سيد تقى سيدى

مثل يك كودك بد خواب كه بازيچه شده خسته ام خسته تر از انكه بگويم چه شده…

پلی نمانده که برگردم ‏و شوق و ذوق رسیدن هم ‏و چشم منتظری هم نیست ‏نشسته ام ‏به امید اینجا ‏امید آمدنی واهی ‏کسی که مثل خودم باشد ‏کسی که رفته به گمراهی… ‏囧

دستم را بگیر، چشمت را ببند…

و‌ من به حرمت دستانت هنوز عاشق پاییزم…

من مرگ غم انگیزی خواهم داشت اما، نه غم انگیز تر از آخرین باری که دیدمت...

غم درو کردم اگرچه بذر شادی کاشتم…

روزی به دامن تو رسیده ست دست من اعجاز دست های مرا دست کم مگیر…

چرا داری این کارو می‌کنی؟ چون جفت پنج آوردن از شیش و چهار آوردن لذت بخش تره…

ای آبشار زلف تو چون بخت من نگون…