پِـــژاره

با فراقت چند سازم برگ تنهاییم نیست دستگاه صبر و پایاب شکیباییم نیست ترسم از تنهایی احوالم به رسوایی کشد ترس تنهاییست ور نه بیم رسواییم نیست بر گلت آشفته‌ام بگذار تا در باغ وصل زاغ‌بانگی می‌کنم چون بلبل‌آواییم نیست تا مصور گشت در چشمم خیال روی دوست چشم خودبینی ندارم روی خودراییم نیست درد دوری می‌کشم گر چه خراب افتاده‌ام بار جورت می‌برم گر چه تواناییم نیست سعدی آتش‌زبانم در غمت سوزان چو شمع با همه آتش‌زبانی در تو گیراییم نیست

بی تو دگر این سوز غم، پایان ندارد...

مدتیه که فیلم‌ها رو نمی‌تونم در یک مرحله تماشا کنم.نصفه می‌مونن یا در چند نوبت میبینم.کتاب‌ها نصفه می‌مونن و پرسه‌ها هم زود خسته‌م می‌کنن،بر‌می‌گردم.انگار رفته‌رفته آدم نفس کم میاره.یک چیزی در وجود من از کار افتاده.یا شاید خسته است و دقیقاً معلوم نیست چیه.

مدتیه که فیلم‌ها را نمی‌تونم در یک مرحله تماشا کنم.نصفه می‌مونه یا تو چند نوبت میبینم.کتاب‌ها نصفه می‌مونن و پرسه‌ها هم زود خسته‌م می‌کنن،بر‌می‌گردم.انگار رفته‌رفته آدم نفس کم میاره.یک چیزی در وجود من از کار افتاده.یا شاید خسته است و دقیقاً معلوم نیست چیه.

دشوار ترین کار دنیا برای من بیکاریه، اون احساس نامفید بودنِ ناشی از هیچ کاری نکردن بلایی به سر روح و روانم میاره که تلخ ترین اتفاق‌ها و سخت ترین شکست‌ها حتی به گرد پاش هم نمیرسن.

برای زورق های شکسته.