ناخداباوران

دانشجویان علاقمند به فراگیری هوش‌مصنوعی از سراسر ایران و جهان: برای نخستین بار می‌توانید به صورت زنده و آنلاین، در کلاس «یادگیری ماشین» دانشکده‌ی مهندسی کامپیوتر دانشگاه صنعتی شریف شرکت کنید.    مدرس: دکتر علی شریفی زارچی، عضو هیات علمی گروه هوش‌مصنوعی و بیوانفورماتیک دانشگاه صنعتی شریف    تیم تهیه‌ی محتوا: ۷۰ نفر از دانشجویان و دانش‌آموختگان دانشگاه شریف و سایر دانشگاه‌های برتر    هزینه‌ی ثبت‌نام: رایگان    شروع کلاس‌ها: ۱ مهر ۱۴۰۳    اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام: sharifml.ir

✍️ فائزه هاشمی و «قلعۀ حیوانات» جورج اورول | ۲۸ شهریور ۱۴۰۳ 🔹️همۀ بحث‌ها و حواشی نامۀ فائزه هاشمی رفسنجانی یک‌طرف، طرح این پرسش که انقلابیون و مبارزین راه آزادی چه میزان در عمل وفادار به دمکراسی باقی می‌مانند، یک‌طرف. ایشان در حقیقت، سؤال نمی‌کنند، بلکه رفتارهای غیردمکراتیک برخی از زندانیان هم‌بندشان برایشان تردیدی باقی نگذارده که بسیاری از آنان نمرۀ بالایی در دمکراسی نخواهند آورد. سال‌ها قبل از خانم هاشمی، اچ‌جی‌ولز، نویسندۀ انگلیسی، با مطالعۀ رفتار رهبران انقلاب‌های روسیه و چین نوشت: «هیچ انقلابی ختم به دمکراسی نمی‌شود؛ چون در انقلاب‌ها رهبرانی به‌قدرت می‌رسند که با آنان بجز خشونت، رفتار دیگری نشده و خشونت تنها رفتاری است که آنان می‌شناسند و دیر یا زود به‌سمت آن می‌روند». جورج اورول هم در رمان معروفش «قلعۀ حیوانات»، به همین نقطه می‌رسد. 🔹️رفتار شماری از مبارزین راه آزادی در زندان اوین، خانم هاشمی را مجاب کرده که ولز و اورول، خیلی هم بی‌راه نرفته بودند. با این تفاوت که خانم هاشمی معتقد است که هم‌بندی‌هایش حتی قبل‌تر از آن‌که به‌قدرت برسند، فاتحۀ دمکراسی را خوانده‌اند. 🔹️چون می‌دانست که مخالفینش بواسطۀ نگارش آن نامه، او را متهم به تبانی با نظام خواهند نمود، لذا در همان سطر نخست می‌نویسد که: «همچنان به باورهایی که باعث به‌زندان افتادنش شده، ایمان دارد». در جای‌جای نوشته‌اش هم رفتار انقلابیون زندانی را در پایمال‌کردن دمکراسی بی‌شباهت به رفتار نظام نمی‌داند. 🔹️آیا نگاه ناامیدانۀ خانم هاشمی به انقلابیون درست است؟ نگاهی به انقلاب خودمان بیاندازیم. چه تعداد از مبارزینی که علیه رژیم شاه مبارزه کرده و بعضاً هم سال‌ها در زندان بودند، بعد از انقلاب به آرمان‌های دمکراتیک همچون آزادی بیان، انتخابات آزاد، حاکمیت قانون، جرم نبودن انتقاد از حکومت، نبود زندانی سیاسی و غیره وفادار ماندند؟ آیا بجز مهندس بازرگان، شهید مطهری، آیت‌الله طالقانی و آیت‌الله منتظری، چه تعداد دیگر از مبارزین، پای دمکراسی ایستادند؟ آیا برای انقلابیون اعم از اسلامگرایان یا مارکسیست‌ها، آرمان‌های انقلابی‌شان مقدم بود، یا دمکراسی؟ البته امثال نلسون ماندلا، دکتر محمد مصدق، مهدی بازرگان، و آیت‌الله منتظری را داشته‌ایم که در قدرت پای دمکراسی می‌ایستند. اما بنظر می‌رسد اکثریت مبارزین سیاسی در آزمون دشوار وفاداری به دمکراسی بعد از رسیدن به‌قدرت خیلی سربلند بیرون نیامده‌اند.

🔸براساس گزارش روزنامه سازندگی، ۳۰ اثر ارزشمند هنرمندان ایرانی از #موزه_امام علی خارج و به کشور امارات منتقل شده‌اند. اطلاعات سایت «#آرت_دبی» (World Art Dubai) نشان می‌دهد که ۱۴ اثر از این آثار در دوبی فروخته شده‌اند و از سرنوشت ۱۶ اثر دیگر اطلاعی در دست نیست. 🔸موزه امام علی، زیرمجموعه سازمان فرهنگی و هنری #شهرداری تهران، یکی از معتبرترین موزه‌های پایتخت است که حالا با غیبت ۳۰ اثر ارزشمند هنری مواجه شده است. گزارشی که سازندگی به آن دست یافته، نشان می‌دهد این آثار شامل تابلوهایی از هنرمندانی مانند عنایت‌الله نظری‌نوری، علی‌اکبر صادقی، هانیبال الخاص و آغداشلو است. 🔸ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران، اعلام کرد که ارزش یکی از این آثار به تنهایی ۳۰ میلیارد تومان بوده است. او در شورای شهر خواستار توضیح شهرداری و پیگیری این موضوع شد. 🔸اینکه این آثار چگونه و با مجوز چه کسانی از موزه خارج و به فروش رسیده‌اند، همچنان نامشخص است. همچنین از موسسات فرهنگی هنری «نام» و «ماهستان» خواسته شده تا درباره فرآیند امانت‌گیری و فروش این آثار شفاف‌سازی کنند. 🔸رادیو‌‌فردا امکان تایید مستقل این گزارش را ندارد. @RadioFarda

ششم: فراماسون توضیحات و فهرست منابع ⬇️ @mashrutehwithAmirKhadem

✍علی صاحب‌الحواشی امروز پس از قریب به نیم‌قرن می‌توان گفت جمهوری‌اسلامی: ۱) هژمونی گفتمانی خود را - اعم از دینی و ایدئولوژیکِ سیاسی‌ - بکلی باخته است، بلکه آنتی‌تزهای آن گفتمان در جامعه اشاعه یافته‌اند. ۲) در کارآمدیِ حکمرانی بر جامعه، بکلی شکست خورده است. ۳) رایتِ اخلاقی/هنجاری را، که متصل بر میله "دین" در اهتزاز درآورده بود،تماماً مندرس شده است. جمهوری اسلامی بر بستر این سه "باختن"هایِ مطلق، هنوز بر سریر قدرت سیاسی است. منتها آن سه جنبه بنیانی از دست‌رفته، این نظام را ناگزیر می‌کند برای استمرارِ سیاسی، صرفاً بر سرکوب بی‌امان ملی متکی باشد. حالا دیگر بحث مشروعیت‌ملی پشت‌سر، نهاده شده است و بجایش برچسب "ضدملی" بودن برناصیه او حک شده است؛ مدتهاست این معنا را پیوسته از مردم و گروه‌های مختلف اجتماعی به تلویح یا تصریح می‌شنویم. چنین نظام‌سیاسی را می‌توان ورشکسته تمام دانست. پیدایی و برجسته‌شدن گفتمان آخرالزمانی که از زمان احمدی‌نژاد آغاز شد، ترجمانی از ادراک‌شدن این ورشکستگی‌مطلق توسط عمّال نظام بود. "آینده" قابل پیش‌بینی دقیق نیست، اما "جهتِ" آن را می‌توان به دقتِ قابل اعتنایی گمانه زد. کانال نویسنده

◀️ امت درجه ۱ و درجه ۲ ✍مهدی نصیری امروز رهبر جمهوری اسلامی مجددا از امت اسلامی و نفی مرزهای جغرافیایی و ضرورت دفاع از مردم غزه و فلسطین سخن گفته است. در باب امت گرایی رهبر اول و دوم جمهوری اسلامی حرف بسیار است. مهمترین مشکل آن - صرف نظر از بی ربطی آن با نظامات سیاسی دولت - ملت در دوران مدرن - این است که این یک امامت خود ادعایی بدون هر گونه نظر خواهی و رفراندوم از امتی است که داعیه رهبری آن مطرح می شود و البته وقتی با این فرمول بتوان ادعای امامت امت را داشت، هر حاکم مسلمان از جمله امیر المومنین طالبان نیز می تواند مدعی آن شود و برای امت رهنمود صادر کند! مشکل دیگر این که امت اسلامی ۷۲ فرقه است که هریک دیگری را خارج از مدار هدایت می بیند و برای خود امام و رهبری ویژه قائل است و اگر کسی در این میان داعیه امامت و ولایت بر کل امت اسلامی را بدون صدور هر گونه قبول و بیعت داشته باشد، حتما مایه طنز خواهد بود. نکته دیگر، درجه ۱ و ۲ کردن مسلمانان است. مسلمانان فلسطینی تحت کنترل حماس و جهاد اسلامی در زمره مسلمانان درجه ۱ هستند که مستحق هر گونه حمایت مالی و تسلیحاتی هستند اما دیگر مسلمانان و حتی آن دسته از فلسطینیانی که رهبری محمود عباس را پذیرفته اند، مسلمان و امت درجه ۲ محسوب می شوند و بدتر از آن در برابر هر گونه ظلم نسبت به ۶۰ میلیون مسلمان ایالت سین کیانگ چین و یا مسلمانان چچن در روسیه سکوت می شود. همچنین برای حفظ دیکتاتوری به نام بشار اسد می توان با او همدستی کرد و هزاران مسلمان سوری را کشت. اما جالبترین وجه امت گرایی جمهوری اسلامی، برخوردهای تبعیض آمیز با مسلمانان اهل سنت خود ایران در مناطقی چون کردستان و بلوچستان است که درجه ۲ بودن آنان در ابعاد مختلف بی نیاز از هر گونه شرح و بسطی است. علاوه بر آن امامت جمهوری اسلامی و ولایت فقیه نه تنها مورد اجماع و قبول شیعیان جهان نیست بلکه بخش عظیمی از شیعیان خود ایران نیز مرجعیت فقهی و سیاسی امام مستقر در تهران، ام القرای ادعایی جهان اسلام را قبول ندارند. https://t.me/iranazadvaabad

◼️‌«‌سیاست‌ورزی درست» به روایت ابوالفضل قدیانی ▪️نظام استبداد دینی هرچند با سرکوب و زندان و شکنجه و اعدام و قطع اینترنت و.... نمود خیابانی این جنبش‌ها را کم‌رنگ کرد اما در بطن اجتماع سنگر به سنگر به عقب رفته‌است. این‌که اکثریت قریب به اتفاق حامیان نظامِ علی خامنه‌ای -که البته در مقابلِ قاطبه جامعه ایران اقلیت محض‌اند- کسانی هستند که معیشت‌شان (چه از جنس جیره و چه از راه رانت) به بقای استبداد گره خورده‌است، خود گواه این مدعاست؛ این‌که ارزش‌های حکومتی این‌قدر در بین قاطبه جامعه منفور و بی‌ارزشند، خود حاصل سال‌ها ایستادگی مدنی در مقابل تحمیل این ناارزش‌هاست.  ▪️تحولات دو سال گذشته، بالاخص جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی و فضاحت انتخابات مجلس در سال ۱۴۰۲، حاکمیت را به این صرافت انداخت که در انتخابات تیر ماه ۱۴۰۳ تغییر «دکوراسیون» دهد و با به بازی گرفتن اصلاح‌طلبان، لااقل برای مدتی، در عزم قاطبه جامعه برای تغییر نظام سیاسی خلل و تأخیر بیندازد. این‌که جریانی نعل وارونه می‌زند و این تغییر دکوراسیون را اولاً «دستاورد بزرگ» می‌نامد… در تاریخ معاصر کم‌نظیر است. ▪️سیاست‌ورزی درست، ایستادن پای آرمان‌های کسانی است که در جنبش زن زندگی آزادی و جنبش‌های پیش از آن هزینه‌های گزاف پرداختند: جوانانی که چشم‌شان را از دست دادند، نوجوانانی که در خیابان کشته شدند، کسانی که در زندان‌ها اسیر و شکنجه شدند، دلیرانی که به چوبه دار ظلم و جور آویخته شدند و پدران و مادرانی که پای خون جوانان و نوجوانان‌شان ایستادند. *متن کامل

هیچ مدركی در مورد معجزه‌ها وجود ندارد مگر مداركی كه دروغ بودن آن‌ها را ثابت می‌كند. معجزه در اینجاست كه عده‌ای سعی می‌كنند این دروغ‌ها را اثبات كنند! 📕 کاوشی در خصوص فهم بشری ✍️ #دیوید_هیوم 📚 @PDFsCom

انسان اگر از آنچه گناه شمرده می‌شود محروم شود، نمی‌تواند به حیاتش ادامه دهد، اما می‌تواند با محروم شدن از چیزهای مقدس زندگی خوبی داشته باشد. 📚 @PDFsCom

. آلبر کامو در سخنرانی دریافت جایزه نوبل‌، در مذمت نویسندگان خادم قدرت گفت: «نویسنده به حکم سرشت خود، نمی‌تواند امروز به خدمت کسانی درآید که تاریخ را می‌سازند. او در خدمت کسانی است که تاریخ بر آنها تحمیل می‌شود. اگر جز این باشد تنهاست و محروم از هنر خود و تمام ارتش‌های استبداد با میلیون‌ها نفر نمی‌توانند او را از تنهایی بیرون بکشند، حتی و به خصوص اگر به همراهی با آنها تن داده باشد.» او در سخنرانی دیگری گفت: «اگر کسی نان‌تان را گرفت، در همان آن، آزادی شما را نیز سلب کرده است. اگر کسی آزادی‌تان را گرفت، مطمئن باشید نان‌تان نیز در معرض خطر است.» (ص۱۸۳) گفته بود: «هنر میان دو پرتگاه قدم برمی‌دارد: پرتگاه سترونی و پرتگاه پروپاگاندا. هنرمند بزرگ بر لب این پرتگاه پیش می‌رود، هر گامش ماجرایی است، خطری است بزرگ. و در همین خطر است، تنها در همین خطر است که آزادی هنر حضور دارد.» (ص۳۱۴) و «بر خلاف تصور جزمی رایج، اگر کسی حق گوشه‌نشینی نداشته باشد، آن کس قطعاً هنرمند است.» (ص۳۰۵) آلبر کامو یک سال بعد از سرکوب خونین قیام مردم مجارستان، در پیامی به نشست نویسندگان مجار در لندن نوشت: «رژیم‌های توتالیتر متحدانی بهتر از فراموشی و‌ خستگی ندارند. پس دستور کار ما بدیهی است: حافظه و پایداری.» (ص۲۸۹) 📚 منبع نقل قو‌ل‌ها: کتاب "در دفاع از فهم" @mmoeeni1