احساس و منطق

تو مدام از کارهایی که در گذشته انجام ندادی یا آنها را بد انجام داده‌ای گلایه می‌کنی. طوری که انگار این کار فایده‌ای دارد. چرا خودت را نمی‌بخشی و به خودت یادآوری نمی‌کنی که همیشه بیشترین تلاشت را کرده‌ای؟ انسان‌ها این حق را دارند که به تدریج کامل شوند. لازم است گذر عمر، چیزی جز موی سفید برای ما به ارمغان بیاورد... #بهترين جاى جهان اينجاست #فرانسسک ميرالس

آیا کسی را دیده اید که بعد از بحث نظرش عوض شده باشد و گفته باشد : آه، تا الان اشتباه فکر می کردم ، ممنون که آگاهم کردی. ابدا نه. همه در بحث ها به دنبال پیروزی اند. پس بی خود وقت خود را با بحث کردن با آدم ها تلف نکنید.

«در عمق آدم خوش‌قلبی بود. من هم خوش‌قلب بودم؛ امّا زندگی مسئله‌اش قلب نیست.» - لویی فردینان سلین.

«آیا اصلاً هنوز قادر به خندیدن هستی؟ می‌ترسم که خندیدن را در میان این مردمان تلخ کاملا فراموش کنی.» _• نیچه / نامه به خواهر

‏«فعندما تستحكم القبضة ولا يوجد منفذ واحد للأمل تؤمن القلوب القانطة بالمعجزة.» «آنگاه که روزگار سخت شود و روزنه‌ی امیدی وجود نداشته باشد، دل‌های نومید به معجزه ایمان می‌آورند.» ‏- نجيب محفوظ؛ فارسیِ محمّد حمادی.

اى لحظات‌ خوش كه هنوز از راه نرسیده‌اید، آيا نمی‌شود راه كوتاه‌ترى در پیش بگیرید؟ قبل‌ از اینكه دل‌هایمان فرتوت شوند؟ #نزار_قبانی برگردان: #احمد_دریس

دقایقی کوتاه درباره ی خلق ایده و راه های رسیدن به آن، به زبان دیوید لینچ کارگردان امریکایی

▪️«ایده‌ها مانند ماهی هستند. اگر در آب‌های کم عمق و سطحی بمانید فقط ماهی‌‌های کوچک را می‌توانید شکار کنید و اگر می‌خواهید ماهی‌‌های بزرگ بگیرید، باید به عمق بروید. ماهی‌های اعماق، قوی‌تر و ناب‌‌ترند. آنها درشت، انتزاعی و بسیار زیبا هستند. همه چیز، هر آنچه به حساب آید، از ژرف‌‌ترین سطح بالا می‌آید. فیزیک مدرن آن سطح را میدان واحد می‌نامد. هرچه هشیاری و آگاهی تو بیشتر شود، به آن منبع ژرف نزدیک‌‌تر می‌شوی و ماهی بزرگ‌‌تری صید می‌کنی.» #دیوید_لینچ

«شنیده‌ام زن عباس گفته است «من فکر نمی‌کنم که او را کشته‌اند، به خودم می‌گویم به سفر رفته است -همیشه زیاد سفر می‌کرد- منتها این دفعه سفرِ دورتر، دور و درازتری رفته. این‌جوری می‌توانم مرگ او را تحمل کنم.» دوری فراموشی می‌آورد؟» - روزها در راه؛ شاهرخ مسکوب.

سرچشمه‌ی اصلیِ تمامی این اغراض و امیال، همانا اندیشه و اضطرابِ آینده و نامده‎ها است، که در مورد انسان تاثیری عظیم و نیرومند بر همه‌ی اعمال او می‌گذارد. این است خاستگاهِ حقیقیِ دل نگرانی‌های او، امید‌های او، هراس‌هایش، احساساتی که بسیار عمیق‌تر از آنچه به حیوانات لذت و رنج می‌بخشند او را متاثر می‌سازند. حافظه و پیش‌بینی و مآل‌اندیشیِ وی ابزارهایی جهت خلاصه‌سازی و ذخیره‌ی رضامندی‌ها و ناخشنودی‌های وی هستند. اما حیوان چیزی از این دست در اختیار ندارد. هر بار که با رنج رو به رو می‌شود حتی اگر پیش از آن بارها و بارها آن را آزموده باشد، گویی اول بار است که تجربه‌اش می‌کند. از گردآوری و ذخیره‌سازیِ تاثراتِ خود ناتوان است. به همین دلیل است که بی‌خیالی و خوی آرامِ او صفتی است بس مایه‌ی حسرت! جهان و تأملات فیلسوف #شوپنهاور

مالیخولیا، دقیقاً در این معنا(سرخوردگی از همه‌ی ابژه‌های ملموس، تجربی یا [غیر استعلائی]ای که هیچ‌یک میل ما را ارضا نمی‌کند) سرآغاز فلسفه است. شخصی که در سراسر زندگی‌اش، در یک شهر خاص زندگی کرده و سرانجام مجبور به ترک آن و رفتن به جای دیگر شده البته دورنمای پرتاب شدن به محیطی جدید اندوهگین‌اش می‌کند _ اما آنچه باعث اندوه او می‌شود چیست؟ مسبب اندوه او نه دورنمای ترک جایی که سال‌های سال خانه‌ی او بوده، بلکه ترس بسیار ظریف‌تری است که مربوط می‌شود به از دست دادن تعلق خاطرش به این «جا». چیزی که مرا اندوهگین می‌کند وقوف تدریجی من به این نکته است که، دیر یا زود _ زودتر از آنچه آماده‌ی پذیرش‌اش شوم _ خود را در جماعتی جدید ادغام خواهم کرد، جایی را که این همه برای‌ام عزیز است فراموش خواهم کرد و آن نیز مرا از یاد خواهد برد. خلاصه اینکه، آنچه مرا اندوهگین می‌کند وقوف بر این نکته است که میل به وطن و خانه‌ام(آنچه اکنون خانه‌ی من است) را از دست خواهم داد. ▪️لاکان به روایت ژیژک، اسلاوی ژیژک- #اسلاوی_ژیژک #ژاک_لاکان