Recherche’s Cemetery 🪦 ✨

This is one of the sticky notes on the wall in front of my study desk. It’s my daily reminder. I don’t rely on motivation; I rely on results. Success, knowledge, and striving to be one of a kind are what fuel me. :)

خیلیییییی زیاد قبول دارم. هرچی عیار خودت بالاتر می‌ره با گذر زمان، انتخاب‌های بهتری هم در رابطه با آدم‌های دورت داری و بخاطر ترس از تنهایی هر آدم سمّی و بدی رو نزدیکت نمیاری. (این در صورتیه که خودت آدم درستی باشی البته.)

نیلوفر قبول داری که با گذشت زمان ادمای بهتر وارد زندگی ادم میشن و همه چیز بهتر میشه؟ من نمیتونم همچین چیزی رو بپذیرم و خیلی ناامیدم کرده چه تضمینی هست که یه ادم خوب وارد زندگی ادم شه؟ یا حتی اتفاق خوبی بیوفته؟ تا الان همه فقط ادما تغییر کردن و رفتن از زندگیم و همه چیز فقط بدتر شده.

در ضعیف و شکننده ترین حالت ممکنم قرار دارم قلبم رو هزار میزنه

همون‌طور که با خودم کنار میام که غذا بخورم، حمام برم و بخوابم. مدل افسردگی من مدلی نیست که باعث بشه توی تخت بپوسم. شاید برای اون آدمها فرق کنه. مدل من اینطوریه که انجام دادن کارهایی که باید انجام بدم برای رسیدن به ایده‌آل ذهنیم درست مثل غذا خوردن و نفس کشیدن برام الزامیه. احساسات دخیل نیست در این قضیه. انجامش می‌دم چون راه دیگه‌ای ندارم.

تنها چیز درستی که منِ غریبه در حال حاضر میتونم بهت بگم اینه که «می‌گذره.» و چه خوب که می‌گذره.

نیلوفر عزیز یه سوال دیگه وقتایی که حالت خوب نیست یا تو یه اپیزود افسردگی گیر کردی! چطور با خودت کنار میای که دیسیپلین رو حفظ کنی منظورم اون روز هایی که حتی بلند شدن از تخت هم کار سختی بنظر میاد

نیلوفرجانم، شما به زبان‌شناسی علاقه داری؟ کتاب‌هایی در این زمینه خوندی که دوست داشته باشی؟

زیست سلولی مولکولی؟ آیسو چی؟ آیسو کی؟ آیسو کجا؟ آیسو عین bittlejuice سه بار صداش کنین ظاهر می‌شه:)

راست می‌گن:)))))) همه جای دنیا بجز ایران زندگی خیلی سخت و افتضاح می‌گذره. انقدر به همه سخت می‌گذره که هیچکس دوست نداره اینجاها زندگی کنه. فقط ایران زندگی راحته. فقط و فقط ایران. من کاملاً باهاشون موافقم که همه‌ی مهاجرایی که مهاجرت می‌کنن شدیداً پشیمونن ولی روی برگشتن ندارن. :)))))))))))))))))))))))))))))))))