راهیانه

🚨 مشکلات ثبت‌نام دانش‌آموزان اتباع افغانستانی در مدارس ایران 🔹معمولا ثبت‌نام دانش‌آموزان ایرانی در مدارس، پس از دریافت کارنامه و بر اساس مقطع تحصیلی جدید، بدون دغدغه و با سرعت انجام می‌شود. اما برای دانش‌آموزان اتباع افغانستانی، هر سال باید منتظر بخشنامه‌های دولتی باشند، که این موضوع نگرانی‌های زیادی برای والدین آن‌ها ایجاد می‌کند. این والدین همواره نگران پر شدن ظرفیت مدارس و عدم امکان ثبت‌نام فرزندانشان هستند. 🔹انتظار می‌رفت که با گذشت چند دهه، برنامه‌ریزی‌ها بهبود یابد، اما هر سال مشکلات جدیدی پدید می‌آید. امسال نیز آشفتگی در ثبت‌نام اتباع به اوج خود رسیده است. با وجود ابلاغ بخشنامه ثبت‌نام توسط کاظمی، وزیر آموزش و پرورش، این بخشنامه با تأخیر اطلاع‌رسانی شد و سردرگمی بیشتری برای خانواده‌ها به وجود آورد. 🔹با ابلاغ این شیوه‌نامه، بسیاری از مشکلات همچنان پابرجاست. والدین مهاجر از موانع زیادی در ثبت‌نام فرزندان خود صحبت می‌کنند: برخی مدارس از پذیرش اتباع امتناع کرده، بهانه‌هایی مانند "ظرفیت نداریم" یا "اتباع ثبت‌نام نمی‌کنیم" می‌آورند، یا در مواردی شهریه‌های نجومی طلب کرده‌اند. در این بین سوالی مطرح می شود که با توجه کاهش بودن رشد جمعیت، ترک تحصیلی برخی از دانش آموزان و ثابت بودن خروجی هر مقطع تحصیلی، همچنان مدیران مدارس از کمبود ظرفیت سخن می‌گویند؟ آیا مدارس از دور استفاده خارج شده اند که باعث کمبود ظرفیت شده؟ 🔹در ادامه مشکلات ثبت نام، برخی والدین از رفتارهای ناپسند و برخوردهای خشن با والدین در هنگام مراجعه به مدارس صحبت کرده‌اند. در برخی موارد، مسئولین مدارس والدین را تهدید به تماس با پلیس برای متفرق کردن جمعیت کرده‌اند. 🔹با افزایش موج #مهاجرستیزی در رسانه‌ها و‌شبکه های اجتماعی، مردم مهاجر چشم امیدشان قانون و‌مجری قانون بوده و به دنبال قانون و اجرای صحیح آن هستند. اما بخشی از مشکلات مهاجران ناشی از نبود قوانین واحد، قانون جداگانه در قالب بخشنامه، صدور بخشنامه‌های موقتی و عدم تصویب قوانین دائمی است. اجرای سلیقه‌ای این بخشنامه‌ها توسط برخی مدیران دولتی نیز بر مشکلات افزوده است. حسینعلی حاجی‌دلیگانی، نماینده اصفهان در مجلس شورای اسلامی، اخیراً در صحن مجلس اعلام کرده بود: «دانش‌آموزان اتباع را ثبت‌نام می‌کنند، اما به دانش‌آموزان ایرانی می‌گویند جا نداریم، برو یک شهر دیگر ثبت‌نام کن». این در حالی است که شیوه‌نامه ثبت‌نام اتباع به‌تازگی در تاریخ ۲۱ شهریور ۱۴۰۳ ابلاغ شده است. این صحبت ها از یک فرد قانونگذار انتظار نمیرود. 🔹در سال‌های گذشته، کودکان بدون مدارک هویتی با دستور رهبر انقلاب اسلامی مجاز به ثبت‌نام بودند، اما اخیراً این رویه متوقف شده و کودکان بی‌مدرک از تحصیل بازمانده‌اند. پویش‌های اجتماعی همچون #ازمهرجانمانند نیز دیگر به چشم نمی‌خورد. 🔹همچنین، بسیاری از والدین دانش‌آموزان پایه دهم اعلام کرده‌اند که امکان انتخاب رشته‌های نظری برای فرزندانشان وجود ندارد و حتی با معدل‌های بالا، فرزندانشان به اجبار به رشته‌های کاردانش هدایت شده‌اند. این مسئله عملاً راه را برای ورود آن‌ها به دانشگاه مسدود می‌کند. به نظر می‌رسد که مهاجرین پس از پشت سر گذاشتن چالش‌های گوناگون زندگی در غربت مانند مهاجر ستیزی ها و موارد دیگر، اکنون با موانع جدیدی دست و پنجه نرم می‌کنند که به نام قانون برای آن‌ها مشکلات بیشتری ایجاد کرده است. در پست بعدی مشکلات انعکاسی دوستان و برخی والدین منتشر خواهد شد. 📈 اخبار به‌روز مهاجرین، افغانستان و جهان را در کانال خبری پیشگامان دنبال کنید  🌐 @PioneersNews

گزارش تصویری نشست «نهادهای مدنی و اداره شورایی» در بنیاد توسعه کارآفرینی زنان و جوانان نشست «نهادهای مدنی و اداره شورایی» با ارائه نتایج پژوهش مستندسازی و نقد شیوه اداره سیزده‌ماهه شورایی بنیاد سه‌شنبه ۲۰ شهریور ۱۴۰۳ با سخنرانی دکتر بابک علوی، جواد سیاوشی و مهدی سلیمانیه در محل بنیاد توسعه کارآفرینی زنان و جوانان با حضور چشمگیر علاقمندان از نهادهای مدنی و پژوهشگران برگزار شد.

گزارش تصویری نشست «نهادهای مدنی و اداره شورایی» در بنیاد توسعه کارآفرینی زنان و جوانان نشست «نهادهای مدنی و اداره شورایی» با ارائه نتایج پژوهش مستندسازی و نقد شیوه اداره سیزده‌ماهه شورایی بنیاد سه‌شنبه ۲۰ شهریور ۱۴۰۳ با سخنرانی دکتر بابک علوی، جواد سیاوشی و مهدی سلیمانیه در محل بنیاد توسعه کارآفرینی زنان و جوانان با حضور چشمگیر علاقمندان از نهادهای مدنی و پژوهشگران برگزار شد.

در آن متن، درست ده روز مانده به ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ نوشته‌‌بودم

فقط ده روز مانده‌بود.. (درباره‌ی گریزناپذیر بودن اعتراضات ۱۴۰۱ از منظر اجتماعی) فقط ده روز مانده بود. من نمی‌دانستم که این نوشته، در چه لحظه‌های غریبی نوشته می‌شود.. فقط ده روز... اما تغییرات، آرام و به تدریج، مدت‌ها پیش از ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ آغاز شده‌بود. عرف، مسیرش را سال‌ها و دهه‌ها قبل، از فضای مطلوب حاکمان جدا کرده‌بود. ۲۵ شهریور، فقط لحظه‌ی نمایان شدن گسست عمیق عرف و فضای رسمی بود. برای دانشجوی جامعه‌شناسی و علوم‌انسانی، درک افزایش روزافزون این فاصله سخت نبود. نشانه‌ها مدت‌ها بود فریاد می‌زدند: عرف از سیاستگذاری رسمی فرسنگ‌ها فاصله گرفته‌است. حاکمان اما گوش‌شان بدهکار نبود‌. تازه، بر فشار خود بر عرف نیز می‌افزودند: دیگر به زنان با پوشش نامطلوب حاکمان، خدمات عادی (مترو و اتوبوس و ...) نمی‌دهیم. کافه‌ها ‌تحت فشار بودند. گشت‌های خیابانی روز به روز سخت‌گیر می‌شدند. رسانه‌های رسمی، عرف جامعه را ندیده می‌گرفتند و سودای بازگشت دهه‌ی شصت را داشتند. حالا فقط زمان گسست معلوم نبود. فقط حدود ده روز پیش از اعتراضات مطلبی در همین‌جا نوشتم: "کدام مشهد؟ کدام قم؟ درباره‌ی بی‌خبری ما پیشروی‌های آرام عرف". این ۱۵ شهریور ۱۴۰۱ بود. درست ۱۰ روز قبل از ماجرای مهسا.. در آنجا بر مبنای مشاهداتم نوشتم که شکاف میان عرف پوشش و سیاستگذاری رسمی و خواست حاکمان، به حد غریبی عمیق شده‌است. حتی در قم و مشهد. حالا که به این متن برمی‌گردم، احساسی دوگانه دارم: هم از دانشجوی جامعه‌شناسی بودن‌م حس خوبی دارم‌. جامعه‌شناسی که به من آموخته عرف را جدی بگیرم و نشانه‌های تغییرش را بیابم. و از سویی، حسرت و خشم.. که اگر این صداها، در این دهه‌ها شنیده می‌شد، چه جان‌های عزیز که از دست نمی‌رفت.. صدای عرف را می‌شنیدند و به جنگش نمی‌رفتند... جامعه زخم می‌خورد، اما از پا نمی‌افتد. عرف، پیش می‌رود. باشیم یا نباشیم، عرف، بالاخره راه خود را باز می‌کند. راهیانه/@raahiane ایده‌نوشت‌های مهدی سلیمانیه #از_رنجی_که_میبریم/#جامعه/#عرف/#اعتراضات_۱۴۰۱

معرفی نمایشگاه به نوشته برگزارکنندگانش: «رضا حیدری شاه بیدک، عکاس و ایده‌پرداز گروه عکاسانِ محله‌ی گلشهر، متولد افغانستان است اما در ایران بزرگ شده‌است. وی در سال ۲۰۱۸ میلادی به افغانستان بازگشت و در آنجا به پروژه‌ی عکاسی و مصاحبه با زنان افغانستان مشغول شد. درمدت  یک سال موفق شد از پنجاه زن با حرفه‌های متفاوت در محل کار یا سکونت‌شان عکس بگیرد، با آنها گپ بزند و درباره فعالیت‌ها و رویاهایشان برای افغانستان و از احتمال بازگشتِ طالبان پرسش کند.  تصاویر و روایت‌های حاضر در این کارنما، قصه‌های زنانی را شهادت می‌دهند که علی‌رغم تفاوت‌های نگرش و فعالیت‌شان، امروز تنها به جرم زن بودن نامرئی شده اند. قصد هنرمند بر نمایش این مجموعه در افغانستان بود اما با استقرار دوباره‌ی طالبان، نمایش عکسهای این زنان به امری محال بدل شد. این پروژه‌ تا امروز نمایش داده نشده است و حالا، در حوالی سومین سالگرد سقوط کابل و استقرار دوباره‌ی طالبان، در خانه هنرمندان تهران، به نمایش گذاشته می‌شود. چندصدایی در شهادت‌دهیِ به مدد تصاویر، سالهاست که استراتژی روایت‌گری رضا شاه‌بیدک است که از پروژه عکاسی روزمره در خیابان‌های محله‌ی گلشهر در مشهد، با عنوان «هر روز گلشهر» در همکاری با دیگر عکاسان مهاجر افغانستانی شکل گرفت. قصه‌های دیگران نیز،‌ بر ساختنِ فضایی برای گفتگو تاکید دارد چنانکه هنرمند از دیگر شاهدان همچنان می‌خواهد با ارسال تجربه‌هایشان قصه‌های بیشتری به این مجموعه اضافه کنند.» .

. نمایشگاه عکسی از زنان افغانستانی توضیح در پست بعد .

اینجا ظاهرا یزد است. از سنتی‌ترین شهرهای ایران. همان یزد عزاداری‌های پر شور یکماه پسش. اینها هم همام مردمانند. بلندگوهای سالن، فقط برای چند لحظه، موسیقی بیصدای آغاز ترانه‌ای از معین را پخش می‌کند. جمعیت خودشان، بی‌همراهی بلندگوها، یکصدا باقی ترانه را می‌خوانند. لحظه‌ی خاصی برای یک جامعه‌شناس است. لحظه‌ی شنیده‌شدن صدای انکارشده‌ی عرف. حاکمیت دهه‌هاست که با عرف، سر جنگ دارد. از پوشش و تحمیل حجاب اجباری گرفته تا تفریحات. از دیدنی تا تربیت فرزند. از آموزش تا موسیقی. انکارش می‌کند. نادیده‌اش می‌گیرد. اما عرف، در یک "پیشروی آرام" (به تعبیر آصف بیات) مسیر خودش را می‌رود. معین، هایده، ابی، داریوش و گوگوش و باقی صداهای حاضر اما انکارشده، بخش شنیدنی عرف جامعه‌ی ایرانند. دهه‌هاست که حاکمیت و رسانه‌هایش، انکار و لعن و نفرین‌شان می‌کند. نتیجه اما این است: عرف، چند نسل بعد، از عمق جان، همخوانی‌شان می‌کند. عرف، نادیدنی و به تدریج، کار خودش را می‌کند. چه نذر و زیارت و محرم و موذن‌راده باشد، چه رقص و پوشش اختیاری و هایده. اما منافع حاکمان، در نشنیدن صدای عرف است‌. در تداوم عرف‌ستیزی. راهیانه/@raahiane #عرف/#عرف_ستیزی

🔻هفتمین نشست از سلسله نشست‌های جنسیت و نابرابری جنسیت و مسیر معاصر: 🔴کنشگری زنان از دیروز تا امروز ◾️این نشست، یک گفت‌وگوی جمعی است که با آتنا کامل(دکتری جامعه‌شناسی سیاسی)، مهسا اسدالله‌نژاد(پژوهشگر جامعه شناسی حوزه اندیشه سیاسی) نوشین احمدی (روزنامه‌نگار و فعال جنبش زنان) برگزار می‌شود. 🔴 نشست فقط حضوری است و حضور برای عموم آزاد و رایگان است. ◾سه‌شنبه ۲۷ شهریور ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ تا ۱۹:۳۰ آدرس: میدان توحید، خیابان نصرت غربی، پلاک ۵۶، طبقه اول، موسسه رحمان