بایگانی

🔴 مرز و پادگان!٭ 👈 بار چندم است که می‌گوییم «آقایان، مرز دیوار نمی‌خواهد، مرزبان می‌خواهد!» این پادگان‌های بی‌نام‌و‌نشان کناره‌ی شهرها را ببرید کنار مرز تا به نیروهای مرزبانی کمک کنند. برای یک حکومت خوب نیست نیروهایش را از ترس شورش شهری مردم خودش کنار شهرها در آماده‌باش نگه‌دارد و مرزها را بی‌دفاع بگذارد. شرق کشور ما فقط از جنبه‌ی ورود اشخاص افغان (کارگر ارزان، پناهنده‌ی اقتصادی- اجتماعی) تهدید نمی‌شود. تهدید اصلی برای ما، غیر از آسانی عملیات تروریستی در مرکز، احتمال هجوم مغول‌وار و برق‌آسای نیروهای منظم داعش به پشتیبانی طالبان به یکی از شهرهای نزدیک مرز است. پیشروی برق‌آسا از طریق ایجاد وحشت، تخصص و تاکتیک آن‌ها است. درست است نمی‌توانند جایی را حفظ کنند، اما تاکتیک اشغال و گریز و «هزارضربه» برای ما آسیب‌زاتر است. توکل شما در این‌مورد به کار نمی‌آید و ممکن‌است شتر داعش از روی جنازه‌ی ما بگذرد. اگر مطالب تحلیلی بیرون از دایره‌ی تحلیلگران ایرانی (چه درون‌حکومتی و چه برون‌حکومتی) را نگاه کنید، حتی مرکز مطالعات شرقی لهستان در شمال اروپا هم درباره‌ی خطر داعش خراسان از ما نگران‌تر است. کاملا آشکار است ما خطر را جدی نمی‌گیریم. گاهی در برابر نگرانی مردم و هشدار دلسوزان، یک مقام درجه‌سه صدایش را علیه حضور افغان‌ها بلند می‌کند؛ اما به نظر می‌رسد صداقتی پشت این گفتارها نیست و مسئولان فرمانبردار یک استراتژی بی‌چهره و پنهان‌اند. جامعه‌نو اصلا اطلاعاتی درباره‌ی فعالیت اطلاعاتی دستگاه‌های مسئول درباره‌ی احتمال تجمع نیروهای داعش در حوالی مرز ایران ندارد؛ ولی بی‌خیالی اینجا را که می‌بینیم، می‌شود حدس‌زد فعالیت اطلاعاتی و شناسایی ما در آن‌سوی مرز هم جدی گرفته نمی‌شود. برخی از افراد برای آن‌که از قافله عقب نمانند، گاهی حرف میزنند؛ ولی مجموعه‌ی مواضع آن‌ها سامانی ندارد. حتی حرف بلاهت‌بار هم در میان حرف‌ها شنونده پیدا می‌کند. مثلا یک نماینده‌ی مجلس گفته‌است: «سالی ده‌درصد از تعداد افغان‌ها بکاهیم». معنایش این‌است که مسئله را برای حداقل بیست‌سال مسکوت بگذاریم. چنین پیشنهادهایی را مثلا می‌توان درمورد کاهش ضایعات کشاورزی داد نه یک مشکل امنیتی! کاملا روشن است ما نمی‌دانیم با چه مسئله‌ای روبروییم. انفجارات کرمان و شاه‌چراغ نشان‌دادن ضرب‌شست کوچک به ما بود. باید این فرضیه را قوی دانست که آن‌طرف مرز درحال تجمع آرام‌اند. تاجیک، پشتون، عرب، چچنی: همه زیر عنوان داعش خراسان (isis-k). ناتوانی در نشان‌دادن اراده‌ی حکومتی برای حل عاقلانه مسئله، مشکل دیگری هم می‌آفریند: تقویت موج ضدافغان در میان مردم که به نفع ملت ما نیست و فجایعی به‌دنبال خواهد داشت. نشانه‌های بروز آن کاملا آشکار است و اگر تشدید پیدا کند آسیب خواهیم‌دید. درباره‌اش قبلا گفته‌ایم و تکرار نمی‌کنیم. ٭جامعه نو 👈👥 🗣 رسانه ما باشید دیده بان ایران, رسانه مستقل ایرانیان 🇮🇷  🇮🇷

🟡 بر اساس گزارشات رسیده به سازمان حقوق بشری هانا: ظهر روز سه‌شنبه "۲۷ شهریور ماە ۱۴۰۳" صیاد درویشی، اهل روستای بالو و برادر "فرجاد درویشی‌" از جانباختگان انقلاب #زن_زندگی_آزادی در ارومیه، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به زندان مرکزی این شهر منتقل شده است. https://fa.hana-hr.org/content/20240919-صیاد-درویشی-از-اعضای-خانوادە-جانباختگان-جنبش-انقلابی-ژینا-توسط-نیروهای-امنیتی-بازداشت-و-به-زندان-ارومیه-منتقل-شد تلگرام 🔗 یوتیوب 🔗 اینستاگرام 🔗 فیسبوک 🔗 تویتر https://t.me/hana_farsi #JinaAmini #Hanahumanrights #womanlifefreedom #everyone #followers

🔴 در ادامە موج گستردە بازداشت ها در دیواندرە توسط نیروهای امنیتی طی ١٠ روز دستکم ١٤ شهروند اهل این شهرستان بە دلایل نامعلوم بازداشت شدند ادامە گزارش👇👇👇 https://fa.hana-hr.org/content/20240919-خلیل-اصغری-شهروند-اهل-دیواندرە-توسط-نیروهای-ادارە-اطلاعات-بازداشت-شد تلگرام 🔗 یوتیوب 🔗 اینستاگرام 🔗 فیسبوک 🔗 تویتر https://t.me/hana_farsi #JinaAmini #Hanahumanrights #womanlifefreedom #everyone #followers

حضور پدر و مادر محسن محمدی، بر سر مزار فرزندشان در دومین سالگرد جانباختنش امروز چهارشنبە "٢٨ شهریور ماە ١٤٠٣" دومین سالگرد جانباختن "محسن محمدی" از جانباختگان جنبش انقلابی #ژینا در شهرستان دیواندرە. محسن محمدی، در ٢٨ شهریور ماە ١٤٠٣، در جریان اعتراضات بە قتل حکومتی #ژینا_امینی  در شهرستان دیواندرە، بر اثر شلیک مستقیم نیروهای سرکوبگر ج.ا جان خود را از دست داد.

🔴 بر اساس گزارشات دریافتی سازمان حقوق بشری هانا: روز سەشنبە "٢٧ شهریور ماە ١٤٠٣" یک کارگر با هویت "ابراهیم پورصوفی" متاهل، پدر یک فرزند و اهل سقز، هنگام کار در شهرک صنعتی در داخل چاە آب بە دلیل خفگی جان خود را از دست داد. ادامە گزارش👇👇👇 https://fa.hana-hr.org/content/20240918-جانباختن-دو-کارگر-اهل-سقز-بر-اثر-حادثە-کار تلگرام 🔗 یوتیوب 🔗 اینستاگرام 🔗 فیسبوک 🔗 تویتر https://t.me/hana_farsi #JinaAmini #Hanahumanrights #womanlifefreedom #everyone #followers

آیا تحقیق درباره‌ی جنگ در خطر مرگ قرار دارد؟ (این یادداشت را ۵ سال قبل نوشتم و سال گذشته به بهانه توقیف کتاب «نکته های تاریخی» بازنشر کردم؛ و چون در هنوز بر همان پاشنه می چرخد دوباره منتشرش می کنم) «عدم تشکیک در ضرورت ادامه‌ی دفاع مقدس در زمان‌های خاص (مثل ادامه‌ی جنگ بعدِ آزادسازی خرمشهر و ...» از معیارهای صدور مجوز برای انتشار آثار مربوط به تاریخ جنگ اعلام شده است. یعنی کافی است در این‌باره تشکیک شود تا کتاب یا هر اثر دیگری مجوز نگیرد! 23 دی‌ماه 1397، در روزنامه‌ی رسمی کشور «آیین‌نامه‌ی نظارت بر تولید و نشر آثار ادبی و تاریخی دفاع مقدس» منتشر شد که امضای بالاترین مقام نظامی کشور، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح، سرلشکر باقری پای آن آمده است. مرگ تحقیق و پژوهش زمانی فرا می‌رسد که نتیجه‌ی تحقیق را از قبل مشخص کرده باشند یا بگویند نتایج تحقیقات شما حتما باید با این دیدگاه تطبیق داشته و یا مغایرت نداشته باشد. در آیین‌نامه‌ای که اشاره کردم در بخش «معیارها و ضوابط خاص چاپ و نشرِ آثار ادبی و تاریخی دفاع مقدس و مقاومت» موارد عجیبی وجود دارد مانند این معیار: «عدم ارائه‌ی چهره‌ای خشن از رزمندگان در برخورد با دشمن و گروه‌های معاند و ضدانقلاب» يعنی برخوردهای خشن چه انجام شده باشد یا نه، روایت چهره‌ی خشن می‌تواند مانع انتشار اثر شما شود. یکی دیگر از معیارها چنین آمده: «عدم زیر سؤال بردن پیروزی جمهوری اسلامی ایران در جنگ تحمیلی و دفاع مقدس.» این‌که ادامه‌ی جنگ در مقاطع مختلف ضرورت داشته یا نه و یا این‌كه ایران پیروز جنگ بوده یا نه، در هر برهه از زمان با اطلاعات و اسناد جدید باید تحقیق شود و شاید هر بار به نتیجه‌ای جدید برسیم. چطور است که عزیزان خود را داننده‌ی نتایج تمام تحقیقات حال و آینده فرض می‌کنند و این‌طور دستور می‌دهند؟ از این موارد در این آیین‌نامه کم نیست. به‌عنوان نمونه در یک بخش گفته شده که آثار باید با چه چیزهایی منطبق باشند و یا مغایرت نداشته باشند از جمله «با بیانات و رهنمودهای حضرت امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی)»؛ همچنین «با رویکردهای دفاع مقدس در جنگ تحمیلی.» انطباق و عدم مغایرت با «مضامین قرآن و عترت»،«با مفاهیم و ارزش‌های دفاع مقدس و مقاومت (ایثار، جهاد، شهادت و...»، «با آموزه‌های دینی در موضوع جهاد و دفاع.» نگاه ستاد کل نیروهای مسلح به مقوله‌ی تحقیق چگونه است؟ آیا مورخان وظیفه‌ی دفاع از عملکرد نیروهای نظامی در جنگ را به عهده دارند؟ در آیین‌نامه تاکید شده که مخصوص کتاب نیست و آثار صوتی، تصویری و چندرسانه‌ای را هم دربر می‌گیرد و: «آثار ادبی، تاریخی و متون آموزشی دفاع مقدس و مقاومت که قبل از ابلاغ این آیین‌نامه منتشر شده‌اند، برای چاپ مجدد باید مجوز چاپ دریافت نمایند.» در آیین‌نامه، ترکیب شورای نظارت غالبا افراد نظامی یا نماینده‌ی نهادهای نظامی‌اند. بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس متولی اجرای این آیین‌نامه است. بنیادی که رئیس آن در همین هفته‌ها گفته است: «هرکس دفاع مقدس را تحریف کند مجرم شناخته می‌شود و‌ برابر مقررات با فرد متخلف برخورد خواهد شد.»، «بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌‌های دفاع مقدس به‌عنوان مدعی‌العموم دفاع مقدس در برابر تحریف‌کنندگان دفاع مقدس می‌ایستد.»، «شان دفاع مقدس شان حضرت سیدالشهداست.» این سخنان چه نسبتی با فضای علمی، تحقیقی و تاریخی دارد؟ با این ادبیات آیا می‌توان انتظار داشت دانشگاهیان و اندیشمندان در تحقیقات جنگ، حضور پیدا کنند؟ آیندگان چه قضاوتی درباره‌ی این روزهای ما خواهند كرد؟ آیا این روشْ اعتباری برای آثار تولید‌شده در این فضا، در حال و آینده باقی می‌گذارد و آیا آثار تاریخی پیرامون تاریخ جنگ را در معرض اتهام تاریخ‌نویسی فرمایشی قرار نمی‌دهد؟ چرا با وجود گذشت 30 سال از پایان جنگ این آیین‌نامه امروز تدوین و چنین سخنانی مطرح می‌شود؟ چرا نهادی که باید درباره‌ی عملکرد خودش، بودجه‌ای که گرفته و وظایفی که دارد پاسخگو باشد، مدعی‌العموم شده و از اعلام جرم حرف می‌زند؟ آیا بودجه و ساختمان‌های بزرگ می‌تواند شان علمی بیاورد؟ «دایره‌المعارف دفاع مقدس» در چه وضعیتی قرار دارد؟ ای کاش بنیاد حفظ آثار جلسات نقدی برای «دایره‌المعارف دفاع مقدس» و سایر آثارشان برگزار کند تا شان علمی و جایگاه تخصصی‌اش آشکار شود. در تمام دنیا پژوهشگرانِ مستقل و مردم نگران تحریف تاریخ و روایت‌ یکسویه‌ی آن از سوی نهادهای قدرت هستند و سوال اصلی این‌جاست که نگرانی از تحریف در جایی كه قدرت و امکانات فراوان وجود دارد بیشتر است یا در بخش‌های مستقل و مردمی؟ و باید اندیشید این آیین‌نامه و این سخنان به جلوگیری از تحریف کمک می‌کند یا ممکن است زمینه‌ساز تحریف شود؟ («نکته های تاریخی» را از پیام سنجاق شده در کانال دانلود کنید.). https://t.me/jafarshiralinia

تصویری از مانی محمدی، اهل روستای توریزخاتون از توابع دیواندرە، کە روز سەشنبە ٢٧ شهریور ماە ١٤٠٣، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و بە مکان نامعلومی منتقل شد. https://fa.hana-hr.org/content/20240917-افزایش-شمار-بازداشت-شدگان-دیواندرە-بە-١٣-نفر-رسید

اردوگاه ۱۸ بعقوبه و درسی برای امروز ✍️ رحیم قمیشی هنوز پس از ۳۵ سال، برایم خاطره‌ای مهم و درس آموز است، از زندان در اردوگاه مفقودین عراق. درک شرایط آنجا، امروز واقعاً دیگر ممکن نیست، حتی برای خودم، چه رسد به آن‌که تنها بشنود یا بخواند. ترس روزانه از کتک‌های وحشیانه نگهبان‌ها، بی‌خبری از دنیا، تشنگی و گرسنگی دائمی، مبارزۀ دقیقه‌ای با شپش و گال، لباس‌های کم و وصله پینه شده، تراشیدن مداوم سر و صورت با تیغ‌های ده بار مصرف شده و کُند، نوبت‌های طولانی دستشویی رفتن و حمام. و نبودن وسایل نظافت، نه که شامپو و خمیر دندان، حتی صابون و پودر رختشویی. نگهبان، من و نادر دشتی‌پور که آن روزها ارشد داخلی اردوگاه شده بودیم را صدا کرد. - برای نظافت کل اردوگاه، به‌خصوص دستشویی‌ها، چقدر پودر نیاز دارید؟ با تعجب نگاهش کردیم. یعنی چه خبر شده؟! قبل از اینکه سؤال کنیم خودش توضیح داد؛ هیأتی از بغداد این هفته برای بازدید می‌آید. اردوگاه باید تمیز باشد. بالاخره هیأتی پس از سال‌ها به اردوگاه ما مفقودین می‌آید، ای خدا! صلیب باشد. من همان موقع هم آدمی ساده بودم، زود گفتم حداقل چهار پاکت پودر لازم داریم! نادر ولی با زرنگی گفت چهار پاکت برای دستشویی‌ها هم کافی نیست! - سیدی! حداقل ۲۴ جعبه پودر رختشویی لازم است. برای ما تصورش هم سخت بود. نگهبان یک کارتن پودر شوینده آورد. نمی‌دانستیم آنقدر برایش مهم است، موقع بازدید هیأت، اردوگاه تمیز باشد. انگار دنیا را به ما داده باشند! تصور توالت‌های تمیز شده، شستن کف آسایشگاه با پودر، شستن لباس‌ها ولو با آب سرد در زمستان و هزار کار دیگر... ولی امان از جو بستۀ زندان! ما با خوشحالی کارتن را آوردیم که چه مژده و هدیه‌ای از این بالاتر! اما هیأت‌هایی مشغول مذاکره شدند. - چرا کارتن شوینده را گرفتید، آنها دشمن خونین ما هستند! - اردوگاه را نظافت کنیم تا هیأت تصور کند ما سال‌ها در ناز و نعمت بوده‌ایم؟ - چرا شما (من و نادر) ذره‌ای شرافت و دین ندارید، همکاری با دشمن در روز روشن... و فتوایی که هنوز هوا تاریک نشده صادر شد؛ "امروز هر گونه نظافت، و استفاده از پودر رختشویی برای تمیز کردن آسایشگاه‌ها و سرویس‌های بهداشتی، حکمش محاربه با خداست! مرتکب آن کافر است و خون او نیز مباح"!! باورش امروز دشوار است، اما به همین سادگی ما شدیم عامل نفوذی دشمن و ضد فرامین خدا و رسولش! زندان بود و فضای خاص خودش. اعلام کرده بودند همکاری در نظافت اردوگاه، به اَیٌِ نحو، حکمش جهنم است. استدلال مخالفان نظافت واقعا بیراه نبود.‌ می‌گفتند ما که ۳ سال و نیم است رنگ تمیزی را ندیده‌ایم، در کثافت غرق بوده‌ایم، چرا برای بازدید هیأت عالی از بغداد، همه چیزمان تمیز و مرتب بشود؟ استدلال ما هم واضح بود؛ به هر دلیلی فرصتی پیدا شده، در مصیبت بمیریم تا همه بفهمند ما بدبختیم!؟ یک کارتن پودر هم، یک کارتن پودر است. یک هفته تمیزی هم، یک هفته خوشی است. آنها درست می‌گفتند، ما هم درست! نظافت کردن درست بود. نظافت نکردن هم درست. اما مشکل از آنجا بود که عده‌ای تصور می‌کردند، حکم آنها حکم نهایی است. مشکل آنجا بود که عده‌ای فکر می‌کردند حکم آنها حکم خداست! و مخالفت با آنها محاربه است!! نادر آدمی محکم بود و صاحب‌نظر. به‌راحتی کوتاه نمی‌آمد، مثل من هم، از جهنم خیالی آنها نمی‌ترسید!! با قاطعیت گفت ما فردا اردوگاه را تمیز می‌کنیم، شما کثیف کنید... و فردا ما کافران منحرف شروع کردیم به تمیزکاری، سرویس‌ها را برق انداختیم، کف آسایشگاه را با شوینده شستیم. بغض هم داشتیم. نگاه‌های چپ‌چپ را هم تحمل می‌کردیم. عرق می‌ریختیم، فحش می‌خوردیم و لعنت هم می‌شدیم... از طرف انقلابیون! اما کاری که به نظرمان درست‌تر بود را انجام دادیم. مریض شدن یک نفر کمتر نمردن یک نفر کاستن یک شپش برای ما اهمیت داشت. اما برخی همچنان در حال مبارزه بودند! با گذاشتن دست‌هایشان در جیب‌هایشان!! و آرزوی آنکه؛ شاید دنیا ببیند ما چقدر بدبختیم! یک خاطره بود و چندین درس شاید ما اشتباه کرده بودیم شاید هم مخالفان ما! اما هیچکدام حق نداشتیم بگوییم ما حق مطلقیم و مخالف ما کفر مطلق!