اشعار دیبا

جمعـه یعنی، بار تنهـایـی به دوشـم جمعـه یعنی، باده در هجرتو نوشـم جمعـه یعنی، پرسـه در تنهایی شهـر جمعـه یعنی با همـه عالم شدم قهـر جمعـه یعنی هنگ‌و منگم با دلِ تنـگ جمعـه یعنی بـا نبـودت میکنم جنـگ @ashar_diba

جمعـه یعنی، بار تنهـایـی به دوشم جمعـه یعنی، باده در هجرتو نوشم جمعـه یعنی، پرسـه در تنهایی شهر جمعـه یعنی با همـه عالم شدم قهر جمعـه یعنی هنگ‌و منگم با دلِ تنگ جمعـه یعنی بـا نبـودت میکنم جنگ @ashar_diba

چه‌فتنه بود که‌چشم تو در جهان انداخت که یک‌ دم از تو نظـر بر نمی‌توان انداخت سعدی‌ @ashar_diba

‌صدایت می کنم با عشق جوابم می دهـی با جان همین جان گفتنت عشقم              هـوایـی مـی کـند دل را @ashar_diba

‌صدایت می کنم با عشق جوابم می دهـی با جان همین جان گفتنت عشقم              هـوایـی مـی کـند دل را @ashar_diba

پُر از دردم، نمی خنـدم، بگو با دل چه باید کرد؟ که‌من خُشکم تو بارانی، بگو با گِل چه باید کرد؟ کـمـی امـروز و فـردا کـن، کـمـی نم نم بیـا، شاید بفهمـم سرنـوشتـم را، که تا ساحل چه باید کرد؟ تو خورشیدی و در طوفان، به امّید تو می‌جنگم ولـی مهـرت اگـر بر من، نشد مایل چه باید کرد؟ تمـام عمـرمـان سـرگـرم جمع و ضرب و تفریقیم کـسی امّا نمـی دانـد، که با حاصل چه باید کرد؟ به پای عشق او هر دم، خودم را تن به تن کُشتم بگـو یا قاضـی الحـاجـات، با قاتل چه باید کرد؟ ببین مقتـول ایـن قصـه، به من یکریز می خندد و من‌با خود گلاویزم که‌با این دل چه باید کرد؟ محمد فرخ‌طلب فومنی @ashar_diba

عین عشق و، کاف کفـر و، سین سـودای تو را چون چراغی روز و شب بر دیـده آویزان کنم ميرزای راد @ashar_diba

عین عشق و، کاف کفـر و، سین سـودای تو را چون چراغی روز و شب بر دیـده آویزان کنم ميرزای راد @ashar_diba

عین عشق و، کاف کفـر و، سین سـودای تو را چون چراغی روز و شب بر دیـده آویزان کنم ميرزای راد