زندگی (دیوانه دوستداشتنی)

🌱 تقدیم احساستون عزیزای همیشه همراه 🌺🌸🌺🌸 🌱@shaadizendgi🌱

🌱 از میان غصه ها بخند سرانجام روزی به حکمت همه اتفاقات زندگیتان پی خواهید برد پس بخند و شادی آور زندگی خودت و دیگران باش. #آدینه_اتون_پرخنده 🌱@shaadizendgi🌱

#پارت۴۶ #دیوانه_دوستداشتنی در را که پشت سرم بستم. نگاهم به باغ افتاد که انتهای آن ماشینها کنارهم پارک شده بودند. جوری که از آب نما سر و گردن قو و کمی از بالهایش پیدا بود. خواستم از در باغ وارد شوم. عرض خیابان را رد کردم. با رسیدن ماشینی که قصد ورود به باغ را داشت. منصرف شدم. روی پل ایستاد. صدای مردانه ای را شنیدم. گفت: « رامین کو؟ مگه پشت سر ما نمیومد؟» صدای زنانه ای را شنیدم گفت: « چرا...یه زنگ بزن بهش شاید گممون کرده..» شاید همین حضور زنان در مهمانی باعث میشد بیشتر کنجکاوی کنم! خودم را در مسیر پیاده رو مشغول بند کفش نداشته ام کردم. کمی بعد همان صدای مردانه گفت: « کجا موندی پس ؟...» نمیدانم مخاطبش چه گفت. خندید و در جوابش گفت: « بیا بابا پولتو بذار تو جیبت نمیخواد... آره بیا...باشه ...منتظریم» همان صدا خنده کنان گفت: « پسره خنگ وایستاده گل بخره » صدای زنانه دیگری گفت: « این کیه دنبال خودت راه انداختی؟...» مرد، لابه لای خنده جواب داد. از صدای خنده شان نفهمیدم چه گفتند. هوا سرد و ماندنم بی نتیجه بود. با در بازکن مخفی خاله ساز وارد حیاط شدم. کنجکاوی زیاد اجازه نداد. پیش خاله بروم.آرام و بیصدا از کنار دیوار، مسیر ساختمان را در پیش گرفتم. نزدیکتر که شدم از همین فاصله و لابه لای درختان ماشینها دیده می شدند. ماشین جلو در را دیدم که دو زن و دومرد پیاده شدند. چهره یکی از زنها را دیدم آرایش زیبایی داشت. پالتو چرم بلندی به تن داشت. فقط مانده بودم چطور با آن کفشهای پاشنه بلند راه می رود. مشغول صحبت با پسرانی که از ماشین دیگر پیاده شدند بودند‌. احتمالا یکیشان همان رامین بود. صدای موسیقی از این فاصله واضح‌ به گوش می رسید. خودم را به پشت ساختمان رساندم.  پنجره ها بسته و پرده ها مثل همیشه کشیده بود. جایی برای دیدن داخل ساختمان نبود. صدای گفتگو و گاهی خنده بلند لابه لای موسیقی به گوش می رسید. ناامید از آمدنم خواستم برگردم. صدایی شبیه قیژ قیژ ضعیفی توجهم را جلب کرد. به دنبال صدا گشتم. از یکی از پنجره ها نوری رنگارنگ فضای بیرون را روشن تر کرد. کمی بعد صدا بیشتر شد. صدای مردانه ای به گوشم رسیده گفت: «بهتری؟» خودم را به دیوار چسباندم. گوش سپردم به گفتگوی کسی _ کسانی_ که پنجره را باز کرد. صدا زنانه بود و کم جان گفت: « آره بهترم...» کمی همانجا ماندم. گوش تیز کردم.‌جز صدای موسیقی چیز واضحی نمی شنیدم. آهسته خودم را به پنجره رساندم. روی انگشتان پایم بلند شدم‌. از لای پرده که کنار رفته بود. قسمتی از سالن دیده میشد. چندنفر مشغول خوردن و گفتگو و خنده بودند. پوششان به مجلس عروسی می ماند. از همان یک ذره جا چشم چرخاندم تا بانی مجلس را ببینم.‌ موفق هم شدم. نمیدانم کدام یکی از قلها بود. چندنفر دور هم ایستاده مشغول صحبت بودند. قسمتی از میز پر و پیمانی که پشت سرشان با میوه و نوشیدنی پر شده بود را دیدم.  دختری که دست روی شانه اش گذاشت. اجازه نداد روی محتویات میز تمرکز کنم. دختر نزدیک گوشش چیزی گفت. او همانطور که سرش پایین بود لبخندی زد. بقیه خندیدند. با صدای کسی که گفت: « کی پنجره رو باز کرده تو این هوای سرد؟!» سریع خودم را عقب کشیدم. عصبانی شدم. از او که بی موقع آمد. در دلم « مرض بگیری نمیمردی حالا» گفتم. دیگر ماندنم فایده ای نداشت. خواستم آرام و بیصدا از ساختمان دور شوم. با شنیدن صدای چندنفر ترسیدم. بی حرکت ماندم. تا دور شوند. ولی صداها نزدیکتر می شد.

چقد دلنوشته هاش این دختر قشنگه🖤 پی ام نده : 🥀 با استوری هات #دلتنگش کن : 👇👇 https://t.me/+VaB_xycOjnc3M2E0 https://t.me/+VaB_xycOjnc3M2E0 کپشن‌ و #بیو‌های مود مودت بیوگرافی‌های/تیکه‌دار/عاشقانه/دپ☝️🏻🖤💔

🌱 تقدیم احساستون عزیزای همیشه همراه 🌺🌸🌺🌸 🌱@shaadizendgi🌱

🌱 ساعت دلت را بر روی شادی تنظیم کن تا با هر تیک تاکش لبخند بزنی و به یاد داشته باش شادی بزرگترین هدیه امروز توست. #روزتون_پر_از_حال_خوب 🌱@shaadizendgi🌱

#پارت۴۵ #دیوانه_دوستداشتنی با رفتنشان ذهنم به سمت حرفهای زن کارگر پرکشید. آن قسمت از حرفش که گفت٫٫معلوم نیست تا کی بخواین بزنین و برقصید ٫٫در سرم پررنگ شد. باحضور اینها مطمئنا مهمانی مختلط بود. در دل «به من چه!» ی گفتم. لباسهایم را تعویض کردم. برای خودم چای دم کردم. ولی فکرم همچنان حول و حوش باغ و مهمانی چرخ می زد. شام برای خودم کمی مرغ به همراه سیب زمینی و پیاز سرخ کردم‌‌. لابه لای کارهایم سرکی هم باغ می‌کشیدم. تعداد ماشینها بیشتر شده بود. فکر و خیال داشت به خودخوری تبدیل می شد. حس حسادتی نسبت به آدمهای داخل مهمانی داشتم. احساس می کردم حضورم در مهمانی لازم است. نبودم آزارم می داد. این از همه بدتر بود.  همین حس نامعلوم اجازه نمی داد. بیخیال مهمانی شوم. چندباری باخودم گفتم« تو چیکاره ای اصلا...طرف دوست داشته مهمونی گرفته مختلط و غیر مختلطش به تو چه ربطی داره!» حرصم گرفت از قل مهربان که یک تعارف هم نکرد. دلم گرفت.‌ دوباره پشت پنجره رفتم. چندنفری درحال رفت و آمد بودند. خودم را مشغول تکالیفم کردم. ولی فکرم داخل مهمانی چرخ می زد. از اینکه صدای موسیقی بلند نبود. تعجب کردم. به ایوان رفتم. گوش تیز کردم بازهم صدایی به گوشم نرسید. باخود گفتم «پس یک مهمانی ساده است» خواستم به خانه برگردم. کلا بیخیال مهمانی و آدمهایش شوم. ماشین مدل بالایی که نزدیک در باغ ایستاد. نگاهم را به دنبال خودش کشاند. کمی بعد، درهای عقب بازشد و دو دختر پیاده شدند. یکیشان به اعتراض گفت: « چرا اینجا نگه داشتی؟!» دیگری با خنده گفت: « می‌ترسه ببره تو بلایی سر ماشین خوشگلش بیارن» دختری دیگر که قد کوتاه تری داشت. گفت: « نه بابا تو باغ شلوغ میشه بعد بیرون اومدنش کار حضرت فیلِ» اویی که معترض بود« اینهمه راه رو پیاده بریم » گفت.  با آن کفشهای پاشنه بلند که تعادلش را برهم می زد خودش را به در باغ رساند.نگاهی انداخت. با صدای بلندی که به گوش همراهانش برسد گفت: « نه بابا خلوته بیاین بریم تو » دوباره با حرکات دستش که اشاره می کرد حرکت کند « داوود خلوته ...» گفت. مابقی کوتاه باهم حرف زدند. دوباره سوار ماشین شده به باغ رفتند. سرمایی که به جانم نشست اجازه نداد بیشتر از آن بیرون بمانم. ذهنم در حال تصویرسازی دختران و پسران در حال بگو بخند بود. همینها نمی‌گذاشت آرام بگیرم. لباس پوشیده برای دیدن خاله از خانه بیرون آمدم.

چقد دلنوشته هاش این دختر قشنگه🖤 پی ام نده : 🥀 با استوری هات #دلتنگش کن : 👇👇 https://t.me/+VaB_xycOjnc3M2E0 https://t.me/+VaB_xycOjnc3M2E0 کپشن‌ و #بیو‌های مود مودت بیوگرافی‌های/تیکه‌دار/عاشقانه/دپ☝️🏻🖤💔