نیلوفر شیدا

در وسعت فاصله چه کسی باز از تو گفت جاده ها هنوز برای نرسیدن در دست تعمیر مانده اند #شیدا_شهبازی #خوشه_خوشه

در گوش دختران ما چه کسی قصه گفت که جای خواب پیراهن بیداری را به تن می کنند #شیدا_شهبازی #خوشه_خوشه

#جایزه گوشه ی طاقچه نشسته بود . گاهی از بس خاک گرفته بود؛ حتی نوشته هایش قابل خواندن نبود. احمد آقا گهگاهی که آینه نگاه می کرد آه بلندی می کشید و می‌گفت هی جوانی..... و بقیه حرف را می‌خورد. کسی نمی دانست جوانی اش در آینه گم شده بود یا رتبه ی خاک گرفته تابلو یا جایزه لب پریده ادبی که هروقت مهناز خانم با یک دستمال و شیشه پاک کن سمتش می رفت . احمد آقا هر جا بود خودش را می رساند و بر کیفیت دستمال کشی نظارت مستقیم داشت . یک روز که لامپ مهتابی طاقچه سوخته بود احمد آقا با احتیاط بالای چهارپایه رفت. مهتابی را عوض کرد و ایستاده روی طاقچه گذاشت . چشمتان روز بد نبیند مهتابی قل خورد و با جایزه لب پر گلاویز شد در عجیب ترین حالت ممکن روی طاقچه متوقف شد . ناگهان صدای فریاد محمد رضا پسر بزرگ خانواده خراشی به گوش خانه انداخت . جایزه لب پر بعد از کشتی نابرابر با مهتابی از طاقچه پایین افتاده بود و روی انگشتان محمدرضا فرود پیروزمندانه ای داشت . همه از سقوط آزاد جایزه و سلامت آن به دست سرنوشت داستان ها می‌گفتند. نعره های محمد رضا میان معجزه ها گم‌ می شد . #شیدا_شهبازی #خوشه_خوشه #داستانک

رنگ و رو رفته است قالی دلتنگی گره به گره رنگ می خواهد #شیدا_شهبازی #خوشه_خوشه حوالی این روزها شورش کرده خاطرم نه کبوتر آواز صلح می خواند نه با شاخه ی زیتون رنگ سبز می پوشم #شیدا_شهبازی #خوشه_خوشه

می‌بندم پنجره را نارنج ها پشت زندگی صفحه می‌گذارند #شیدا_شهبازی #خوشه_خوشه

عشق را به خون می‌زنند و می‌خورند آجر می‌شود نان در نیمه‌های گمشده #شیدا_شهبازی #خوشه_خوشه

عشق را در خون می‌زنند و می‌خورند آجر می‌شود نان در نیمه‌های گمشده #شیدا_شهبازی #خوشه_خوشه

فاصله را تاب نمی آورند لب ها بوسه با دود علامت می دهد #شیدا_شهبازی #خوشه_خوشه لب را می دوزیم خاکستری می شوند حرف ها #شیدا_شهبازی #خوشه_خوشه