جنآس | Jenas

وضع حقیقی، هرگز آن نیست که در ذهن مصور میشود.

فروید

سخنانم رو به عالم اعلی دارند و افکارم در عالم ادنی برجای مانده اند، سخن بـی همراهی ایمان و عقیده هرگز به مقصد بالا نخواهد رسید.

در سکوت صدایی است؛ دلی باید تا دریابد.

شمس

از سه روش فوق شاید آنیمیسم از همه منطقی تر و جامع تر باشد؛ روشی که ذات و کنه جهان را توضیح میدهد بی آنکه مطلبی را مبهم باقی گذارد. اما این نخستین نظریه بشر درباره آفاق خود یک نظریه روانشناسی است.

«آنی میسم» یک اسلوب ادراک و تفکر است، اسلوبی که تنها این یا آن پدیده خاص را توضیح نمی دهد بلکه امکان میدهد که دنیا به صورت یک مجموعه بزرگ و بریک پایه معین در نظر گرفته شود. بر حسب عقیده ،مصنفان بشر در طول زمان، در پی سه اسلوب ادراکی - سه دریافت متفاوت - از جهان داشته است دریافت مبتنی بر تأثیر ارواح یعنی آنی میسم، دریافت اساطیری، دریافت مذهبی، و دریافت علمی

وجدان اخلاقی احساسی است درونی که از طرد برخی امیال به ما دست میدهد. لازم به گفتن نیست که این طرد احتیاج به توسل به هیچ نوع دلیلی ندارد و خود دلیل خود است این خصوصیت در موارد اذعان به خطا با وضوح بیشتری نمایان میشود؛ یعنی در مواردی که از بابت پاره ای اعمال که تحت تأثیر امیالی انجام داده ایم در درون احساس محکومیت و ندامت به ما دست میدهد. جست و جوی علت برای این محکومیت، به نظر امری زائد می آید؛ هر کس که دارای وجدان اخلاقی باشد باید در درون خود، دلیل این سرزنش را بیابد و نیرویی درونی او را از بابت ارتکاب بعضی اعمال به سرزنش خود و دیگران وادار سازد. ولی این درست همان خصوصیتی است که رفتار یک انسان بدوی را در برابر تابو مشخص می سازد تابویی که فرمان وجدان اخلاقی اوست و تخلف از آن یک احساس دردناک گناه به دنبال می آورد؛ احساسی که طبیعی است ولی در عین حال منشاء آن ناشناخته است.

فروید

"طبیعت در رفتار خود با جنس‌های مختلف، همچون رفتار خود با گروه‌های اجتماعی، جوامع یا ملت‌های مختلف، به هیچ وجه منصف نبوده است. استانداردهای دوگانه‌ی انسانی در مورد رفتار جنسی زنان و مردان، انعکاسی کم‌رنگ از استانداردهای دوگانه‌ی بنیادی‌تر طبیعت بوده است. مهم نیست یک مرد چقدر بی‌پروا، خودخواه، احمق یا غیرمسئول باشد، او هرگز باردار نخواهد شد. این واقعیت ساده و صریح که زنان بچه به دنیا می‌آورند، به این معناست که آنها ممکن است در بسیاری از جنبه‌های دیگر زندگی، حتی زمانی که برخی از جوامع انسانی فرصت‌های برابر را برای افرادی با توانایی‌های توسعه‌یافته یکسان ارائه می‌دهند، فرصت‌های برابری نداشته باشند."

توماس ساول

بدون توانایی فراموشی، گذشته آنچنان بر دوشمان سنگینی می‌کرد که توان رویارویی و حتی کمتر، گذراندن لحظه‌ای دیگر را نداشتیم. زندگی تنها برای کسانی قابل‌تحمل به نظر می‌رسد که ذاتا سبک‌سرند. درست همان کسانی که چیزی به خاطر نمی‌آورند. ‌

امیل چوران

جماعتی از خارپشتان در یک روز سرد زمستانی دور هم جمع شدند، سرهای خود را نزدیک هم آوردند تا بلکه از گرمای تن همدیگر بهرمند شوند و از شر سرمای زمستانی در امان بمانند. ولی خیلی زود دریافتند که از خارهای طرف مقابل زخم می‌بینند. این بود که دوباره از هم دور شدند. ولی هرگاه نیاز مبرم به گرما دوباره آنها را به هم نزدیکتر می‌کرد، بدبختی دوم دوباره تکرار می‌شد.‌ ‌ چنان که میان دو درد (درد سرما و درد خارهای همدیگر) به این سو و آن سو در نوسان بودند، تا اینکه فاصله‌ی مشخصی از همدیگر یافتند که در آن به بهترین وجه می‌توانستند وضعیت خود را تحمل کنند.‌ ‌ بر همین منوال، نیازمندی جامعه، آدم‌ها را از خلاء و کسالت درونشان به سوی همدیگر می‌راند. اما بسیاری از خصلت‌های متضاد و کاستی‌های غیرقابل تحمل‌شان دوباره آن‌ها را از همدیگر دور می‌کند. فاصله‌ی میانه‌ای که عاقبت پیدایش می‌کنند، و در آن امکان با هم بودن وجود دارد همان آداب و شعائر ظریف است. ‌ ‌ در خطاب به کسی که حد نگه نمی‌دارد و فاصله را حفظ نمی‌کند، در انگلستان می‌گویند «کیپ یور دیستانس» [فاصله‌ات را حفظ کن] ممکن است نیاز به گرمای متقابل، در آن فرد به طور کامل ارضا نشده باشد، ولی در عوض گزش خارها را هم احساس نمی‌کند. ‌ ‌ در هر حال، کسی که گرمای درونی بسیاری در خود دارد، بهتر است از جامعه دور باشد، تا نه به کسی دردی و زخمی برساند و نه از دیگری درد و زخمی ببیند. ‌ #آرتور_شوپنهاور #هنر_رنجاندن