اِلفی از سرزمین میانه

اینطوریم که یکی بهم میگه سلام و من هرچیزی از هرکجا و موضوعی که بدونم رو بهش میگم چون جالبه.

جالبه واقعا

لب هاشون بسته، نیمه باز، زبون بزنن خیسش کنن کلا مدل لب و دهن

:)))) انگشتاشون مثل پاستیلای کوچولو موچولوعه و خصوصا وقتی که موقع شیر خوردن باز و بسته‌شون میکنن

از نی نی ها اندازه‌ی کف پاشون و موقعی که انگشتای فسقلی‌شونو جمع میکنن داخل:)))

واقعا چشم‌ها خیلی بیشتر از دهن‌ها حرف برای گفتن دارن.

من خودم نسبت به نگاه ها اینطوریم که انگار میتونم حدس بزنم بعدش قراره چه مکالمه ای اتفاق بیفته.

جالبه

https://t.me/jalicm/39369 نمیدونم از بچگی به کفش و چشما و دستای آدما توجه ی ویژه ای داشتم

بستگی به نوع ارتباط داره به نظرم. درسته که آدم‌ها به صورت رندوم ممکنه چیزهای جدید جالبی داشته باشن ولی نوع ارتباطی که باهاشون داریم باعث میشه بعد از یک مدت حس کنیم چیز جالبی ندارن.