پنـآه

در نهایت کسی قبلت را میشکند که تو از شکستگی هایت به او پناه برده بودی ؛

مثل کوری که به زیبایی دنیا دل بست دل من پیش کسی مانده که مال من نیست -نیکویی

تو زیبایی ؛ تو زیبایی به اندازه غمی که در چشمهایت نهفته تو زیبایی به اندازه لبخندی که برای سختی‌ها میزنی آری ماه من؛ تو زیبایی به اندازه اسرارِ پنهان و نگفته درونت.