شب روشن

@ShaberoshanIR ما انسان ها بوی یکدیگر را گرفته ایم شما ده رقم میوه می خرید و وقتی که وارد خانه می شوید پرتقال فقط بوی پرتقال میدهد و موزها هم فقط بوی موز می دهند و خیارها هم فقط بوی خیار میدهند و  همه بوی خودشان را می دهند. بعد همه را می گذارید در یخچال. بعد از یک هفته همه شان بوی هم را می دهند. یعنی خیار بوی هندوانه هم می دهد، یک کمی هم بوی موز میدهد، یک کمی هم بوی پرتقال می دهد و... ما این جوری شده ایم!  ما را در یخچال این جامعه انداخته اند، و ما بوی هم را گرفته ایم. ما به منحصر به فرد بودن خودمان خیانت می کنیم. بوی هم را گرفته ایم، مزه ی هم را می دهیم، رنگ هم را گرفته ایم. چرا؟ چون  همرنگی با جماعت داریم چون گفته ایم «ره چنان رو که رهروان رفتند»؛ رهروان این جور عروسی می کنند ما هم این جوری عروسی می کنیم، آن جور عزا می گیرند آنجوری هم عزا میگیریم، این جور درس میخوانند این جوری هم درس می خوانیم. همه چیزمان مثل دیگران است.  یعنی شما اگر مجلس عروسی دوست تان را رفتید هر چه دیده اید، بدانید که  دوست بعدی تان هم که دو هفته ی بعد عروسی می کند همانها را می بینید. آخر این ها دو تا آقا و خانم جدیدند، باید  جور دیگری آرایش کرده باشند، جور دیگری لباس پوشیده باشند،و... بنا نیست که عروسها همه  یک جور لباس بپوشند و دامادها هم همه یک جورلباس بپوشند. آن وقت نتیجه اش این میشود که ما منحصر به فردنیستیم. این است که اکوسیستم انسانی معیوب است. اکوسیستم انسانی به همین تنوع ناشی از تفردش وابستگی دارد، که تو فقط بوی خودت را بدهی، رنگ خودت را داشته باشی، مزه ی خودت را بدهی،  و من هم بوی خودم راداشته باشم، رنگ خودم را، و مزه ی خودم را. unknown

@ShaberoshanIR بعضی آدم‌ها دارونَما هستند برای آدم. مثلا تصوری ازشان داری و به همان تصور دلخوشی و امیدوار، اما حقیقتا آن‌ها اصلا شبیه به چیزی که تو در ذهنت ساخته‌ای نیستند! تو در ذهنت از آن‌ها برای خودت مرهم ساخته‌ای و خودت را مدیون حضورشان می‌دانی و بدون دلیل به حضورشان دلخوشی، در حالی که آن‌ها حتی تلاشی هم برای مرهمِ تو بودن نکرده‌اند. در حقیقت آن‌ها نه مرهم‌اند، نه درد... آن‌ها هیچ چیزِ تو نیستند و در این راستا هیچ تلاشی هم نکرده‌اند، فقط زمانی سر و کله‌شان پیدا شده که تو شدیداً نیاز به مرهم‌ داشته‌ای، درگیر احساسات شده و جوری که نبوده‌اند تصورشان کردی، از آن‌ها در ذهنت، ناجی ساختی و تمام زخم‌های روحت، برای مدتی التیام یافته. اما مشکل اصلی اینجاست که معمولا این آدم‌ها ابدا احساسی که تو فکر می‌کنی را به تو ندارند و هرگز کسی که تو فکر می‌کنی نیستند. به مرور زمان واقعیت‌ها دلت را می‌زنند، رفتارهای متناقض می‌بینی، به همه‌چیز شک می‌کنی و دلسرد می‌شوی، حس می‌کنی فریب خورده‌ای، آنوقت است که زخم‌های روحت دوباره سر باز می‌کنند و عمیق‌تر می‌شوند. دارونما ها موقتی‌اند و تأثیرشان دائمی نیست. بالاخره به خودت می‌آیی و می‌بینی فقط به یک خیال دلخوش بوده‌ای و از یک نفر، چیزی را ساخته‌ای که نبوده و توقعاتی داشته‌ای که نباید... در واقع این تو بوده‌ای که با تصوراتت، روی یک آدم، برچسبِ «مرهم» زده‌ای و می‌فهمی که این قدرت باور خودت بوده که حال تو را بهتر کرده، نه حضور هیچ‌ چیز و هیچ‌کس دیگری. اولش سخت است پذیرش این واقعیت اما کم کم دل می‌کَنی از خطاهای احساسی و به مرور زمان یاد می‌گیری بدون واسطه زخم‌های روحت را مرهم بگذاری، خودت را فریب ندهی و درگیر مرهم‌های موقتی نباشی. #نرگس_صرافیان_طوفان

@ShaberoshanIR یه تقلب بهت بدم؟ هیچ سقفی برای رضایتت وجود نداره اگر قدر تک‌تک قدم‌هات رو ندونی. اگه به خودت و مسیری که طی کردی توجه نکنی. چون اگر خودت رو نبینی تا ابد آدم‌هایی هستن که یه پله بالاتر از تو ایستادن و تو از پله‌ی پایین‌تر درحالیکه خیلی هم تلاش کردی، داری بهشون نگاه میکنی و فکر میکنی پس کی میرسم به اونجا؟ ببین اون چه زندگی‌ای داره، من چرا اینجام؟ همیشه یک پله بالاتر، یک زندگی‌ بهتر، یک موقعیت استثنایی‌تر از تو وجود داره. ولی تو هستی که باید ببینی از کجا به «این نقطه» رسیدی. که همین پله یعنی سال‌ها تلاش. سال‌ها دویدن. تو هستی که باید ببینی آدم‌ها با امتیازات به دنیا میان، با امتیازات رشد می‌کنن، با امتیازات روی پله‌ها قرار میگیرن. به امتیازهایی که داشتی دقت کن. خودت رو با کسی مقایسه کن که توی شرایط تو و با امتیاز‌های تو رشد کرده. این آدم رو پیدا میکنی؟ نه! به خودت نگاه کن. تو راه دور و درازی رو طی کردی. اشکالی نداره اگر برای خواسته‌هات سقفی نمی‌بینی، فقط روی هر پله که ایستادی کنار خودت و تلاش‌هات بمون و مکث کن و جشن بگیر. @ShaberoshanIR

@ShaberoshanIR اگر دقت کرده باشید "بعضی" کوله‌های پشتی، بعضی کیف‌های اداری و لپ‌تاپ یا بعضی ساک‌های باشگاه زیپ اضافه‌ای در حاشیه‌شان دارند که در نگاه اول هیچ کاربردی ندارد و شاید تصور شود برای زیبایی تعبیه شده است. اما خب هدف از این زیپ‌ها افزایش ظرفیت آن ساک/کوله/کیف بوده است. به این ترتیب که اگر زیپ باز میشود ظرفیت بیشتری به آن اصطلاحا کیف اضافه می‌شود. ظرفیت اضافه چیزی نیست که دیده شود، چیزی نیست که همیشه کاربرد داشته باشد. چیزی نیست که همیشه مهم باشد. ولی وجود دارد. اگر لازم باشد با باز کردنش ظرفیت افزایش پیدا میکند لازم نباشد نه. بعضی آدم‌ها هم‌ همینطوری هستند. وقتی که باید، ظرفیت خودشان را افزایش میدهند. نیاز نباشد با همان چیزی که لازم است رفتار میکنند. همه آن زیپ ظرفیت را ندارند. بعضط پرخاشگرند و تندخو. عصبی، بدون منطق و اصطلاحا بی اعصاب!  فقط بعضی هستند که با تقویت خودشان صاحب آن زیپ جادویی شده اند. اما از طرف دیگر کسی که ظرفیت دارد هم همیشه لازم نمیبیند آن زیپ طلایی را برای هر کسی باز بگذارد بلکه استفاده بیشتری از او شود. بله زیپ‌ها مختارند برای هر کسی باز شوند یا باز نشوند. این صلاحیت فقط در اختیار خودشان است. و شما با رفتار خودتان تعیین میکنید که لایق آن زیپ هستید یا نه! به همین سادگی! جواد داوری @ShaberoshanIR

کنسرت آقای معین در استانبول ‌🆔 @ShaberoshanIR 💯

@ShaberoshanIR دکتر متیو مک‌کی (McKay) استاد انستیتو رایت کتاب مشهوری داره به اسم "رهایی از زندان ذهن" که در اون با تعابیر و مثال‌های جالبی نشون میده که "یه فکر چطور می‌تونه روزمون رو بسازه یا خرابش‌کنه!". در بخشی از کتاب دکتر مک‌کی میگه؛ فکرهای ما چیزی جز جرقه‌های نورون‌های عصبی نیستن اما ما اون‌ها رو اونقدری جدی می‌گیریم که می‌تونن ما رو بترسونن، از خودمون متنفر کنن، یا دیگران رو در نظر ما حقیر جلوه بدن. افکار، قدرت از کار انداختن ما یا به راه انداختن جنگ رو دارن وقتی از خواب بیدار میشید، ذهن شما سفرش رو شروع می‌کنه. مثل اینکه تو ماشینی نشستید که ذهن شما راننده‌ی اونه، گاه با سرعتی سرسام‌آور رانندگی می‌کنه و گاهی حتی نمی‌تونه از پارکینگ خارج بشه.. افکار هیولایی فقط ساخته و پرداختۀ ذهن ما هستن. اونها واقعیت ندارن و تنها تصویری از آینده، از چیزی که ممکنه رخ بده ارائه میدن که اکثر اونها هم خیلی وقت‌ها اتفاق نمیفته. این افکار ما رو از انجام کاری که واسه‌مون اهمیت داره منصرف میکنن، در حالی‌ که چیزی جز یک ایده احتمالی نیستن گاهی اوقات ما به یه سری فکرهایی می‌چسبیم که مثل نونی که یک هفته مونده باشه، بیات و سفته. مثلاً شاید فکری مثل این (من نمی‌تونم اون کار جدید رو استارت بزنم) سال‌ها تو ذهن شما مونده باشه. ‌خودت رو از شر این توشۀ نون بیاتی که تو پستوی ذهنت انبار کردی رها کن فکرهای ما پدیده‌های در لحظه‌ن که فقط تو مغز ما وجود دارن(بخوام مثالی تلویزیونی بزنم) بعضی‌هاشون مثل یه صحنۀ کمدی غیرواقعی تلویزیونه، اما ما اهمیت اون‌ها رو در حد یه خبر جدی و فوری در نظر می‌گیریم و هر فکری که از ذهنمون میگذره رو باور می‌کنیم و همین منشاء خیلی از دردها ‌میشه. یه‌ صحنۀ تو فیلم‌ها که خیلی‌ها هم دیدیم، صحنه‌ایه که در اون سگی پاچۀ شلوار کسی رو گرفته و ول نمیکنه. فرد هم با تمام قوا زور میزنه با تکون دادن پاش سگ رو دور کنه اما بی‌نتیجه‌ست. این همون کاریه که افکار دست و پاگیر با ما انجام میدن و پاچۀ ذهن مارو با دندون سرزنش محکم میگیرن افکار ما طوری تنظیم شدن که بیشتر ما رو به سمت احساس ترس، باخت، بی‌ارزشی یا خشم هل بدن. گاهی اونقدر تو افکارمون غرق میشیم که به نظرمون می‌رسه اونها واقعیت دارن و ما رو به انجام کارهایی مجبور می‌کنن که حتی اوضاع رو وخیم‌تر میکنه تقریبا اکثر ما ما از قدرت جادویی زمان حال بی‌خبریم و در حال سیرکردن تو گذشته‌ایم و مدام به زخم‌های قدیمی، اشتباهات گذشته و قضاوت‌های زجرآوری که در مورد خودمون و دیگران داشتیم فکر می‌کنیم به جای غرق شدن تو گذشته و نگران شدن واسه آینده، هر زمان که افکار هجوم آوردن، عمیق نفس بکش و در لحظه به فکری که از ذهنت عبور میکنه توجه کن. لازم نیست قضاوتش کنی یا به خودت نسبت بدی!، ذهن ماشین تولید افکاره و دست تو هم نیست. بذار بیاد و بره و تو فقط نظاره‌گر باش.همین دکتر امانی

قابل توجه عزیزانی که فقط به Audio Player شخصی نیازمند هستند و قصد خرید سرویس تیمتاک ندارند. این سرویس در یک اتاق رمز گذاری شده در تیمتاک مجموعه شب روشن قابل ارائه میباشد. برای این دسته از دوستان یوزری در تیمتاک شب روشن داده خواهد شد و یک کانال خصوصی رمز دار که میتوانند با مراجعه به کانال اختصاص داده شده هم جمع دوستانه با دوستان خود داشته باشن و گپ و گفت کنن و هم Audio Player خواهند داشت که بدون محدودیت میتوانند از سرویسهای: یوتوب, یوتوب موزیک, رادیو جوان, رسانه جوان, آپارات, اپل پادکست و آهنگیفای و پخش شبکه های تلوزیونی و رادیویی با امکان دانلود استفاده کنند و نیازی به خرید تیمتاک نخواهد بود. برای خرید Audio Player تیمتاک خصوصی برای خود و جمع دوستانتان با آیدی @sp1000 در تماس باشید. این سرویس تنها به قیمت ماهیانه 20000 تومان قابل خرید و استفاده میباشد. @shaberoshanIR. @spttIR

💢اشتراک جدید سرویس v2ray موجود شد. متفاوت و خاص تر از همیشه...! 🔹با بهره گیری از بهترین متود های اتصال. 🛡 محافظ امنیت و اطلاعات شما در اینترنت. ✅ بهترین پایداری و سرعت ممکن. 📂 سازگار با تمام دستگاه ها و اینترنت ها. ⬜️ بدون محدودیت کاربر. ⬜️ آیپی ثابت. ⬜️ مناسب برای تمامی نرم افزارهای فیلتر شده و تحریم شده. ✅ قیمت سرویسها: سرویس یک ماهه: • 20 گیگ: 50000 تومان. • 30 گیگ: 70000 تومان. • 50 گیگ: 110000 تومان. • 70 گیگ: 150000 تومان. • 100 گیگ: 190000 تومان. سرویس دو ماهه: • 20 گیگ: 65000 تومان. • 30 گیگ: 90000 تومان. • 40 گیگ: 100000 تومان. • 60 گیگ: 140000 تومان. • 100 گیگ: 220000 تومان. • 140 گیگ: 280000 تومان. • 200 گیگ: 350000 تومان. سرویس سه ماهه: • 50 گیگ: 150000 تومان. • 80 گیگ: 230000 تومان. • 100 گیگ: 280000 تومان. • 150 گیگ: 400000 تومان. • 200 گیگ: 500000 تومان. 😀 جهت خرید و راهنمایی و تست به: @sp1000 پیام دهید. ✔️ کانفیگ مخصوص افراد خارج از کشور برای دسترسی به اپ ها و سایت های ایرانی مانند اپ بانک ها و... نیز موجود می باشد. ✔ کانال تلگرام ما: @SPNetVPN

آفر ویژه خرید و تمدید پورت تیمتاک تنها به قیمت 23000 تومان ماهیانه. شما عزیزان میتوانید با خرید و تمدید یک ساله سرویس تیمتاک بجای ماهانه 40000 تومان بابت تیمتاک تنها 23000 تومان پرداخت کنید و از داشتن تیمتاک شخصی خود با دسترسی کامل لذت ببرید. پلیر نیز ماهیانه 20000 تومان میباشد که با خرید یک ساله قیمتش تنها 16000 تومان میشود. جهت خرید و مشاوره به @sp1000 پیام دهید. @spttIR. @shaberoshanIR

@ShaberoshanIR هر آدمی نتیجه‌ی زخم‌ها و تروماهایی است که تجربه کرده؛ اما سعی می‌کند مدام مخفی‌شان کند و یا تبدیل‌شان کند به عادت‌ها و ویژگی‌هایی که کمتر آسیب‌پذیرند. مثل درون‌گرایی که شاید اولین‌بار از یک انزوای اجباری شروع شده و بعد آن را پذیرفته‌ای و کم‌کم جا گرفته در وجودت. شادی‌ها و خوشی‌ها تو را به جلو می‌برند ولی زخم‌ها همیشه تو را برمی‌‌گردانند به عقب، به مبدأ خودشان. هر بار دیگران زخمت را فشار می‌دهند انگار دوباره آن لحظه ازلی تکرار می‌شود، دوباره از اول دلت می‌شکند، دوباره برایش اشک می‌ریزی. آن بیرون همه‌چیز در زمان حال می‌گذرد ولی تو پنج‌ساله‌ای و بادکنک قرمزت را باد با خودش برده است. لذت‌ها دور و خوشی‌ها غیرممکن می‌شوند و دنیا بیش از حد بزرگ به نظر می‌رسد. هیچ‌کس نمی‌داند زلزله‌ای ‌در مقیاس چند ریشتر همه‌ی آبادی‌هایت را خراب کرده. چون تو این‌جا نیستی، تو به زخمت برگشته‌ای. بعدها، شاید یک‌بار برای همیشه خطر می‌کنی و یک نفر را، آن‌که آدم امن توست، به تماشای زخم‌هایت می‌بری. می‌نشیند کنارت و می‌بیند که چطور بادکنک قرمز توی هوا می‌رقصد و شناور می‌شود و از دست می‌رود، حتی درد می‌کشد با تو و کنارت اشک می‌ریزد. بعد انگار شب‌های روشن آبادی‌ات شروع می‌شود. زخم هم هست اما به اندازه‌ی قبل دردناک نیست و نمی‌تواند در انزوا مثل خوره روحت را بتراشد و بخورد.❤️❤️❤️ #نعیمه_بخشی