کمپین مبارزه با بی‌شعوری

رد پای موجودات مختلف در طبیعت کمپین مبارزه با بی‌شعوری

کارزار درخواست تصویب قانون منع ازدواج کودکان https://www.karzar.net/158662

بحث با یک فرد در مورد موضوعی که به آن تعصب دارد، بی‌فایده است. اینستاگرام مجله فرهنگی

🔬 فلسفه میکروسکوپ افکار است .... اینجا اندیشه‌ها و افکارتان را زیر میکروسکوپ ببرید : https://t.me/joinchat/AAAAAD6I9Z9LM8gWEsiu0A

تولد نوزاد مبتلا به سندرم داون؛ همدلی با والدین 🖊 Ellen Stumbo ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیک‌جو ◽در حدود هشت سال قبل، زوجی از دوستان ما در اولین روزهای تولد فرزندشان متوجه ابتلای او به سندرم داون شدند؛ زمانی که هیچ تجربه‌ای از مواجهه با کودکی با نیازهای خاص نداشتم و همینطور هیچ‌ ایده‌ای از اینکه گفتن چه حرفی به والدین آن کودک کمک‌کننده خواهد بود. در نتیجه در ابتدا از حرف زدن درباره موضوع ابتلای فرزند آنها به سندرم داون اجتناب می‌کردم و بعدتر در موقعیتی که ناچار شدم درباره آن چیزی بگویم، به آنها گفتم که متاسفم. حرفی که تاثیر ناخوشایند شنیدن آن را دو سال بعد که دخترم نیکول با سندرم داون متولد شد، درک کردم. هر انسانی یک موجود متفاوت است. شخصیت‌های ما، نگاهمان به زندگی، و پیشینه‌ای که بر روش مقابله‌ی ما با مشکلات زندگی و تجربه‌ی ما از آنچه می‌بینیم و می‌شنویم، تاثیر می‌گذارد. جمله‌ای که شنیدن آن از یک نفر پس از تولد فرزندم، می‌توانست برای من بسیار ناراحت‌کننده باشد، برای دوستانم تاثیری روحیه‌بخش و امیدوارکننده داشت. به همین دلیل می‌توان گفت هیچ فرمول دقیقی برای آنچه باید به والدین یک نوزاد مبتلا به سندرم داون گفت یا نگفت، وجود ندارد. اما آنچه از تجربه‌ی بسیاری از کسانی که با ابتلای نوزاد خود به سندرم داون مواجه شده‌اند برداشت می‌شود را می‌توان در قالب راهنمایی برای گفتن یا نگفتن بعضی جملات به این والدین، پیشنهاد داد. زمانی که به والدین یک نوزاد مبتلا به سندرم داون گفته می‌شود که "خدا به افراد خاص، فرزندان خاص می‌دهد."، برای آنها که در حال تقلای درونی برای یافتن معنایی برای این اتفاق هستند، احساس فشار و انتظارات بالایی از خودشان ایجاد می‌شود. آنها ممکن است هیچ احساسی از ویژه بودن یا برخورداری از عشق، پذیرش و شفقتی فراتر از والدین دیگر نداشته باشند. ابزار تاسف به والدین یک کودک مبتلا به سندرم داون، آنها را مطمئن می‌کند که اتفاق بسیار بدی افتاده است، تمام توجه را معطوف به واقعیت تشخیص اختلال می‌کند و مانع از فکر کردن به واقعیت تولد یک زندگی تازه می‌شود. چیزی که این والدین بیشتر از هر حمایت دیگر به آن نیاز دارند دوست داشته شدن و پذیرش فرزندشان از طرف نزدیکانشان است. گفتن جمله‌ای مانند اینکه "دعا می‌کنم خداوند فرزندتان را شفا بدهد." میتواند نشانه‌ی ناآگاهی از ماهیت سندرم داون و غیرواقع‌بینانه باشد [ و والدین را به شدت آزرده کند]. افراد دارای این سندرم، مبتلا به یک بیماری(illness) نیستند بلکه دارای یک ناهنجاری ژنتیکی هستند که با دارو یا درمان‌های طبی دیگر قابل‌تغییر نیست. شروع هر زندگی ارزش جشن گرفتن را دارد، بنابراین می‌توانیم با اطمینان به والدین فرزند مبتلا به سندرم داون تبریک بگوییم و برای تولد فرزند آنها، همان شادی، پذیرش و جشنی را نشان دهیم که برای دیگران داریم. در عین حال می‌توانیم احساس آنها را از شنیدن وجود ناهنجاری در فرزندشان جویا شویم. اینجا جایی است که می‌توانیم در واکنش به بیان احساس سوگ، بهت‌زدگی، غم و اضطراب آنها، همدلی خود را به این صورت بیان کنیم که: "متاسفم که وضعیتی شبیه به سوگ را تجربه می‌کنید، هر کمکی بتوانم می‌کنم و مطمئنم که زندگی با فرزندتان لحظات لذت‌بخش مخصوص به خود را  خواهد داشت." باید دانست ابراز تأسف در همدلی با وضعیت دشوار آنها، کیفیت و تاثیر متفاوتی با ابراز تأسف و ترحم به دلیل ابتلای فرزندشان به سندرم داون دارد. این یک واقعیت است که بینی دکمه‌ای شکل، چشمان بادامی و صورت‌های گرد، زیبایی متفاوتی را در کودکان با سندرم داون ایجاد می‌کند. می‌توانید احساس خود را از دیدن زیبایی صورت فرزندشان صادقانه به آنها بیان کنید و با رفتار خود این اطمینان را به آنها بدهید که فرزندشان مانند هر نوزاد دیگر دوست‌داشتنی و مجذوب‌کننده است. اگر در مواجهه با تولد کودکی متفاوت با آنچه انتظار می‌کشیده‌اید و تصور آینده‌ی او و خانواده‌اش، مانند والدین او دچار احساس سردرگمی، ابهام و درماندگی هستید، می‌توانید به راحتی به آنها بگویید که نمی‌دانید چه بگویید، اما برای آگاه‌تر شدن از نیازهای ویژه کودکان مبتلا به سندرم داون، کمک به آنها برای مراقبت از فرزندشان و تطابق با چالش‌های زندگی پس از تولد او، در کنارشان هستید. https://www.ellenstumbo.com/what-to-say-or-not-to-say-diagnosed-with-down-syndrome/

فرمول بی‌شعوری: میری مسافرت حالتو می‌کنی، زباله‌هاتم رها می‌کنی همونجا، بالاخره یکی پیدا میشه جمع کنه! کمپین مبارزه با بی‌شعوری

📭 ما (من و همسرم و دخترم) هر جا بریم سعی می‌کنیم اون منطقه رو تا جایی که در توانمون هست پاکسازی کنیم. متاسفانه اکنون مناطق با دسترسی کم نیز از تخریب انسان‌ها در امان نمانده. طی سال‌های گذشته در بحث فرهنگ‌سازی در زمینه حفظ و نگهداری منابع طبیعی و محیط زیست کوتاهی شده است. چه آموزش و پرورش، چه صدا و سیما و ارگان‌های متولی آنطور که باید به این مسائل نپرداخته‌اند. کشورمان بیش از هر زمانی نیازمند فرهنگ‌سازی و آشنایی با مخاطرات محیط زیست در اثر رها کردن زباله‌ها، بریدن درختان، شکار گونه‌های مختلف و ... است. بیایید بچه‌هامون رو باشعور و حساس به محیط زیست بار بیاریم. چرا که در نتیجه بی‌شعوری و نادانی یک سری، طبیعت ایران در حال نابودی است. هیچ انسان عاقلی به خاطر طبیعت پر از زباله و خالی از درخت و جنگل و ... به دامان طبیعت نمی‌رود. متاسفانه آدم‌هایی رو می‌بینیم که به هر نقطه‌ای که حتی دسترسی سختی داره، تجهیزات قلیان و منقل و کباب و میوه و تنقلات رو حمل می‌کنند، از سر آبشار تا نوک قله کوه، ولی حاضر نیستند زباله‌هایی رو که خودشون تولید کردند با خودشون برگردونند و همونجا در دامان طبیعت رها می‌کنند. چه بسا جنگل‌هایی که در این سال‌ها با بی‌احتیاطی ما انسان‌ها سوخته و خاکستر شده‌اند، چه بسا جنگل‌هایی که هنوز خاکسترشان داغ است! به امید روزی که در طبیعت جز ردپای خود، چیز دیگری به یادگار نگذاریم. از خودمان شروع کنیم اگر امکانش هست یک کیسه زباله برداریم و تا جایی که می‌توانیم اطراف‌مان را تمیز کنیم. کمپین مبارزه با بی‌شعوری

اینجا چه خبر است؟! جاده‌ی عباس‌آباد/کلاردشت کمپین مبارزه با بی‌شعوری

تنها چیزی [موردی] که یک فردِ نارسیست نیست [ندارد]، نارسیسیزم است. برای فرد #خود_شیفته‌ بیش از هر تیپ دیگری، نگاه پیرامونی و قضاوت دیگران اهمیت دارد. دقیقا خلاف آنچه نمایش می‌دهد. دکتر علی نیک‌جو کمپین مبارزه با بی‌شعوری