Kök Ordu | Ayas Tengri

KAN VE KAĞANLIK Asil ülkesinde asil Kağan… KAN Kan, metafiziksel bir esas olarak ilahi bürokrasinin bir uzantısıdır. Sadece soy taşıyan öznel, nesilden nesile devinen bir obje değil aynı zamanda bir durum ve kültürdür. Beşeriyetin bir yaratılışı olan kan, insan soyunun tüm özelliklerini taşıyan ve sürekli olarak yenidoğanlara devinen ruhani bir gelişimin göstergesidir. Varlığın tespiti üzerine kan pek kullanışlı bir aracılık sağlamaktadır ki, bize göre kan ve iplik ruhu; yahut kan ve yaşam ağacı, kan ve çağ veya kan ve zaman belirgin şekilde ilişkili varlık biçimleri göstermektedirler. Küresel bir şekle sahip acunda ol yer kendisini her yerde göstermektedir. Gök ve Yer, Kangıy ve Suda iç içedir. Kan, vücutlarımızda sinerjik bir kuvvettir. Bizi varlıkla bağdaştıran, Kan Burkan olgusu ile bağımızı kuran kutsal niteliktir. Kan Burkanların varlığı bize kan objesinin salt fiziksel yahut “soysal” olmadığını, ruhani ve manevi değerler içerdiğini göstermekte ve kanıtlamaktadır. Türk vücutlarını yok sayarsak, kan bir denizdir. Bu denizin üstünde gezinen bir hayalet vardır ki, bir o kadar da melek gibidir. KAĞANLIK Kağanlık devlet sisteminden ve yapısından, kuramsal olarak bahsetmeden herhangi başka bir şekilde bahsedemeyiz. Türk Devleti öyle kutlu bir hale gelmişti ki; Kağan bir yandan tüm dünyanın sahibi, bir yandan da dini cemaatinin ve Tanrıya inananların lideriydi. Kağanlık denildiğinde akla çok bir şey gelmiyor; Bozkır, göçebeler, atlar, oklar, otağlar… liste uzayıp gidiyor. Kağanlık sadece bunlardan mı ibarettir? Modern Türk ‘’Aydınları’’ böyle bilinmesini istiyorlar. Kör gözler gerçeği görmez. Kağanlık olgusu, bir kavram niteliğinde tüm dünyasını içinde kapsar. Aynı zamanda bu kapsama hudutlara kısıtlı değildir. Kağanlık, bir hayalet gibi devletlerin ve bedenlerin üstünde dolaşır, rüyaların rüyasıdır. ‘’Şah’’ ve ‘’Şahenşah’’ olandır, düşlerimizin sultanıdır. Türk Aristokrasisi tüm olur şekliyle gece vakti bezenmiş ay ışığı gibi karşımızda uğuldar. Tüm dirayet ve bilinç, öznel varlık karşısında bir aracıdır. Kağanlık özne ise, Türklük yüklemdir. ‘’Kağanlık bizim için en uygun yönetim şekli olduğu gibi, aynı zamanda Türkler onu anlamamakta ısrar etmektedir. Kağanlığı ilkel yahut monarşik gören kimseler onu anlamadan onun üzerine yorum yapmaktadırlar. Türk imperyası her daim, bilinçli veya bilinçsiz kağanlığın bir parçası olmuştur: Bu yüzdendir ki bugün unutulmuş olan bu devlet biçimine halen nostalji duymaktayız. Metehan’a, Kür Şad’a ve 40 çerisine ağıtlar dizmekteyiz. Güzel mazimiz kendisini sadece bu zamanda tekrar gerçekleştirerek hatırlatabilecektir, ya da Türklükle beraber sonsuza kadar yok olacaktır. Fakat ikinci seçeneğin asla gerçekleşmeyeceğini biliyoruz. Çünkü tarihte herkes masasına düşen payı almıştır, ve Türklerin payı da en büyük olacaktır.’’ ‘’Türk hüküm biçimi, sadece ve sadece kağanlıktır. Kağanlık kendisini sadece bir devlet biçimi olarak değil, hem devlet biçimi hem de hükümet şekli olarak göstermektedir. Fakat kağanlık aynı zamanda bir o kadar da yanlış göstergeler altında bozulmaya açık bir sistem sunmaktadır. Kağanlığın en düzgün şekline Aristokratik Devlet yahut “Cennet Mandası” diyebiliriz. Bizim savunduğumuz hükümet biçimi de cennet mandasıdır. Çünkü eski Türk dinine bağlılık bunu gerektirir.’’

Göğe bakınız.

Yeni yetişen Türkçü gençliğin çoğunlukla askerlik veya polislik düşüncesi olduğunu görüyoruz. Biz buna kesinlikle karşı çıkıyoruz, personel olarak vatanı korumak günümüzdeki mevcut devlet yapısında imkansızdır. Günümüzde Türkçü bir Piyade Komando Uzm. Çvş. Irak'ın Kuzeyinde mağara mağara PKK'lı teröristler ile mücadele ederken İstanbul'un, Ankara'nın, İzmir'in göbeğinde kürdistan sloganları atılıyor, kürt çeteler ve mafyalar asayiş sorunu yaratarak uyuşturucu ve işletmelerden sermaye yaratıp PKK'yı destekliyor. Suriye/İdlib'de gözlem noktalarında beklemede bulunan bir Sözleşmeli Er vatanın iyi olmasını umarken, Türkiye Cumhuriyeti'nde milyonlarca Suriyeli, Türklerden çok daha avantajlı ve bollukta yaşıyor. Türk gençlerine saldırıyor, kızlarına tacizde bulunuyorlar. Günümüzde Türkçü bir Jandarma Astsubay, birliğinde asayişi sağladığını düşünürken, İran sınırından milyonlarca Afgan ve Paki kaçak geçiş yapıyor, PKK uyuşturucu faaliyetlerini artırıyor. Günümüzde Türkçü bir polis memuru, ülkesini koruduğu düşüncesi ile hizmet ederken, Türkçüleri gözaltına almaları, eylemlerde Türkçülerin önüne barikat kurmaları isteniyor, kendi elleriyle soydaşlarını savcılığa giden yola çıkarmak zorunda kalıyorlar. Bayrağa el basıp yemin ettikten sonra vatana hizmet edeceğini düşünürken bir mafyanın kapısına nöbete tutulan ya da bir hain işbirlikçinin karısının timsah derisi çantalarını taşımak için görevlendirilen yüzlerce polis memuru mevcut. Bunları okuduktan sonra diyeceğiniz sözü biliyoruz. "Emir kulu onlar, ellerinden gelen bir şey yok" İşte tam da bu yüzden yeni yetişen Türkçü nesilin asker veya polis olmasını istemiyoruz. İçeride Türk düşmanları keyif sürerken Anadolu'dan Irak'ın Kuzeyine şehit olmaya gitmelerini istemiyoruz, Milliyetçiler kendilerini yeterince kullandırdı. Sözün özü; Askerlik veya Polislik artık Milliyetçilerin bırakması gereken bir meslektir. Vatana gerçekten hizmet edecek, sermaye ve lobicilik faaliyetlerinde yardımcı olacak alanlara yönelin. Postal giyip şehit olacağımız günler geçti. Hükümet cepheye yollayacağı başka kişiler bulsun.

БАЛБАЛ ≠ СТАТУЯ Общеизвестно наличие термина балбал в древнетюркских памятниках Кюль-тегина, Бильге-кагана, Алп Элетмиша (Онгинская надпись) и др. Как всякий неизвестный термин вновь открытого языка, термин балбал доставил учёным много хлопот. [1] И до сих пор иногда ошибочно отождествляют с балбалами орхоно-енисейских руноподобных текстов древнетюркские каменные изваяния человека («каменные бабы»). Начало этой ошибке было положено еще Н.И. Веселовским, которого неосмотрительно поддержал В.В. Бартольд. [2] При этом забывают работы В.Л. Котвича, доказавшего, что балбалами назывались только каменные столбики или плиты без всяких следов обработки, ставившиеся в ряд у поминальных памятников по количеству убитых врагов, а не каменные фигуры людей. [3] Мне уже пришлось специально рассматривать назначение древнетюркских каменных изваяний людей. После внимательного изучения всех известных ныне письменных, эпиграфических и археологических фактов, а также данных этнографии, оказалось, что каменные фигуры, сооружавшиеся древними тюрками, связаны с поминальным обрядом и изображают их умерших героев, что каменное изображение умершего у древних тюрок предназначалось для замены погребённого на его поминках, т.е. должно было служить «вместилищем» одной из душ умершего, которая «принимала участие» в поминальном пиршестве. [4] Ни на одном человеческом изваянии нет древнетюркских надписей с указанием, что зто балбал. Зато такие надписи дважды обнаружены на простых камнях у древнетюркских памятников Бильге-кагана и Алп Элетмиша (Онгинском), стоявших в начале ряда настоящих балбалов. Они гласят: «Это каменный балбал шада толесов» и «Балбал Сабра таркана». [5] О внешнем виде этих каменных плит — балбалов — можно судить по опубликованной фотографии А.О. Гейкеля (балбал у памятника Бильге-кагана) и по рисунку в альбоме В.В. Радлова (балбал у Онгинского памятника). [6] Они не имеют ничего общего с каменными фигурами, изваяниями или статуями людей. Отсюда можно сделать только один вывод: балбал — это не изображение и тем более не статуя, изображающая главного врага, а лишь — камень, символизирующий убитого врага и не имеющий особой формы, достигавшейся специальной обработкой. Ряды таких простых камней — балбалов — зафиксированы археологами у многих древнетюркских поминальных памятников, в том числе у памятников Кюль-тегина и Бильге-кагана. [7] Из текстов самих древнетюркских поминальных памятников также следует лишь то, что балбал символизирует убитого врага: «их витязей убив, я приготовил (себе) балбалов» (памятник Бильге-кагана, Ха, 7); «их (убитых) героев — мужей он поставил балбалами» (Онгинский памятник, 3); «В честь моего отца-кагана во главе (вереницы камней — балбалов) поставили балбалом Баз-кагана ...», или «(В честь моего дяди — кагана) я поставил го главе (вереницы камей — балбалов) балбалом киргизского кагана» (памятник Кюль-тегина, б, 16 и 25). Совершенно правильно переводил термин балбал В.В. Радлов: «Der Steinpfeiler», т.е. «каменный столб» (например: «каменный столб шада толесов»). [8] А. Габен объясняет балбал как «Schandmal» — «знак позора» для убитого врага. [9] Такие переводы, как «изображение», «изваяние», «статуя» и т.п. — произвольны и ничем не могут быть обоснованы. Таким образом, на основании письменных и археологических источников, можно считать установленным, что древнетюркский термин балбал означал вертикально врытый у поминального сооружения камень, символизировавший убитого врага. Нет никаких фактов, которые позволили бы связывать древнетюркские изваяния людей с термином «балбал», позволили бы считать, что балбал — это статуя. Что касается палеоэтнографической расшифровки, то изваяния людей и балбалы-столбики имели совершенно разное назначение в поминальном обряде древних тюрок. Л.Р. Кызласов О значении термина «балбал» древнетюркских надписей.

Örgütlenmeye katılmak isteyenler aşağıdaki kişiye özelden numarasını versin: @aradinazun

Sistemli düşünce olmadan yapılan her iş sıkıntıya açıktır. Us, Akıl kendisini sistemleştiren ve örgütleyen: ussal olan her şey kendisini var edendir.