علی نور✍🏼

گزارشِ این هفته، ۳۰شهریور۱۴۰۳ فیلم:

- من دیه‌گو مارادونا هستم - آلیس در سرزمین عجایب۲ - ایکس‌من اپیزود۲تا۱۰

کتاب:

- ۶۰صفحه تئوری انتخاب -۴۴صفحه کنترل خشم

پادکست:

- اپیزود۱۲،۱۳،۱۴،۱۵،۱۶ رواق

یه عمر ما می‌گفتیم این زندگی ارزش داره همه خفه‌خون گرفته بودن. حالا می‌گیم ارزش چیه آقا؟ ارزیدن رو کی تعیین می‌کنه اصلا؟ الان دَم می‌زنین از شوق و شورِ زندگی؟

لطفا دونه‌دونه حالتون بد بشه که نوبت به ما هم برسه ابراز کنیم.

- مگه اشرف مخلوقات ما نیستیم؟ + نه، اشرف مخلوقات خداست!

نامِ اثر: مشکلِ تمومِ عالم، منم

دوباره احساس کردم همه‌چیز تقصیرِ منه. اسمم تویِ تمومِ لیستِ بد‌ها نوشته شده. سر‌لیستِ تمومِ تروریست‌هایِ جهانم. مقصرِ یازده‌سپتامبرم. به شاهزاده‌ی اتریش-مجارستان شلیک کردم و جنگ‌جهانی اول شکل گرفته. نامه‌ی پیامبر رو پاره کردم. تاجر‌هایِ مغولی رو کشتم و چنگیز بهونه پیدا کرد تا به ایران حمله کنه. اقتصادِ شوروی رو نابود کردم و از هم پاچیده شد. من به فرهاد گفتم بره کوه بکنه. به رستم گفتم پسر خودشو بکشه. به‌جایِ دست، برایِ ادوارد قیچی گذاشتم. دستورِ پرتابِ بمبِ اتم رو به هیروشیما و ناکازاکی دادم. جامِ شوکران رو به سقراط خوروندم. تموم تجاوز‌هایِ جهان رو کردم. کرونا رو بوجود آوردم تا جمعیت بشر رو کم کنم. جان‌اف کندی رو ترور کردم. مهسا رو کشتم. سینما رکس رو آتیش زدم. مصدق رو سرنگون کردم. حمید‌رضا روحی رو اعدام کردم. اون مرغه که انجیر می‌خورد و نوکش کج بود هم تقصیرِ من! با یک بشکن مصائب دنیا رو رویِ سرت فرود آوردم. دلیلِ بدبودن حال و سیگار‌هایِ زیادت هم منم. من بد. من آدمِ سخت. من مشکلِ تمومِ عالم. چیزیو جا ننداختم که؟

فکر کنم خیلی‌ها درک رو با دَرَک اشتباه می‌گیرن. به‌جایِ درک کردنِ دیگران، به‌دیگران می‌گن به‌دَرَک!

افرادی که دچارِ حسرت هستن، به دو دسته تقسیم می‌شن: اونایی که سعی می‌کنن در آینده با استفاده از داشته‌ها و رفتارشون کم‌تر حسرت بخورن. اونایی که تو یک حسرت گیر می‌کنن و دومینو‌وار حسرت‌هایِ بعدی براشون پیش میاد. عع چاییم سرد شد. من دیگه چایی نمی‌خورم و تا آخر می‌خوام حسرتشو بخورم!

بزرگوارانم؛ بنابر تجاربِ خیلِ عظیم انسان‌ها، فرا انسان‌ها، فرشته‌هایِ مقرب، عجوزه‌ها و البته بنده، به این مهم می‌رسیم که: “حسرت خوردن، از بزرگ‌ترینِ عذاب‌هاست.”

دوستم داری، بدونِ این‌که بخواهی مرا. نباشم، هستی. بمانم، می‌روی. عدمِ قطعیتِ این عشقِ کوانتومی.

- عشق کوانتومی: