سهم من از جهان

امروز خیلی کم‌حرف و گرفته بودم. همه‌چیز برام بزرگ‌تر و پررنگ‌تر بود؛ غم بیشتر بود و خوشی قایم شده بود. جمعه بود و آخر شهریور و بوی پاییز پیچیده بود توی کوچه‌ها. باید جایی می‌داشتم تا قشلاق کنم، از روزهای کوتاه و سرد و ابری می‌ترسم.

البته به‌نظرم Sharp objects قوی‌تر هم هست.

پلات سریال Under the bridge زیادی شبیه Sharp objects نیست؟

چه زمانی می‌شه مطمئن بود که ما در طی پیمودن مسیر سعادت تنها و تنها خودمون رو در نظر می‌گیریم و بس؟

داشتم توئیتر رو دوردور می‌کردم و نوشته بود: ما به دنبال خوش‌بختی نیستیم، ما به دنبال همین هستیم که از بقیه خوش‌بخت‌تر باشیم. و این دقیقاً همون‌چیزیه که حس می‌کنم نمی‌شه از خودمون دور کنیم. یک‌جایی از وجودمون دنبال این می‌گرده تا داشته‌هامون بیشتر از آدم‌های دیگه باشه و با همون حس، خوش‌بختی رو ببینیم.

یکی از ترس‌هام همینه که هدف‌هام رو براساس داشته‌هام تنظیم نکنم، براساس مسیری تنظیم کنم که هم‌سن‌وسال‌هام در حال طی کردنشن.

ولی جدی یاد خودم افتادم که مشاور مدرسه‌م قهر کرد و مدرسه هم هیچ‌گونه مسئولیتی در قبال مشاور قبول نکرد و ما موندیم بدون برنامه. با هزار بدبختی یک مشاور پیدا کردم که اون هم برنامه‌ بلد نبود بریزه. آخرسر هم یک‌جوری سروته کنکور رو هم آوردم. قدر اینترنت رو باید بیشتر و بیشتر بدونم و بدونید. 🥲

ملاحت هم که دیگه نیاز به تعریف نداره. 🤍

📚بچه‌ها جون ثبت‌نام مشاوره‌ی ما برای مهرماه شروع شد. تمام جزئیات و شرایط کارمون توی عکس هست(یک هفته مشاوره رایگان هم اضافه کردیم دیگه چی از این بهتر؟😌). لطفا بررسی کنید و در صورت تمایل برای ثبت‌نام یا کسب اطلاعات بیشتر بهمون پیام بدید🤍✨ اگه رشتتون تجربی یا ریاضیه: @IN7IN7 اگه رشتتون انسانیه: @Mal_mz

هرچی هم زمان بگذره، غمِ آهنگ Someone like you ادل دلِ آدم رو می‌سوزنه. ویدیوش رو که دیدم دوباره شروع کردم به گوش کردن آهنگ‌ش.