تبارشناسی کتاب

🔹چرا نویسندگان بد زیاد می‌نویسند اما نویسندگان خوب کم؟ ✍سینا جهاندیده بسیاری در ایران نباید بنویسند، مدام می‌نویسند؛بسیاری هم باید بنویسند، نمی‌نویسند. نویسندگان بدی که می‌نویسند دچار این توهم‌اند که دیگران چیزی نمی‌دانند ما در این میانه حرف‌های زیادی برای گفتن داریم.  در حالی که همیشه از نقد و انتقادی که دیگران وارد می‌کنند می‌هراسند و معمولا آنقدر نوشته‌هایشان غیر جدی است که منتقدان جدی به سمت آثارشان نمی‌روند. عجیب این است که این نویسندگان حتی نمی‌دانند چه حرفی تازه و چه حرفی کهنه است. از منابع آثارشان می‌توان فهمید که چقدر از مرحله پرت‌اند از روش‌شناسی آثارشان معلوم است که چیزی به نام رویکرد و روش سرشان نمی‌شود.  اما نویسندگانی خوبی که نمی‌نویسند یا کم می‌نویسند، دچار وسواس کمال‌گرایی هستند. اینها در واقع این باور را ندارند که از نویسندگان بد کمتر می‌دانند یا دانش کافی ندارند؛ - حتی بیشتر از خوانندگان متخصص از دست نویسندگان بد عصبانی‌اند - این نویسندگان چنان به خود باور دارند که از  اشتباهی که ممکن است از آن‌ها صادر شود هراس دارند؛ بنابراین مدام ریسک چاپ آثار خود را به تعویق می‌اندازند.‌ هراس از اینکه دیگران بدانند آن‌ها آنقدر نمی‌دانند که ادعا می‌کنند باعث می‌شود آثار خود را کمتر در معرض قضاوت دیگران قرار دهند. عجیب می‌دانید چیست؟ حتی حرف‌های معمولی و روزمره‌ی این نویسندگان از نوشته‌های جدی نویسندگان بد بسیار با ارزش‌تر است. چون مدام مطالعه می‌کنند، روحیه‌ی انتقادی دارند و مطالعه عمیق در جستجو کشف حقیقت‌اند. هر متنی را به سادگی نمی‌پذیرند و معمولا مولف واقعی هستند چرا که همیشه حرفی متفاوت برای گفتن دارند. به همین دلیل است که نویسندگان بد همیشه از نویسندگان کم نویس تعجب می‌کنند و می‌گویند عجیب است این همه می‌داند چرا نمی‌نویسد کاش من به اندازه او می‌دانستم.  همین حسرت باعث می‌شود که نویسندگان بد معمولا از نویسندگان کم‌نویس سرقت کنند. بنابراین کم‌نویسی او به نفع نویسندگان پر نویس می‌شود. زیرا نویسندگان بد بیشتر حرف‌های دیگران را به نام خود تدوین می‌کنند و جالب است خودشان هم بعد از مدتی فراموش می‌کنند که حرف‌هایشان جز تکرار حرف‌های دیگران نیست. نویسندگان بد معنی واقعی کلمه در واقع تألیف می‌کنند و نویسندگان کم‌نویس تصنیف. چیز عجیبی که در میان شکل می‌گیرد رفتار مغرورانه نویسندگان بد پرنویس در برابر نویسندگان کم‌نویس است. این نویسندگان معمولاً تعداد کتاب‌های چاپ شده خود را طور نمایش می‌دعند  که گویی نابغه‌هایی هستند که هنوز کشف نشده‌اند. وقتی از آن‌ها می‌پرسید این همه نوشتید و منتشر کرد چه تأثیری بر جامعه گذاشت؟ چه چیزی به دانش بشر افزودید جز اینکه کاغذهای زیادی را باطل کردید؟ واقعا حرفی برای گفتن ندارند. @tabarahenasi_ketab

🔹اندوه جهان گاه اندوه جهان به سیگاری کشیده می‌شود و گاهی به انحنای استکان کمر باریکی که سال‌ها پیش آن را در کودکی ناگهان شکسته‌ای تو را می‌کشد به خاطراتِ مبهم و گریزپا که گاهی می‌آیند زل می‌زنند به تو اما در گرگ میشِ وضوح و تماشا گم می‌شوند اندوه جهان لبریز که می‌شود از ناودان‌های تنهایی پایین می‌آید تمام خیابان‌ها را خیس می‌کند آن‌وقت دلت می‌خواهد با چتر گرد خاطرات خیس هی پرسه بزنی هی دنبال آن خیال گنگ بگردی که ربط به پیراهن مادر داشت که آرام آرام در زیر آفتاب مبهم روستا خشک می‌شد سینا جهاندیده اکنون ابدی @tabarshenasi_ketab

رائول ونه‌گم ( ۱۹۳۴ - ) نویسنده بلژیکی است که با کتاب انقلاب زندگی روزمره در سال ۱۹۶۷ شناخته می‌شود. وی در لسینس (هاینو ، بلژیک) متولد شد و از ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۶ در دانشگاه آزاد بروکسل (که اکنون به دانشگاه آزاد بروکسل و دانشگاه وریجه بروسل تقسیم شده است) در رشته‌ی فلسفه عاشقانه تحصیل کرده است. ونه‌گم از سال ۱۹۶۱ تا سال ۱۹۷۰ عضوی از بین الملل موقعیت بود. @tabarshenadi_ketab