[خَلَاء]

فقط چند روز به یک مهر و شروع رسمی رزیدنتی و چهارسال تلاش و کوشش و بدو بدو و حالا الان درس نخون کی درس بخون و شیفت شب و از خستگی بی‌هوش شدن مونده و من؟ من دلم می‌خواد این چند روز قد چند سال کش پیدا کنه! ولی انگار که یکی اشتباهی دستش خورده باشه روی ×2، روزها خیلی سریع شب میشن و از لیست نامتناهی "کارهای قبل رزیدنتی" هر روز فقط چند تا دونه بیشتر تیک نمی‌خوره. ولی خداییش رو بگم، بدو بدوهای دلنشینیه. بدوبدوی خریدن لیوان و ماگ و ملافه و پتو و مسواک و خمیردندون مخصوص پایون، انگار که تنها آمادگی لازم برای رزیدنت شدن تهیه‌‌ی این وسایله! ای دخترک خوش‌خیال ساده‌دل:)) یادمه چند ماه پیش هم در حال بدو بدو بودم. بدو بدوی درس خوندن و تست زدن و ساعت مطالعه رو بالا بردن و کارای دفاع رو انجام دادن. شب‌ها از خستگی و غصه اکثرا گریه می‌کردم ولی به خودم می‌گفتم "ببین ما الان وسط جهنم ایم. وسط جهنم که نمی‌شینن، می‌دوئن که ازش زودتر رها بشن! بدو پس!" روزایی که با هر بار سراومدن روز و غروب خورشید، دلم می‌گرفت که وای امروزم تموم شد و یه قدم دیگه به امتحان نزدیک شدم. این روزها ولی هرچی می‌گذره، یه قدم از امتحان دور میشم:)) با غروب آفتاب دلم نمی‌گیره و خوشحالم که می‌تونم تا پاسی از شب، بیدار بمونم، آهنگ گوش بدم، فکر و خیال کنم و بی‌دغدغه‌ی تست‌های باقی مونده‌ی هایپرکالمی، اینجا بنویسم!

حالا اجالتا بیاید باهم یاد بگیریم که comorbidity میشه هم¬ابتلایی. وقتی یه نفر همزمان چند بیماری رو باهم داره.

بنظرم واقعا داشتن یه گروه خوب از بچه های دانشگاه لازمه. دوست دارم چیزهایی که میخونیم رو باهم به اشتراک بذاریم و از یاد گرفتنشون ذوق کنیم.

بچه‌ها جون اگه میخواید تزریق کنید بنظرم باید این عکس رو الگو ببرید. گرچه طبیعیه. 🙏🏻

یه روز بعد تمرین پام رو درمیارم میذارم گوشه‌ی رینگ و میام خونه. 🙏🏻

آخیش تموم شد. انجامش دادم.

اگه جایی این رو دیدید میشه برام بفرستید؟

حرفی که زده نشده خطری هم نداره. ولی وقتی حرفی زده بشه دیگه نمیشه پاکش کرد.

نترس نترس حرف بزن👍