ناصرالدین حسن زاده تبریزی مجموعه دار عکس ونشریات قاجار

روح استاد محمود حکیمی شاد 🥀🖤🥀

🔹محمود حکیمی درگذشت ▫️ محمود حکیمی، نویسندۀ آثار پرفروش و پژوهشگر تاریخ اسلام و معاصر، بامداد امروز در بیمارستان شریعتی تهران درگذشت./خبرگزاری دانشجو www.aAzaranjoman.ir @Azar_anjoman | آذرانجمن

گفتند:روز جهانی بوسه بود!این هم عکس یادگاری بوسه من بر گونه حضرت سلطان عشق استاد شهریار.تبریز 1365منزل استاد شهریار.افتخاردارم که از معدود کسانی هستم که استاد اجازه دادند روی ماهشان را ببوسم.

‌ 🔴 بنیاد ایران‌شناسی استان آذربایجان شرقی برگزار می‌کند: آیین گرامیداشت روز ملی شعر و ادب فارسی و بزرگداشت استاد سید محمدحسین شهریار سخنرانان: علی‌اصغر شعردوست ابوالفضل علی‌محمدی سعید کریمی عبدالله باقری حمیدی ناصرالدین حسن‌زاده محمد طاهری خسروشاهی زمان: پنجشنبه ۲۹ شهریور ماه ۱۴۰۳ خورشیدی، ساعت ۱۷ مکان: تبریز، خیابان ثقه‌الاسلام، کوی سرخاب، بنیاد ایران‌شناسی استان آذربایجان شرقی #اطلاع_رسانی 🆔️ @Ir_Azariha

امشب ...تبریز ...مقبره الشعراء...خاطرات من از دیدار با استاد شهریار🌹

☝☝☝ بادرود و احترام محضر دوستان عزیزم...🌹🌹 این فیلم‌۵دقیقه ای مربوط است به دوران کرونا ....و روز شعر و ادب پارسی... رفته بودم روبروی دانشگاه تهران برای خرید کتاب ...برگشتنی ،خبرنگار صدا وسیما آمد طرف من ..و خواهش کرد در مصاحبه شرکت کنم.. لطفا ...آخر فیلم را ملاحظه فرمایید...🌹🙏🏼🌹 استاد شهریار و من و ....بنان ❤ https://t.me/ganjieh

‏فیلم از طرف ن

به سوی تبریزِ عزیز...❤❤❤❤❤

🔶 «تاریخ مشروطه‌ی ایران» 🔹 جلد 1 ، بخش 2 ، گفتار هفتم : نبرد «مشروطه» و «مشروعه» بکجا انجامید؟!.. 🖌 احمد کسروی 🔸 20ـ خواستن مردم کناره‌جویی اتابک را در این هنگام در تهران کابینه‌ی اتابک در نزد مردم بیکبار بی‌ارج گردیده زبان مردم ببدگویی باز شده بود. بلکه بسیاری از ایشان از مجلس نیز بعنوان آنکه از اتابک هواداری می‌نماید بد می‌گفتند. روز یکشنبه دوازدهم مرداد (24 جمادی‌الثانی) که هنگام پسین مجلس برپا می‌بود و شب هنگام بپایان رسید و کم‌کم نمایندگان بیرون می‌رفتند در آن میان در حیاط بهارستان انبوهی از تماشاچیان گرد آمده از ناایمنی‌های کشور و از بی‌پروایی دولت و از سستکاری مجلس سخنها می‌گفتند و هر کس چیزی می‌سرود. از جمله یحیا‌میرزا که یکی از آزادیخواهان بشمار می‌رفتی بگفتار پرداخته بدگویی آشکار و بسیار از مجلسیان کرد و نتیجه‌ی سخنانش آن بود که وزیر داخله نمایندگان را با پول فریفته و اینست نمی‌گزارد کارها درست بشود. سپس کسانی از ایشان «تکفیرنامه»ی اتابک را که چند سال پیش بنام آنکه علمای نجف نوشته‌اند پراکنده شده بود بیرون آورده خواندند و آنچه بدگویی توانستند دریغ نداشتند. پس از این گفتارها پیشنهاد شد که فردا بازارها را ببندند و با این هایهوی پراکنده گردیده بخانه‌های خود رفتند. این نمونه‌ای بود که پرده‌ی اتابک دریده شده. روز سه‌شنبه چهاردهم مرداد (26 جمادی‌الثانی) که باز مجلس برپا گردید سید ‌محمد‌تقی که خود بهواداری از اتابک شناخته می‌بود گفتگوی آن شب را کرد و گفته‌های یحیا‌میرزا را بمیان آورد و بسخنان بسیار درازی پرداخت که باید باین کسان که آبروی نمایندگان را می‌برند کیفر داده شود و بیشتر نمایندگان در آن زمینه سخنانی راندند و برآشفتگی نشان داده خواستار شدند که یحیا‌میرزا و برادرش سلیمان‌میرزا ببازپرس کشیده شوند. آن روز بیشتر زمان با این گذشت ولی نتیجه‌ای بدست نیامد و پیشامد در بیرون پادآوازی پیدا کرد. در این میان از ارومی تلگرافهای دادخواهی پیاپی می‌آمد ، پس از شکست مجد‌السلطنه ، کردان تاراجگر مرزنشین جلوگیری در پیش خود ندیده و در روستاها بتاخت و تاز پرداختند. در دیههای ارومی ، آسوری و سنی و شیعی همگی هستند. کردان تنها به سنیان پاس گزارده بدیگران کشتار و تاراج دریغ نمی‌گفتند. اینبود بیچاره دیهیان خانه و کشتزارهای خود را گزارده در آن هنگامِ بهره‌برداری نالان و گریان رو بشهر می‌آوردند و در کوچه‌ها بسرگردانی می‌پرداختند. کنسولگری روس بنام مسیحیگری و به سیاست دلجویی درِ کنسولخانه را بروی آسوریان باز کرد و بآنان خواروبار و پول داد. همچنین کنسولهای آمریکا و انگلیس دلسوزی نمودند. چنین گفته می‌شد که بنام دولتهای خود بدولت عثمانی گله و رنجیدگی نشان داده‌اند ، و همین مایه‌ی دردی بمسلمانان می‌شد که چرا دولتی نیز بنگهداری و پاسبانی از آنان برنمی‌خیزد. اینبود پیاپی به تهران تلگراف می‌فرستادند و دادخواهی می‌نمودند ، و این تلگرافها آزادیخواهان را می‌شورانید و انجمنهای تهران که این زمان فراوان شده بود بشور و جنبش برمی‌خاستند. روز پنجشنبه شانزدهم مرداد (29 جمادی‌الثانی) نمایندگانی از سی‌و‌یک انجمن در یکجا گرد آمده نامه‌ای بمجلس نوشته چنین خواستند که بدولت در این باره فشار آورده شود. سپس روز چهارشنبه بیست‌و‌نهم مرداد (11 رجب) ، یک شور و جنب دیگری در انجمن آذربایجان رخ ‌داد. چون یک تلگراف بسیار درازی از مردم ارومی رسیده بود آذربایجانیان در انجمنی گرد آمده نخست آن تلگراف را خواندند ، و سپس بگفتگو پرداختند. گفته می‌شد دولت آشکاره بی‌پروایی می‌نماید. یکی گفت : از وزارت داخله ببازرگانان آذربایجان با تلفن پاسخ داده گفته‌اند که دولت دستور داده در آذربایجان از هر سو سواران و سربازان رو به ارومی آورند و در آنجا لشکرگاهی پدید آورند. دیگران بهایهوی برخاستند که اینها همه دروغ است. دولت بما خواب خرگوشی می‌دهد . کم‌کم هایهوی بیشتر گردید. کسانی بگریه افتادند و سرانجام برآن نهادند که همگی بمجلس رفته بگفتگو پردازند و برکنار گردانیدن کابینه را بخواهند ، و با آن انبوهی و هیاهو رو بمجلس آوردند و چون فرارسیدند از مجلس تقیزاده و میرزا‌ فضلعلی و حاجی ‌امامجمعه برای خاموش گردانیدن ایشان بجلو دویدند ولی مردم خاموش نمی‌شدند و سرانجام گفته شد پنج ‌تن از میان خود برگزینند که بمجلس روند و بفرستادگی از آنان گفتگو کنند. این پنج ‌تن چون بمجلس رفتند صادق‌ رحیم‌اف که یکی از ایشان بود بسخن پرداخت. صنیع‌الدوله بهواداری از اتابک می‌کوشید و پاسخهایی می‌داد و نداشتن پول و سرباز را بهانه می‌آورد. سپس با وزیر علوم (حاجی‌ مخبر‌السلطنه) که در مجلس می‌بود گفتگو آغاز شد که چون این تکه ارجدارست خود گفت و شنید را می‌آوریم : 👇