بی‌جان

"جی‌ام‌دبلیو‌ ترنر‌"

بر روی پلک هایش غمی‌ اندازه‌ی غم‌ تمام آدم ها سنگینی می‌کرد؛ گویی بار گشتن به دنبال معنای زندگی‌ تمام دنیا را به دوش می‌کشید.

به راستی‌ او که بود؟

من از اندوه پنهان آدم هایی که تن به بوسه‌ی فراموشی دادند غمم می‌گیرد.

من از اندوه پنهان آدم هایی که تن به بوسه‌ی فراموشی دادند غمم میگیرد.

دراز کشیده‌م و چیزی غیر از من در وجودم به هم می‌پیچد.

دراز کشیده‌م و چیزی غیر از من در وجودم به هم می‌پیچد.

انعکاس دست‌هایم در آب شکسته بود و هیچ راهی جز غرق شدن نداشت ببخشید عزیزم با قایق کاغذی کوچکی که از عکس تو ساخته بودم سالهاست روی دست آب مانده‌ام .