چلچلا

پایان محتوی فرهنگی امروز رو اعلام میکنم.

یه گل آپارتمانی دیگه هم هست به اسم گیلاس مجلسی. نگم براتون که چجوری بلای جان طبیعت مازندران شده. با قدرت تکثیر بسیییار بالا همینجور در حال پخش شدن تو جنگله. عکسشو سرچ کنید تو گوگل و ایشون رو هم هرجا دیدید کورکاشم کنید=))))

مثلا وقتی میرید جنگل لطفا پسماند میوه‌ها و سبزیجاتی که مصرف می‌کنید رو نریزید رو زمین با این فکر که خب اینا خیلی زود تجزیه میشه و کود میشه فلان. چند وقت پیش تو دل جنگل یه جای خیلی بکر، دیده بودم زیر یه درخت گوجه فرنگی در اومده. گوجه جاش تو جنگل نیست! تخم میوه‌هایی که مصرف میکنید و اگه توی طبیعت رها کنید جوونه میزنه و تبدیل به درخت میشه. مثل تخم ازگیل ژاپنی یا انجیر که به راحتی با رها کردن تو طبیعت جوونه میزنه، و خب اینا جاشون تو جنگل نیست.

خیلی دوس دارم راجع به گونه‌های مهاجم صحبت کنم و اندک اطلاعاتی که دارم رو باهاتون به اشتراک بذارم. چون بسیار بسیار موضوع مهم و حائز اهمیتیه.

این زیبا که مشاهده میکنید یه گیاه مهاجمه. توی سالهای اخیر دیگه به اوج پراکندگی خودش رسیده؛ از کوچه و خیابون‌های شهر بگیر تاااا عمق جنگل! بینهایت مهاجمه؛ هر یه نهال از این گیاه طی یک سال، قدرت تکثیر در یک هکتار رو داره! به خاطر مواد قندی که توی گلهاشه، جذب و پرورش آفت بالایی داره، که این موضوع باعث نابودی گیاهان علفی و بوته‌ای میشه. حالا آسیب‌های دیگه‌ای هم به طبیعت میزنه که در این مقال نمیگجد. پس تا دیر نشده این گونه مهاجم رو هر جا که دیدید کورکاشم کنید. *کورکاشم: نیست و نابود.

خیلی زیباست. مخصوصا وقتی یه تعداد زیادی کنار هم و پر از گل  باشن. منو یاد گلهای هورتانسیا میندازه؛ اما خب چون خوشگله دلیل نمیشه مفید باشه. هر جا دیدید نابودش کنید.

کلرودندروم؛

در طبیعت، معلم‌تر از انجیلی، زیباتر از بلوط، با صلابت‌تر از نمدار، مهربان‌تر از کِرات، بخشنده‌تر از کهلو، سوگوارتر از اِززار ندیدم؛ و به هر چه ریشه‌ دار سجده کردم.