الله رافراموش نکنید

لطفا با حوصله و تامل تا آخر بخوانید👌 وقتی دارم میمیرم اصلا نگران نیستم و هیچ اهمیتی به جسد خشکیده ام نمی دهم... چون دوستان مسلمانم آنچه را که لازم است انجام خواهند داد؛ ان شاءالله..... آنان: ۱. لباسهایم را از تنم بیرون می آورند... ۲. مرا میشویند... ۳. کفنم میکنند... ۴.مرا از خانه ام بیرون میبرند و به خانه جدیدم (قبر) منتقلم میکنند... ۵. افراد زیادی برای تشییع جنازه ام می آیند... خیلیها برای دفن من کارهایشان را تعطیل و قرارهایشان را لغو میکنند. این در حالی است که خیلی از این افراد یک بار هم به فکر نصیحت من نبوده اند... ۶. از همه وسایلم جدا میشوم... کلیدهایم...کتابهایم... کیفم... لباس هایم...و... شاید توفیق نصیب خانواده ام شود و به خاطر من این وسایل را صدقه بدهند. اما مطمئن باشید که دنیا بر من ماتم نخواهد گرفت. با مرگ‌من جهان از حرکت باز نخواهد ایستاد... چرخه اقتصاد خواهد چرخید... کارم به کسی دیگر واگذار خواهد شد... اموالم در اختیار وارثان قرار خواهد گرفت اما حسابش را من باید پس بدهم... چه کم چه زیاد چه کوچک چه بزرگ... نخستین چیزی که پس از مرگم از من گرفته می شود نام من است!!! وقتی مُردم، میگویند: "جسد کجاست"؟ هرگز مرا به نامم صدا نمیزنند... وقتی میخواهند بر من نماز بخوانند میگویند: "جنازه را بیاورید"؟ هرگز مرا به نامم صدا نمیزنند... وقتی میخواهند مرا دفن کنند میگویند: "میت را نزدیک بیاورید" ... و باز هم نامم را به زبان نمی آورند... به همین خاطر هیچ گاه فریفته نسب و قبیله و منصب و شهرتم نشده ام... وه که این دنیا چقدر کوچک است و سرانجام ما چه بزرگ! ای کسی که اکنون زنده ای... بدان که به سه گروه بر تو اندوهگین خواهند شد: ۱. کسانی که آشنایی سطحی از تو دارند...خواهند گفت: بیچاره مرد. ۲. دوستانت. چند ساعتی یا چند روزی غمگین خواهند بود و پس از آن به سخنان روزانه و خنده هایشان باز خواهند گشت. ۳. اندوه عمیق در خانه ات! خانواده ات بر تو غصه خواهند خورد... یک هفته... دوهفته... یک ماه... دوماه... یا یک سال... پس از آن تو را به آلبوم خاطراتشان خواهند سپرد...  بدین ترتیب داستانت در میان مردم به پایان میرسد. اما داستان واقعی تو که همان آخرت است آغاز میگردد... زیبایی، دارایی، سلامتی، فرزند، خانه، قصر و همسر، از تو جدا شده اند... فقط عملت در کنار توست...  زندگی واقعی شروع شده است.. اما سوال اینجاست که: تا کنون برای قبرت و برای آخرتت چه فراهم آورده ای؟! این حقیقتی است که نیاز به تامل دارد. بنابراین حریص باش بر: نافله ها... صدقه پنهانی... سخنان نیکو... خوش اخلاقی با همسر و فرزندانت... کار نیکو... دستگیری از مستمندان... گره گشایی از کار دیگران... نماز شب... تلاوت قرآن... نیکی به پدر و مادر... صله رحم و ملاقات با اقوام....شاید که نجات یابی!!! اگر توانستی در حیاتت با این نوشته مردم را یادآور شوی به زودی اثر این یادآوری  را روز قیامت در میزان اعمالت خواهی یافت... (وذكّر فإن الذكرى تنفعُ المؤمنين) خدا میفرماید شخص پس از مرگش درخواست بازگشت به این دنیا میکند تا صدقه بدهد. ( رب لولا أخرتني إلى أجل قريب فأصدق) براستی چرا مرده در صورت بازگشت به دنیا صدقه را بر می گزیند؟ و نمی گوید برگردم تا عمره ای به جا آورم یا نمازی بگزارم یا روزه بدارم. علما گفته اند: مرده چون آثار فراوان صدقه را بعد از مرگش میبیند، صدقه را بر میگزیند. پس بسیار زیاد صدقه بدهید. که هم دفع کننده بلاست و هم درآثار فراوان دارد. بهترین صدقه ای که هم اکنون می توانی بپردازی ۱۰ ثانیه از وقتت برای نشر این پیام به نیت یادآوری و تذکر است. سخن نیکو صدقه است.

💜 #تربیت_فرزند 🌸🍃 رابطه پدر و دختر بسیاری از زنان موفق در دوره کودکی و نوجوانی، پدرانی داشته‌اند که استعداد و احساسات مربوط به جذابیت و دوست‌داشتنی بودن را در آن‌ها پرورش داده‌اند. در واقع، این زنان در طول زمان شکل‌گیری شخصیت، به طور مستمر از جانب پدران‌شان مورد احترام بوده و هیچ‌گاه ، ضعیف شمرده نشده‌اند. دخترانی که در سن بلوغ رابطه بهتری با پدران‌شان دارند، بدون شک در تحصیل و دوست‌یابی موفق‌تر بوده و متعاقب آن، رابطه زناشویی بهتری نیز با همسران‌شان خواهند داشت. به عبارتی، حاکمیت بهداشت روان در خانواده می‌تواند دخترانی نیرومند را تربیت کند که همگام با قوانین خانه، شرایط اجتماعی و چارچوب‌های آن را درک کرده و بدون این‌که تسلیم هیجانات عاطفی شوند، مسیر موفقیت را طی می‌کنند. از این‌رو، پدر نقش بسزایی در شکل‌گیری شخصیت زنی دارد که خود و اطرافیانش او را موفق می‌دانند.

هزارن خطربطرف منزل مقصودبرنمی دارد و بعد از حاصل شدن مردا هم به انسان مفلسی می ماند که بجای خوشحال شدن از یافتن انباری جواهر ترس گم شدنش را در دل داشته باشد. نعیم از این خیالات مضطرب شد و سعس کرد که بخوابد اما تا دیری پهلو عوض کرد و خوابش نبرد وبا مایوسی و بی تابی بلند شد و در اتاق شروع به قدم زدن کرد. از اتاق بیرون رفت و منظره ی قشنگ ماه را تماشاه کرد. *** در جانب دیگر این ساختمان در اتاقی اراسته شده حسن ارا روی صندلی نشسته بود و جلوی خدایان خود از طرز برخورد نعیم شکایت می کرد. مروارید یکی از خدمه هایش روی فرش نشسته بود و اورا نگاه می کرد.اتش انتقام شکست هنوز در دل حسن ارا روشن بود. ایا ممکنه او زنی زیبا تر از من دیده باشد؟ او با این فکر از روی صندلی بلند شد وجلوی اینه عکس خود را تماشا کرد و سپس در داخل اتاق شروع به قدم زدن کرد.مروارید با دقت تمام حرکاتش را زیر نظر داشت. مروارید پرسید:امشب شما نمی خوابید؟ تا وقتی او را بپایم نیفکنم خوابم نمی بره! حسن ارا این را گفت وبا سرعت بیشتری شروع به قدم زدن کرد مروارید از جایش بلند شد و از پنجره ی اتاق به تماشای باغ مشغول شد. ناگهان شخصی را دید که داخل باغ قدم میزد. با اشاره دست حسن ارا را صدا زد وبه طرف باغ اشاره کرد وگفت: ببنید!دقیقا مثل شما کسی با بی قراری داخل باغ قدم می زنه. حسن ارا با چشمانی خیره ان طرف را می نگریست ووقتی که ان شخص از سایه ی درختان بیرون امد و روشنی کامل ماه بر صورتش افتاد حسن ارا اورا شناخت. تبسمی بر چهره ی پژمرده ی حسن ارا ظاهر شد. مروارید من الان بر می گردم.حسن ارا این را گفت و از خانه بیرون امد در یک لحظه به باغ رسید واز پشت درختی به تماشای نعیم پرداخت. وقتی نعیم نزدیک ان درخت رسید ناگهان حسن ارا روبرویش ایستاد. نعیم جا خورد وبا حیرت به او نگاه کرد. شما ترسیدید!خیلی متاسفم. تو چرا اینجا اومدی؟ حسن ارا در حالی که قدمی دیگر به طرف نعیم بر می داشت گفت:همینو می خوام از شما بپرسم. من حالم خوب نیود. خوب! پس حال شما هم خراب می شه؟ من فکر می کردم که شما با انسانهای مثل ما فرق دارین می تونم بپرسم چرا حالتون خرابه؟ فکر نمی کنم لازمه باشه جواب هر سوالتو بدم. نعیم می خواست برود. حسن ارا فکر کرده بود که این قدم زدن نعیم در شب نتیجه ی چشم افسانه ساز او است اما این خیال اشتباه ثابت شد. این نفرت بود یا محبت؟به هر حال حسن ارا به خود جرات داد و سر راه نعیم ایستاد.نعیم خواست از جایی دیگر برود که حسن ارا لباسش را گرفت. نعیم برگشت وگفت: تو چه می خواهی؟ حسن ارا جوابی نداشت.لبانش می لرزید غرورش نثار قدمهای مجاهد شده بود. نعیم لباس خود را از دستان لرزان او خلاص کرد وبدون اینکه چیزی بگوید با سرعت به طرف اتاقش رفت. حسن ارا تا چند لحظه همانجا ایستاد و بلاخره در حالی که عرق ندامت را از صورتش پاک می کرد و از خشم می لرزید به اتاقش وارد شد.یک بار دیگر صورتش را در اینه نگاه کرد واز ناراحتی جام شراب را به اینه کوبید. اوجنگلیه من چرا خود را به پاهاش انداختم.او بازهم با بی قراری داخل اتاق قدم می زد چرا نزد او رفتم؟چرا به پایش افتادم؟این را گفت و تکه ای از شیشه ی شکسته را برداشت وخود را نگاه کرد و سیلی محکمی به صورت خود زد و تکه ای شیشه به زمین انداخت و شروع به دشنام نعیم و همه دنیا کرد. نعیم یک ماه پس از این ماجرا به کاشغر رسید واز قتیبه یک ماه مرخصی گرفت چند مجاهد دیگر از عرب وایران که مرخصی گرفته بودندهمسفر او شدند در این قافله ی کوچک وقیع دوست قدیمی نعیم هم بود نعیم بعد از طی کردن مقداری راه می خواست از قافله جدا شود اما وقیع که از حال دل نعیم خبر داشت همراهان را اماده کرد تا نعیم را تا منزل مقصودش برسانند و به راه خود ادامه بدهند. *** نرگس روی صخره ای نشسته بود ومنظره های زیبای کوه های بلند را تماشا می کرد. زمرد از پایین او را دید و به طرفش دوید. نرگس. نرگش نرگس بلند شد اطرافش را نگاه کرد و زمرد را صدا زد ودوباره سرجایش نشست. زمرد نزدیکش رسید و گفت:نرگس اون اومده شاهزاده تو اومده. اگر خاکهای این کوه طلا می شد شاید نرگس این اندازه حیران نمی شد او به گوشهایش شک کرد و زمرد دوباره تکرار کرد: شاهزاده ی تو اومد شاهزاده ی تو اومد. صورت نرگس از شادی گل انداخت.از جایش بلند شد اما نتوانست جسمم لرزان و قلب پرتپش خود را کنترل کند و سرجایش نشست. زمرد جلو امد و هر دو دستش را گرفت و اورا بلند کرد.او خود را در اغوش زمرد انداختنرگس در حالی که نفس های عمیق می کشید گفت:خوابهایم راست شد. نرگس من یک خبر خوش دیگر هم اورده ام. بگو زمرد بگو!از این خبری بهتر چی می تونه باشه؟ نرگس امروز عقده تو و نعیمه! امروز...نه! نرگس! همین حالا نرگس با عجله یک قدم عقب رفت و ایستاد. صورت روشن او بار دی

آيا شما هم با مردم هميشه شاكى برخورد داشته‌ايد؟ سوپ‌شان زيادى داغ! رختخواب شان زيادى سرد! تعطيلات شان زيادى كوتاه! دستمزدشان بسيار كم! با آنان در يک ضيافت باشكوه شركت مى‌كنيد و در حالى‌كه شما از هر لقمۀ غذا لذت مى‌بريد، آنها براى هر چیزی ايرادى مى‌تراشند. این مردم، اصلاً قدر لحظات خوب زندگى‌شان را نمى‌دانند. بهترين اتفاقات براى كسانى روى مى‌دهد كه هر چيزى را با نگاهی مثبت مى‌نگرند. آنان در هر چيزی، حتى در وضعيت‌هاى دشوار نكات مثبت را می یابد..

. "راضی باش" به هر چی اتفاق افتاد که اگه خوب بود زندگیتو "قشنگ" کرد و اگه بد بود تو رو "ساخت" ... "مدیون باش" به همه آدمای زندگیت که خوباش بهترین "حسارو" بهت میدن و بداش بهترین "درسارو" ... "ممنون باش" از اونی که بهت یاد داد همه شبیه "حرفاشون" نیستن و همیشه همونجوری که میخوای "پیش نمیره" ... زندگی همینقدر ساده اس ... ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

🌸خواهر که داشته باشی اگه ی دنیا دشمنت باشن خواهرت رفیقته... 🌸خواهر که داشته باشی یعنی یه پناهگاه همیشگی داری... 🌸خواهر که داشته باشی شب های دل گیری نداری... 🌸خواهر که داشته باشی اصلا غم نداری... 🌸خواهر که داشته باشی یکی هست اشکو ازصورتت پاک کنه... 🌸خواهر که داشته باشی انگاری دنیارو داری... 🌸خواهر یعنی تمام آرزو و آینده برادرش... 🌸خواهر که داشته باشی غصه تنهاییش پیرت میکنه... 🌸خواهر که داشته باشی با یه اخمش دنیات خراب میشه دلت ریز ریز میشه... 🌸خواهر یعنی پرنسس خونه یعنی یه فرشته که وجودش به آدم آرامش میده... 🌸خواهر یعنی غمخوار برادر یعنی عشق بی حد و مرز به داداشش... 🌸یه برادر آینده خواهرش براش مهمه... 🌸یه برادر طاقت دیدن اشک خواهرشو نداره 🌸 حاضر بمیره اما خواهرشو غمگین نبینه... 🌸عشق یعنی بدونی خواهرت کنارته... 🌸خوشحالی یعنی خواهرت خوشبخته و خوشحال... 🌸خدایا به یگانگی و عظمتت قسمت میدم بهترین ها و زیباترین لحظات رو برای همه خواهران دنیا رقم بزن

🌺┅═ঊঈ✭🌺🌺✭ঊঈ═┅🌺 🔴 #چند_خطے_هاے_نابـــــ تنها چیزی ک داشتم برای درمان مریضی بچم حلقه ازدواجم بود ک اونم فروختمو از طلافروشی درومدم  ... سیگارمو گذاشتم گوشه لبمو روشن کردم هوا بقدری سرد بود وسوز داشت ک نتونستم بکشم یه کام گرفتمو پرتش دادم... دونه های بارون درشت تر شده بود ... یقه کاپشنمو بالا دادمو دستامو مشت کردمو چپوندم تو جیبم یکم خودمو مچاله کردم و راه افتادم سمت بیمارستان.... نزدیکایه بیمارستان بودم سرمو بالا اوردم ک ببینم ماشین نمیاد برم اونسمت خیابون یلحظه چشمم افتاد ب پیاده رو .چیزی مثل یک پتک باصورتم برخورد کرد... 30 ثانیه ای گیجو منگ بودم ب خودم اومدم دیدم تویه این سرما دختر بچه ای 6 یا 7 ساله با یه تیشرت و یه شلواره نازک ،پاهایه برهنه کز کرده کنجه یه مغازه ک هرازگاهی صاحب مغازه ب شیشه میزد و با دستش ب دختربچه میفهموند ک ازونجا بره... با صدای بوق ماشین ها ب خودم اومدم و رفتم سمتش و پرسیدم عمو اینجا چکار میکنی خانوادت کجان... ترس عجیبی تو نگاهش بود انگار منتظر اذیت شدن بود...یا شایدم کتک خوردن با دستپاچگی گفت دارم....... پدر مادر دارم الان میان میبرنم .... ولی چشمها  نمیتونن دروغ بگن اونم چشمهایه معصوم این بچه... نگا پاهاش کردم از سرما نوک شست ماشو با ته پاشنه پاشو فقط زمین گذاشته بودو وسط پاشو بالا اورده بود ک کمتر یخ کنه.... گفتم باشه عموجان ولی صبر کن برات لباس بخرم هم گرمت بشه هم خوشگل بشی بری خونه.....یه حس خوشحالی با دروغ و ترس تو چشماش بود و چیزی نمیگفت ولی چشماش دنبالم میکرد...بلند شدم رفتم تو همون مغازه پشت سرش کاپشنو ژاکت و شلواروکفش براش خریدمو اومدم .... موقع پوشیدن لباساش اینقد ذوق داشت ک با لباساش حرف میزد و منو فراموش کرده بود که کنارشم..... کفشاشو پاش کردم رو زانوهام نشستم داشتم بند کفششو میبستم گفت عمو...گفتم جان عمو...پرسید براچی این لباسارو برام خریدی....نگاهش خوشحال بود ولی انگار نپذیرفته بود ک یه انسان میتونه بدون دق دادن زجردادن کمک کسی کنه.... گفتم عمو اینا جایزته....گفت مگه چکار کردم...سرمو بالا آوردم و گفتم چون خیلیییی قشنگ زجر میکشی و نگاهمو ازش دزدیدم ک بقضم نترکه و ببینه....اونم سکوت کرد انگار فقط کلمه زجرو میفهمید.... بند اون کفششو داشتم میبستم ک دوباره صدام کرد عمو....گفتم جان عمو گفت عموشما خدایی.... گفتم ن قربونت من بنده خداام....یدفه گفت آها میدونستم که باهاش نسبتی داری..... با 45 سال سن و تجربه این سالها نمیدونستم چی بگم... نمیتونستم نگاهش کنم.... بین دونفرمون تویه اون شلوغی چهارراه سکوته عجیبی داشت دیونم میکرد... سریع ازجام بلند شدم زانوهامو تکوندم یه بوس از پیشونیش کردمو نگاهمو ازش دزدیدم و تند تند ب راهم ادامه دادم ... هفت هشت قدم ک رفتم برگشتم نگاهش کردم اونم همونجوری داشت نگام میکرد ... بچه بود ولی فهمیده بود ..... یه دست بهش تکون دادمو رفتم بقضم دیگه ترکیده بود اشکام دیگه در اختیارم نبودن پلک نزده میریختن ... مردم نگام میکردن ولی واسم مهم نبودن دیگه از ابرومم نمیترسیدم یه جمله اومده بود تو ذهنم قهقه میزدم میخندیدم و اشک میریختم و راه میرفتم بیخیال همه کس و همجا ..... اون جمله این بود..... بنام خداوند پناه بی پناهان... #مسعودحاتمی

‌ 📚داستان کوتاه شخص ساده لوحی مكرر شنيده بود كه خداوند متعال ضامن رزق بندگان است و به هر موجودی روزی رسان است. به همين خاطر به اين فكر افتاد كه به گوشه مسجدی برود و مشغول عبادت شود و از خداوند روزی خود را بگيرد. به اين قصد يك روز از سر صبح به مسجد رفت و مشغول عبادت شد همين كه ظهر شد از خداوند طلب ناهار كرد. هرچه به انتظار نشست برايش ناهاری نرسيد تا اينكه شام شد و او باز از خدا طلب خوراكی برای شام كرد و چشم به راه ماند. چند ساعتی از شب گذشته درويشی وارد مسجد شد و در پاي ستونی نشست و شمعی روشن كرد و... از «دوپله» خود قدری خورش و چلو و نان بيرون آورد و شروع كرد به خوردن. مردك كه از صبح با شكم گرسنه از خدا طلب روزی كرده بود و در تاريكی و به حسرت به خوراك درويش چشم دوخته بود. ديد درويش نيمی از غذا را خورد و عنقريب باقيش را هم مي خورد بی اختيار سرفه ای كرد. درويش كه صدای سرفه را شنيد گفت: «هركه هستی بفرما پيش» مرد بينوا كه از گرسنگی داشت می لرزيد پيش آمد و بر سر سفره درويش نشست و مشغول خوردن شد. وقتی سير شد درويش شرح حالش را پرسيد و آن مرد هم حكايت خودش را تعريف كرد. درويش به آن مرد گفت: «فكر كن اگر تو سرفه نكرده بودی من از كجا می دانستم كه تو اينجايی تا به تو تعارف كنم و تو هم به روزی خودت برسی؟ شكی نيست كه خدا روزی رسان است اما يك سرفه ای هم بايد كرد!» فقط فکر کردن به هدف، هیچ تاثیری در رسیدن به هدف ندارد. اگر خواهان تغییرات هستی همین حالا اقدام کن؛ اقدامی هرچند کوچک یک راه را برایت باز میکند.