سفیدکاپوچینوی‌چرک

هنوز اونقدر گوش هام سنگین نشده که نشنوم چی گفتی. صرفا تمام انرژیم رو جمع کردم که تا ده بشمرم و جور بهتری جوابت رو بدم؛ هرچند که ناموفق باشم در این وادی.

راستش من ناراحت نمیشم اگر فقط وقت هایی که کارمون گیر بود سراغ همدیگه بیایم. اتفاقا این روابط جمع و جور و مفید تر از سلام و احوالپرسی های منظمیه که حتی به جوابش درست گوش نمیکنیم.

خنده می‌بینی ولی از گریه‌ی دل غافلی، خانه‌ی ما از درون ابر است و از بیرون آفتاب.

میبخشی. روحیاتم حساس تر از اون چیزیه که بتونم همزمان توی اجتماع باشم و مراقب رفتارم.

درواقع امروز هم روز من نبود، درست مثل سیصد و شصت و پنج روز گذشته و قبل تر از اون.

خوبی زمان به اینکه، یه وقت هایی من کار میکنم و اون خستگی در میکنه، یه وقت هایی من ساکن و گندیده و پریشونم و اون، فردارو تا انتهای سیاه چاله کنج حیاطمون دنبال میکنه.

آرامشی که در روشن شدن تکلیف آدم هست در پیامک واریز پول هم نیست حتی.

هیچوقت نمیتونی با روحی که به ناراحتی عادت کرده، خوشحال باشی.