Macciager | ماچى ئاگر

ديگه كم كم بوت نپوشيم؟

٢،٣ روزه حال عجيبى دارم صبح تا بعداز ظهر نسبتا عادى و آرومم حس و حالم قابل كنترله به محض تاريكـ شدن هوا همه چيز در من تاريكـ ميشه نسبت به همه چيز غمگين و ترسو و بدبين ميشم هرچيز بى اهميتى برام مهم ميشه و سگ سياه افسردگى مياد سرشو ميذاره رو شونه ام.

شب هنگام، تکه‌های شکسته‌ات را بهم بچسبان تا صبح دوباره همانی شوی که بودی؛ قوی، استوار و شجاع.

واى پاييز شد🍂

واقعا آدمايى كه خيلى پرتوقع هستن يجورى ارتباطو برام سخت ميكنن و استرس زا ميكنن كه انگار هميشه دوتا دستشون دور گردنمه و دارن فشار ميدن گلومو انقدر دچار استرس ميشم كه حتى نميتونم توقعاتشوتو براورده كنم و كنارشون باشم

اين كه آدم هميشه متوقع و گِله دار و شاكى باشه، خسته كننده نيست ؟