توی سرم. جای زخم‌ها تا چندروز روی سر و صورتم معلوم بود. لبم از داخل زخم شده بود. غذا که می‌خوردم، لبم درد می‌گرفت. سرم بین صندلی‌ها گیر کرده بود و به پهلوی من لگد می‌زدند.» @Shahr_Zanan

شیما وزوایی : «یک بار برای مصاحبه‌ای رفته بودم انجمن حمایت از حقوق کودکان. سر ⁧ #سروناز_احمدی⁩ شلوغ بود. رفتیم یک کلاسی و جواب سوال‌هام را داد. بیرون دیدم مادر یکی از بچه‌ها اومده و براش شیرینی افغانستانی و یک تور سفید آورده: ‏-درد پا و دستم خیلی بهتره. خانم اگه شما نبودید. انشاالله خوشبخت بشید. نمی‌دونم چرا تور عروسی رو از سر این دختر کشیدند و حبسش کردند. چه جنگیه که شیرینی رو از سالهای جوانیش گرفتند. و نمی‌دونم چرا سلامتیش رو می‌خوان ازش بگیرند. ‏مددکاری که با چشم‌های خودم دیدم سلامتی، شیرینی، و امید به زندگی رو به کودک و مادر غریبی داد که از جنگی اینجا پناه آورده بودند.» #سروناز_احمدی⁩ روز گذشته از زندان اوین به پزشک متخصص مغز و اعصاب برده شد و تشخیص دکتر اعطای مرخصی اورژانسی بوده، اما تا الان با آن موافقت نشده است. @Shahr_Zanan