𝟣𝟩:𝟩𝟣𝗉.𝗆

"حقیقت تلخ بود اما امروز فهمیدم تو هرگز دوسم نداشتی فهمیدم دیگه نباید بهت زنگ بزنم فهمیدم همیشه به تنهایی برات دوییدم و امروز فهمیدم تو هیچوقت عاشقم نبودی تو حتی دوسم نداشتی اگه یه ذره فقط دوسم داشتی اونقد سرد پشت تلفن گوشیو روم قطع نمیکردی اونقدر زود ازم فرار نمیکردی دیگه منم پیتو نمیگیرم دیگه میسپرمت به دست باد میسپارمت به زمان به دریا به بارون و به تموم دلتنگی های دنیا دیگه مایی وجود نداره چون تو هیچوقت نخواستی مایی وسط باشه چون در نهایت برات رو تردمیل دوییدم چون هیچوقت اولویتت نبودم پس دیگه میرم طوری میرم که حتی جنازمم نتونی پیدا کنی"

تمامت را می‌خواستم؛ گویا تمامم نبودی. اشک‌هـایم را می‌پرستم چرا که وقتی جای تـو، درون حبابِ روحم درد می‌کند، تو از نگاهم روانه می‌شوی. وقتی چهره‌ی به خشکسالی بدل شده‌ام را با باران افکار تو سیراب می‌کنم، جنگل می‌شوم. جنگلی که رنگین‌کمان بر فراز آسمانِ خاکستری رنگ‌اش طلوع می‌کند و سرزمینِ در زمره‌ی نابودی‌ام روشن می‌شود. می‌خواهمت؛ به‌سانِ نفس‌هـایی که باید برای زنده ماندن به خورد ریه‌هایم دهَم. و به مانندِ قلبی که ذراتِ تـو را در رگ‌هایم به رقص وا می‌دارند.

و در نهایت هرچه که شد فراموش نکن که تو رویای منی و رویاها به پردازنده هایشان باز میگردند پس تو به قلبم باز میگردی هرچند بروی اما اینبار نرو اینبار بمان و ثابت کن با موهای سفیدت پرستیدنی تری،اینبار بمان و تمام پایان خوشی باش که تا به حال دنیا به خود ندیده است اینبار بمان رویای بیداریه من،اینبار بمان و ثابت کن عاشق بودنت را!

این پیام +چهارتا از پست های چنلو فور کنید 10پست ازتون فور کنم^^ -چنل اسپانسر حتما جوین باشید: @narryhome

اگر خالق تو من بودم تو را کتاب خلق میکردم ساقه ارکیده سپید برای کاغذ هایت موهایم برای قلم و خون رگ هایم برای دوات اگر خالق تو من بودم اینگونه آغازت میکردم از نفس مسیح ستاره ای دمید و روزی به سوی زمین سقوط کرد...

-

-

-

-

-