ادب و دانش یاران

بیر ‏گوزل ماهنی باهملیک ده دینله ییک ❤️🌹❤️ @Adabvadanesh

چگونه هستی اجتماعی آگاهی افراد را تعیین می‌کند ابراهیم شیری آگاهی توده‌ها نه با روابط تولیدی مسلط، بلکه با فرآیند آگاهانه و اندیشمندانۀ تبدیل روابط تولیدی موجود به نیروی مولد جامعه شکل می‌گیرد. https://eb1384.wordpress.com/2024/09/20/%da%86%da%af%d9%88%d9%86%d9%87-%d9%87%d8%b3%d8%aa%db%8c-%d8%a7%d8%ac%d8%aa%d9%85%d8%a7%d8%b9%db%8c-%d8%a2%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c-%d8%a7%d9%81%d8%b1%d8%a7%d8%af-%d8%b1%d8%a7-%d8%aa%d8%b9%db%8c%db%8c/ @Adabvadanesh

                                              ✊✊یکشنبه های اعتراض✊✊ وعده دیدار هفتگی تا احقاق حق:                            مکان،                                                              تهران: خیابان آزادی، مقابل سازمان تامین اجتماعی           شهرستانها: مقابل ادارات تامین اجتماعی                         زمان: یکشنبه  1 مهر ماه  1403 ساعت 9:30 دقیقه صبح           جمعی از بازنشستگان مطالبه گر تهران بزرگ و شهرستانها اسماعیل گرامی آزاد باید گردد فریاد، فریاد... از این همه بیداد... خط فقر ۴۵ میلیون، خط فساد نامحدود... اجرای همسان سازی بدون حقه بازی... ✊✊✊✊✊✊✊✊

سابقا کسانی را که به زندان می انداختند که دزدی کرده بودند ولی حالا آنهایی را حبس میکنند که حقیقت را میگویند. مادر #ماکسیم_گورکی @Maxim_Gorkyy

از پست قبلی، قسمت دوم @Adabvadanesh 🌻🎼اپراها🎼 لیلی و مجنون: اولین بار در ۲۵ ژانویه ۱۹۱۸ به نمایش گذاشته شد. با این کار، شالوده هنر اپرا در شرق مسلمان پایه گذاری شد. اپرای کوراوغلو: اپرای «کوروغلو» که برای اولین بار در ۳۰ آوریل ۱۹۳۷ در تئاتر آکادمیک اپرا و باله آذربایجان اجرا شد، اوج خلاقیت حاجی بی‌ اوو است. فیروزه: اوزئیر حاجی بئی اوو در سال های آخر عمرش روی اپرای «فیروزه» کار کرد. از این اپرای ناتمام فقط آریای فیروزه باقی مانده است. شیخ صنعان (۱۹۰۹) رستم و سهراب (۱۹۱۰) شاه عباس و خورشید بانو (۱۹۱۲) اصلی و کرم (۱۹۱۲) هارون و لیلا (۱۹۱۵) 🎹 کمدی های موزیکال ار و آرواد (زن و شوهر)- (۱۹۱۰) او اولماسین بو اولسون (مشهدی عباد)- (۱۹۱۰) آرشین مال آلان (۱۹۱۳) 🎺 آثار کرال با همراهی ارکستر ۱۹۱۹ - سرود ملی آذربایجان برای گروه کر و ارکستر - شعر: احمد جواد ۱۹۳۰ - "سرود". برای گروه کر و ارکستر سمفونیک. شعر از اوزئیر حاجی بئی اوو ۱۹۳۴ - "کانتاتا"، "قیزیل عسکرمارشی" (سرود سربازسرخ) ۱۹۳۶ - "آوازهای محلی آذربایجان" برای گروه کر". «سرود سواره نظام»، «سرود پیاده نظام». ۱۹۳۸ - "کانتاتا". «به مناسبت صد و بیست و پنجمین سالگرد تولد هنرمند جاودانه میرزا فتحعلی آخوندوف. ۱۹۳۹ - "کانتاتا" ۱۹۴۲ - کانتاتا "وطن و جبهه". "ای وطن" ۱۹۴۵ - "سرود دولتی جمهوری آزربایجان" ۱۹۴۷ - "کانتاتا". تقدیم به هشتصدمین سالگرد نظامی گنجوی. 🥀 اوزئیر حاجی بئی اوف در23 نوامبر 1948 بر اثر نارسایی شدید قلبی درگذشت.

💥18 سپتامبر برابر با 28 شهریور سالگرد تولد اوزئیر حاجی بئی اوو و روز موسیقی ملی آزربایجان 🎼 🎻 اوزئیر حاجی بئی اوو اولین آهنگساز اپرا در شرق است. اولین اپرای او لیلی و مجنون می باشد، همان داستان عاشقانه که با موسیقی مقامی آزربایجان و ژانر غربی سینتز شده و او را به پدر موسیقی تبدیل کرده است. 💐 اوزئیر حاجی بئی اوو (اوزئییر هاجیبیوو)، پدر موسیقی آزربایجان در18 سپتامبرسال 1885 در شهرکوچک آغجابدی متولد شد. بزرگ شده شهر شوشا مرکز فرهنگی قره‌باغ آزربایجان می باشد. وی از بزرگان تاریخ موسیقی جهان است که مرزهای آزربایجان را درنوریده است. 📝 او اولین نویسنده اولین اپرای شرق است. اپرای کوروغلو ولیلی مجنون او از آثار کلاسیک جهانی هستند. او همچنین نویسنده موسیقی سرود ملی آزربایجان نیز میباشد. 📝 اوزئیر حاجی بئی اوو خلق آثار هنری خود را با روزنامه نگاری آغاز کرد. او در روزنامه‌های «کاسپی»، «حیات»، «ارشاد»، «طرقی»، «حقیقت»، «اقبال»، «ینی اقبال» با نام‌های مستعار متعددی در زمینه‌های مهم سیاسی-اجتماعی مقالات، فئولتون‌ها و مینیاتورهای طنز منتشر کرد. 🌻@Adabvadanesh بقیه مطالب در فایل بعدی 👇👇👇👇👇👇

🔷ائشّک‌لر قهوه‌سی! 🔹 قهوه‌خانه حاج عباسعلی معروف به «ائشک‌لر قهوه‌سی»، قهوه‌خانه‌ای در سرای «ایکی قاپیلی» در راسته‌بازار تبریز بود که طنزگویان و بذله‌گویان تبریز در آن جمع شده و انواع طنز، جوک، بذله و شوخی‌ها را با موضوعات اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و حتی فلسفی در میان مشتریان قهوه‌خانه مطرح می‌کردند. این قهوه‌خانه نخست به نام «دَبَح‌لر قهوه‌سی» شهرت داشت؛ ولی بعدها که نشریه طنز «توفیق» سوژه حزب خران را درست کرد، این قهوه‌خانه هم به نام «ائشک‌لر قهوه‌سی» مشهور شد. 🔹در سال ۱۳۵۵ کارت مخصوصی همراه با آرم مخصوص و عکس صاحب کارت، برای هر یک از اعضای قهوه‌خانه چاپ شد. «ماشاالله رزمی»، در مقاله‌ای که در آن به قهوه‌خانه‌های تبریز پرداخته، درباره این قهوه‌خانه چنین نوشته است: «این قهوه‌خانه، جای هر کسی نبود و رفتن به آنجا مستلزم آن بود که تحمل هر توهین و حتی تحقیری را داشته باشد.» این قهوه‌خانه تا چند سال پس از انقلاب ۱۳۵۷ دایر بود که در نهایت از ادامه فعالیت آن جلوگیری به عمل آمد. با این حال، بعدها در گوشه و کنار شهر، قهوه‌خانه‌هایی به این نام شکل گرفته و بعد از مدتی از بین رفت. 🔹اسفندیار قره‌باغی، فرزند «قلی‌خان سالار» مشهور به «ساری قلی خان»، که از طنزپردازان این قهوه‌خانه بود، در مورد پدرش و این قهوه‌خانه چنین گفته است: «پدر من و دوستانش تفکرات روشنفکری خود را از طریق جملات طنز در جامعه نزج و نسخ می‌دادند. با توجه به اینکه ارتباطات در آن دوره مثل دوره امروزی ما قوی و با سرعت انجام نمی‌گرفت. آن‌ها در زمان اشغال آذربایجان توسط روس‌ها قهوه‌خانه‌ای و محفلی تشکیل دادند در«ایکی قاپیلی» به نام «ائشک‌لر قهوه‌سی» و خیلی‌ها هم فرض کرده بودند، کسانی که به این قهوه‌خانه می‌روند، افرادی بی‌شعور و لمپن هستند. در حالی که اقتضای زمان ایجاب کرده بود که آنها برای انتقال پیام خود به جامعه در کسوت چنین اسمی کار خود را انجام دهند. آنها سیاستمداران و افراد متفکری بودند که به دلیل اختناق حاکم در جامعه در این محفل از طریق طنز و ماجراهای طنز افکار و عقاید را در جامعه تبریز انتشار می‌دادند. حتی پس از اتمام دوره اشغال و عقب‌نشینی روس‌ها باز این کار ادامه یافت و در نشریه توفیق صفحه‌ای اختصاص داده شد به حزبی به همین نام حزب خران که فکر می‌کنم حتی عضوگیری هم کردند.» 🔹حضور جلال آل احمد در کافه در روزگاری که طنز و شوخی آذربایجان در ادبیات ایران جایی برای خود باز کرده بود، نویسندگانی چون جلال آل‌احمد، منوچهر هزارخانی، عمران صلاحی، صمد بهرنگی و غلامحسین ساعدی، گاهی به این قهوه‌خانه آمده با طنزگویان تبریز گپ می‌زدند و تبریزی‌های شوخ‌طبع نیز سر به سر آنها می‌گذاشتند. 🔹بهروز دولت‌آبادی، در مورد سفر جلال آل احمد به تبریز در اردیبهشت ۱۳۴۶ و حضور وی در کافه خران، چنین نوشته است: «بچه‌ها پیشنهاد کردند که به «قهوه‌خانه میتچی‌لار» (دبح‌لر) برویم. جلال بی‌درنگ قبول کرد. بین راه از اوضاع و احوال قهوه‌خانه کلی برایش تعریف کردیم. دراین قهوه‌خانه همه نوع آدم، کارگر و تاجر و روشنفکر و با هر طرز تفکر جمع می‌شدند و با طنز تلخ و گزنده و نیش‌دار هیچ تازه واردی را بی نصیب نمی‌گذاشتند. شاید طنز زهرآلود طنازان این قهوه‌خانه واکنشی بود به اعمال رژیم گذشته که خود را زیاد جدی گرفته بود. با وارد شدن ما به قهوه‌خانه، اینک ما برایشان شکار خوبی بودیم...» 🔹«غلامحسین ساعدی» سخنان تبریزی‌ها را به «جلال آل احمد» ترجمه می‌کرد و او نیز از شوخی آن‌ها خنده‌اش می‌گرفت. جلال بارها گفته بود «از کلام طنز و شوخی قهوه‌خانه لذت می‌برم.» او می‌گفت: «اگر عمری باشد، این قهوه‌خانه را در کتابی معرفی خواهم کرد.» بدین ترتیب این قهوه‌خانه بر سر زبان‌ها افتاد و از همه نقاط کشور که راهی تبریز می‌شدند سراغ قهوه‌خانه «دَبَح‌لر» را می‌گرفتند. 🔹از جمله مهم‌ترین طنزپردازان و بذله‌گویان این قهوه‌خانه می‌توان به اشخاص زیر اشاره کرد: میر محسن مستجاب‌الدعوه قلی‌خان سالار (مشهور به ساری قلی‌خان) 🔸پ.ن: در تصویر اجرای استندآپ کمدی «میر محسن مستجاب‌الدعوه» طنزپرداز معروف معاصر آذربایجان را مشاهده می‌فرمایید. سپاس از آقای حاج مجید بهرامی @hamsayeha42