سینمای موج نو

درباره فیلم اگرچه "تابستان" داستان متعارفی دارد، اما فیلم، یک فیلم موج نویی فرانسوی خالص است. در تابستان 1968، فرانسه و به ویژه پاریس با تظاهرات و اعتراضات دانشجویی محاصره شد. فیلم با کلاژی از عکس‌ها آغاز می‌شود که گرافیتی‌های سیاسی آن زمان را به تصویر می‌کشد. تصاویرِ دارای بافت سیاه و سفید مستند، تصاویری با کنتراست بالا هستند که با عکسی از نوشته روی دیوار شروع می‌شوند، «Qui Crée؟» (چه کسی می آفریند؟ برای چه کسی؟). آنون خالق اینجاست و فیلم بسیار شخصی است انگار که برای خودش می سازد. خوشبختانه، L'Été تقریباً 50 سال پس از ساخت فرصتی برای کشف مجدد فراهم می کند. این فیلم روشنفکران جذابی را به نمایش می‌گذارد که از اسپینوزا، هگل و آنتونین آرتو سخن می‌گویند. این دختر در حالی که در مورد مایکل کولهاس، شورشی ساکسونی می نویسد، آرزوی دوست پسرش را دارد، در حالیکه او درگیر رویاپردازی خود است. @Cinema_New_Wave

27 - 2 - تابستان  "L'Été" فیلمی به کارگردانی مارسل آنون که در سال ۱۹۶۸ منتشر شد. "تابستان" بیشتر در یک خانه روستایی بزرگ در نرماندی به نام Le Broy اتفاق می‌افتد. یک فعال جوان به دنبال شورشهای سال 1968 پاریس را ترک کرده و مدتی را به تنهایی در خانه سپری میکند. این خانه متعلق به دوستان والدینش است که در آن فصل از آن استفاده نمی‌کنند. او اوقات خود را صرف مکاتبه با یکی از دوستان، گوش دادن به موسیقی کلاسیک و فکر کردن در مورد شریک زندگی خود میکند و همچنین زمان زیادی را به تفریح در باغ ها و حومه می گذراند. این فیلم بسیاری از شعارهای شورشیان 1968 را گلچین می کند، شاید سنگ محک در اینجا "Vivez sans temps morts - jouissez sans entraves" یا "زندگی بدون زمان مرده - بازی بدون مانع" باشد. پژوهش درباره حوادث 1968 پیش نیاز تماشای این فیلم است. گروهی از دانشجویان فرانسوی مصمم شدند که زمان سرنگونی دولت و رهایی مردم از ظلم پارلمان ها، قوانین، مصرف گرایی و بردگی مزدی فرا رسیده است. @Cinema_New_Wave

تابستان           1968 "L'Été" (نسخه زیرنویس فارسی) کارگردان : مارسل آنون نویسنده : مارسل آنون فیلمبردار : مارسل آنون تدوین : مارسل آنون صدا : ژان پیر پیچون ژانر : درام | سینمای تجربی بازیگران : گرازیلا بوچی، پیر هانری دلو 66 دقیقه، فرانسه ✔️ خلاصه فیلم پس از شورش‌های دانشجویی در سال 1968 که منجر به اعتصاب‌های گسترده و تهدید به سرنگونی دولت شد، یک زن جوان به یک خانه کشاورزی روستایی مهاجرت می‌کند. او بیشتر وقت خود را به نوشتن نامه می گذراند و رویای پیوستن دوباره به دوست پسر انقلابی خود را در سر می پروراند درحالی‌که او را دوست دارد اما نمی تواند شور و شوق اعتقادات سیاسی آن پسر را درک کند. او چیز زیادی از اصلاحات اجتماعی نمی داند. تنها چیزی که مسلم است این است که زندگی او به دلیل موقعیت هایی که درک نمی کند به حالت تعلیق درآمده است... @Cinema_New_Wave

در تابستان، اغلبِ فیلم، که پس از حوادث ماه مِی اتفاق می‌افتد، یک زن جوان زندگی‌اش را در خانه‌ای می‌گذراند، منتظر این است تا بقیه به او ملحق شوند، اما حتی در نزدیکی این حوادث، آنون وسواس خود را به همراه دارد. او اشاره می‌کند: «در ماه مِی تصمیم به فیلمبرداری نگرفتم، در آگوست این کار را انجام دادم، تاریخی نزدیک و با این حال دور از آن. تعهد اساسی فیلم‌های من در فرم و ساختار آن‌ها قرار گرفته است و در گسستگی‌شان. برای من، اینجا همان جاییست که تعهد در فیلمی برقرار می‌شود.» موسیقی شاید به‌عنوان ارتباط با غرایز انقلابی نشان داده شده، بدون روس‌های گستاخ، اما مونوتوردی، کوپرین، هندل و باخ ، بیان اصلی غم و اندوه و خیانت با رابطه داستان رمان مایکل کولهاس کلایست بیان می شود که به یک عمل باروک و نافرمانی ختم می شود. @Cinema_New_Wave

پس از موفقیت "یک داستان ساده"، به شدت از مارسل آنون خواسته شد که درون سیستمِ معمولِ سینمای فرانسه فیلم بسازد، و او "روز هشتم" (۱۹۶۰) را با بازی امانوئل ریوا ساخت. نومید و ناراضی از حاصل کار، فرانسه را ترک گفت و چند سالی در اسپانیا مستقر شد. در آنجا، پیش از یافتنِ سبک و شیوه‌ کارِ حقیقیِ خودش به واسطه‌ ساختن "اکتبر در مادرید" (۱۹۶۴)، چند فیلم مستند بخصوص درباره‌ی گاوبازی و مصائب مسیح ساخت. موضوع اکتبر در مادرید، فیلمی در جریانِ ساخته شدن است. آنون به اتفاقات واقعی یا ساختگی می‌پردازد، بازیگران و بازی‌شان را متصور می‌شود، از کاندیداهای مختلف برای بازی فیلم می‌گیرد. این "آماده‌سازی"‌ها در واقع فیلم نهایی و تمام‌شده را، آن طور که به نمایشِ عمومی گذاشته می‌شود، شکل می‌دهند. این پرسش از آفرینشگری، که اکتبر در مادرید مستقیما به آن پرداخته، اساس اکثر فیلم‌های بعدیِ آنون است. مناسبات قدرتی که در فرانسه به مواردی که استثنای فرهنگی محسوب می‌شوند اِعمال می‌شود آنقدر باز و رادیکال نیست که ارزش واقعی کار مارسل آنون را بسنجد. فیلمهای او در دانشگاه‌های آمریکا و در سینماتک‌ها پخش و به بحث گذاشته می‌شوند. @Cinema_New_Wave

🎭آموزش بازیگری از ریشه🎭 ۱۰ جلسه آموزش های ابتدایی تئاتر کاملا رایگان ‌ (جمعا دو ماه و دو هفته و آموزش های پایه ای تئاتر مانند بدن، بیان و …) از جلسه یازدهم به بعد قیمت حضور در کارگاه بازیگری به صورت ماهانه ۵۰۰ هزارتومان خواهد بود. (اتود، گسترش توانایی های بازیگری، آموزش کار با گروه و بودن در گروه، اتود های گروهی، تمرین بر روی نمایشنامه های مختلف، تمرین نویسندگی و …) دوره و مسیری که در آن خواهید بود شما را به عنوان هنرمند قوی پرورش خواهد داد که خود را بشناسید و درست انتخاب کنید ✅ این کلاس مناسب چه کسانی است ؟ هنرجویانی که خود را مستعد، توانمند و علاقه مند می‌دانند اما هزینه ی شرکت در کلاس های آزاد را ندارند . هنرجویانی که بدنبال پیشرفت ‌واقعی و ریشه ای هستند . هنرجویانی که قانون تکامل را می‌دانند . هنرجویانی که صبر دارند . هنرجویانی که باور دارند آموزش پذیر هستند ‌. برای اینکه در این مسیر همراه ما باشی باید ظرف وجودت رو خالی کنی و هرچه که ساختی رو خراب کنی تا باهم درست و ریشه ای بسازیمش 🎭 در این مسیر تمام مباحث بازیگری ، نویسندگی و کارگردانی در دل تمرینات انجام خواهد شد . با انجام تمارین هر جلسه که به هنرجویان داده می شود این تضمین وجود دارد که پس از یک سال ، تجربه و نگاهِ سال های سال یک بازیگر حرفه ای را بدست آورند ‌. زمان بسیاری صرف جمع آوری و طراحی تمارین مختلف شده است پس قطعا قطعا قطعا قبل از حضور در کلاس مصاحبه خواهیم کرد . روزهای کلاس جمعه از ساعت ۱۰ تا ۱ خواهد بود ضمناً هزینه ی هر جلسه‌ی پلاتو بین هنرجویان تقسیم خواهد شد _ چه در زمانی که شهریه می‌دهند و چه در زمانی که شهریه نمی‌دهند و در خدمتشان هستیم . تاکید و تکرار می‌کنم هیچگونه تضمینی برای حضور شما در تئاتر یا سینما وجود ندارد و همه چیز بسته به انجام تمارین توسط خود شما خواهد بود . برای استفاده از این فرصت بسیار مناسب، و کسب اطلاعات بیشتر، از راه های زیر استفاده کنید شماره:۰۹۳۹۳۲۲۵۴۰۲ (فقط پیامک) تلگرام: @LEONSKENNEDY4 نمایش‌گر در وهله‌ی اول باید به فضیلت هنر برسد ... “ آگهی تاریخ انقضا ندارد “ “ مکان دوره: تهران “ “ استاد دوره: سارا نوید “

⬛️ فصل اول ۱ - ژان-لوک گدار ۲ - فرانسوا‌ تروفو ۳ - کلود شابرول ۴ - آلن رنه ۵ - اریک رومر ۶ - ژاک ریوت ۷ - انیس واردا ۸ - ژاک دمی ۹ - کریس مارکر ۱۰ - آنری‌کولپی ⬛️ فصل دوم ۱۱ - ژان-پیر ملویل ۱۲ - کلود للوش ۱۳- لویی مال ۱۴ - ژرژ فرانژو ۱۵ - ژاک روزیه ۱۶ - ژان اوستاش ۱۷ - ژاک دونیول-والکروز ۱۸ - ژان روش ۱۹ - راجر وادیم ۲۰ - فیلیپ گارل ۲۱ - استراوب-هویله ۲۲ - پیر کاست ۲۳ - لوک موله ۲۴ - ژان دوشه ۲۵ - ویلیام کلاین ۲۶ - آلن کاوالیه ۲۷ - مارسل آنون @Cinema_New_Wave

27 - 1 - یک داستان ساده (فرانسوی: UNE SIMPLE HISTOIRE )  یک فیلم فرانسوی به کارگردانی مارسل آنون که در سال 1959 منتشر شد. این فیلم را مارسل آنون با همکاری شبکه ملی تلویزیون فرانسه به صورت 16 میلیمتری و با بودجه کم ساخت و در واقع فیلم را به معنای واقعی کلمه یک‌تنه به وجود اورد.با این همه «یک داستان ساده» علیرغم شرایط فیلمبرداری و موضوع فیلم، هیچ‌گونه شباهتی به یک گزارش خبری فی‌البداهه ندارد.داستان فیلم که بر اساس خبری در صفحه آخر یک روزنامه نوشته شده،از گیرایی عاطفی ساده و بی‌پیرایه‌ای برخوردار است و یادآور فیلمنامه‌های چزاره زاواتینی است. ژان لوک گدار علاقه زیادی به یک داستان ساده داشت و آنرا به عنوان ترکیبی از تکنیک زاهدانه روبر برسون و محتوای اجتماعی نئورئالیسم ایتالیایی ستود و گفت: این فیلم به عنوان یک سند، به عنوان یک بیانیه بالینی در مورد واقعیت مطرح میشود و روی کلمه "بالینی" پافشاری میکنم.آنون فیلمی را ارائه میدهد که تعلیق، از جنبه اجتماعی ماجراهای ناگوار قهرمان نشات نمیگیرد. اصالت آنون اینست که توانسته نه تنها یک موقعیت دراماتیک را توصیف کند، بلکه شخصیت یک زن را نیز شرح میدهد". @Cinema_New_Wave

جاناتان رزنبام به درستی در توصیف این فیلم می‌نویسد: یک تحلیل برسونی از یک موضوع نئورئالیستی ایتالیایی. «یک داستان ساده» نوعی واقعیتِ سینماییِ جدید را خلق می‌کند، یک روایت فوگ-مانند که یک داستان ساده را با قدرت و زیباییِ ماوراء طبیعی القا می‌کند.» نوئل بورچ در زمستانِ 1959 در شماره‌ی فصلنامه فیلم می‌نویسد: «اگر بخاطر فیلمِ مارسل آنون (یک داستان ساده) نبود، من احتمالا [فیلمِ هیروشیما عشق من از آلن رنه] را بیشترین سهم قابل توجه در فیلم‌های هنری می‌دانستم، توجیه‌شدگیِ موفقیتِ آنون از این پس یک شدتِ مضاعفی را در بخش نقد فیلم طلب می‌کند. هستی و موجودیت این فیلم، که توانایی و قدرت هنر هفتم را در انضباط و یک منزلتِ انتزاعیِ قابل مقایسه با موسیقی یا نقاشی معاصر را اثبات می‌کند، دیگر به ما اجازه‌ی وانمود به تحملِ آماتوریسم روشنفکرانه‌ی فرانسوا تروفو را نمی‌دهد، چه برسد به (حرفه‌ای‌گرایی) از کسانی مانند مینلی یا پرمینجر. بر این مبنا، انقلاب آنون ممکن است به انقلاب وبرن تشبیه شده باشد، برای این که بالاتر از همه، کارگردانِ یک داستان ساده با نگرشِ خود، بنایی تازه را آغاز کرده است. @Cinema_New_Wave