داستایفسکی در سیبری

روزی می‌رسد که نسبت به همه‌چیز بی‌تفاوت می‌شوی. نه از بدگویی‌ دیگران می‌رنجی و نه دلخوش می‌کنی به حرف‌های عاشقانه‌ی اطراف. به آن روز می‌گویند: پیری. آن روز، ممکن است برای برخی پس از سی سال از اولین روزی که پا به این دنیا گذاشته‌اند، فرا برسد و برای برخی بعد از هشتاد سال هم هرگز اتفاق نیفتد. این دیگر بستگی به چگونه تا کردن زندگی با انسان‌ها دارد. ‌ ‌گابریل گارسیا مارکز، سفربه‌خیر آقای رئیس‌جمهور @DostoevskyinSiberia

انسان همیشه آن طور که احمقانه با همنوع خود رفتار می‌کند، با یک اتومبیل یا موتورسیکلت رفتار نمی‌کند. وقتی اتومبیل خراب می ‌شود، این کار او را حمل بر گناه نمی داند. او نمی گوید تو یک اتومبیل شرور هستی پس دیگر به تو بنزین نمی دهم تا یادبگیری خودت حرکت کنی. بلکه صاحب اتومبیل تلاش می کند که مشکل آن را بیابد و حل کند. انسان حداقل باید همین رفتار را با همنوع خود داشته باشد برتراند راسل @DostoevskyinSiberia

من فقط یک عیب بزرگ داشتم؛ هر کاری بهم رجوع می‌کردند با جدیت انجام می‌دادم. رشوه نمی‌گرفتم، به کسی التماس نمی‌کردم، بی‌شرف نبودم، به همین جهت هر دری به رویم بسته میشد، و کسانی که سرشان را از لای آن درها بیرون آورده بودند، نمی‌گذاشتند من داخل بشم. هرچه می‌خواستم بطرف راه درستی و پاکی بروم، همه مرا به راه حقه‌بازی و بدبختی هل میدادند. عزیز نسین، پخمه @DostoevskyinSiberia

‌وقتی تصمیم می‌گیری یک احساس را به سرانجامی به نام "ازدواج" برسانی، اولین حرکت مفید این است که از خودت بپرسی آیا واقعا باور داری که تا سنین پیری از سخن گفتن با این زن، لذت خواهی برد؟ سخن گفتن؛ و نه همخوابگی! تمامی مسائل دیگر در ازدواج موقت و گذرا است. تا زمانی که دو نفر حرفی برای گفتن و گوشی برای شنیدن دارند، می‌شود به عمر ارتباطشان امید داشت. ‌ ‌_ فردریش نیچه، انسانی، زیاده انسانی @DostoevskyinSiberia

واقعه‌ی تولد آنقدر غیرضروری است که اگر کمی بیش از حد معمول به آن فکر کنیم،آخرش لبخندی احمقانه خواهیم زد و بس. امیل سیوران @DostoevskyinSiberia

در دنیا فقط یک موجود دروغین وجود دارد و آن انسان است. هر موجود دیگری واقعی و ناب است، چون در آنچه هست صادق و روراست است، و همانگونه که حس می‌کند خودش را بیان می‌کند. بیان سمبولیک‌تر یا تمثیلی‌تر این تمایز بنیادین این است که تمام حیوانات در شکل طبیعی خودشان با محیط مراوده دارند، چیزی که هنگام نگاه ‌کردن به آنها احساس شادی‌آوریِ بسیاری در آدم به وجود می‌آورد، _ مخصوصاً منی که هنگام مواجهه با حیواناتِ آزاد و رها، دلم باز می‌شود _ در حالی که انسان با پوشاندن لباس به خود، شبیه درنده‌ای و هیولایی شده است که نگاه کردن به ریختش حال آدم را به هم می‌زند، و فقط رنگ سفید خلاف طبیعت وی از او محافظت می‌کند، با تمام پیامدهای مشمئزکننده‌ی گوشت‌خواری، نوشیدنی‌های نشاط‌آور، تنباکو، بدقوارگی‌ها و بیماری‌ها. او همچون لکه‌ی ننگی بر دامن طبیعت، خودنمایی می‌کند. ‌ آرتور شوپنهاور، هنر رنجاندن @DostoevskyinSiberia

با چنل «Book lovers» میتونید کتاب های ارزشمندی رو با قیمت مناسب پیدا و خریداری کنید. ✅ https://t.me/Reybookss https://t.me/Reybookss

غیر از کتاب‌خواندن، دیگر هیچ پناهی نداشتم. چیز دیگری نبود که احترامم را به محیط اطراف برانگیزد و حتی اندکی توجهم را جلب کند. ‌ ‌فئودور داستایفسکی، یادداشت‌های زیرزمینی @DostoevskyinSiberia

The Life of Others (2006) Dir. Florian Henckel von Donnersmarck