دوازدهـمِ ژوئن

این آخرین یادگاری از دوازدهم ژوئن بود ممنونم که تا اینجا کنار من بودین ، حضورتون برای من ارزشمند بود. از این پس دیگه اینجا فعالیتی نخواهد داشت ؛ میتونید لف بدین و فقط فراموش کنید. -وے‌‌

‍ ‍

آخـرین ورقِ ڪاهے !

من همون عروسکی بودم که توی بچگیت محکم بغلش میکردی و شب ها براش لالایی می‌خوندی ، همونی که هر وقت کسی دعوات میکرد ، صورتتو باهاش می‌پوشوندی و انقدر گریه می‌کردی که رد اشکات روی تنم خشک بشه و نوک انگشتام برای نوازش و دلداریت به گزگز بیوفته. ولی بعد تو بزرگ شدی و فراموشم کردی ، دوستم نداشتی ، فقط بعضی وقتها بهم نیاز داشتی ؛ تو فراموش کردی که گاهی حتی یک عروسک هم می‌تونه احساسات رو لمس کنه و درگیرشون بشه. جالبه که تو شکستی ، اما من کسی بودم که به کمک نیاز داشت...

- ساَرام ؛ ساَرانگ

چیشده

...

شب خوش

من این گله ام، همه این عروسکه

شب بخیر